"บางทีช่วยอะไรพวกพยาบาลเล็กๆน้อยๆได้ก็ไปช่วยบ้างน่ะ"

เเต่เเน่นอนว่าเขาไม่ได้รู้เฉพาะด้านขนาดนั้น ถึงจะเรียนหมอมาเเต่เขาดันเป็นหมอเฉพาะทางสัตว์ Exotic ไม่ใช่กับ คน ล่ะนะ

" โรงเรียนที่นี่กิจกรรมเยอะขนาดนั้นเชียวเหรอ?...."

คำถามนั้นเป็นเเค่คำพึมพำลอยๆ ตามหัวข้อที่กำลังพากันพูดถึงอยู่ในวงสนทนา ก็นะ เขาไม่ได้เรียนจบจากที่นี่เลยไม่ค่อยรู้ขนาดนั้น

"แล้วไง.."

เขาตอบเซนโดแบบปัดๆเหมือนทุกที ก่อนจะก้มหน้าก้มตาเเง้มถุงบนตักตัวเอง
.
.
.
"หืม?"

คนถูกถามเรื่องการงานเงยหน้าขึ้นขณะที่ก้มแอบทำแง้มดูหนังสือในถุง

ตาที่ปรือมองหนังสือนั้นหลับลงเหมือนปกติทันที

"อา..ก็ปกติดีครับ เช็คประวัติ จัดข้อมูลคนไข้ ให้คำเเนะนำบ้าง"

ถ้าให้เทียบกับอีกฝ่ายก็ไม่ได้หนักหนาอะไร เว้นเเต่เจอพวกคนไข้หรือญาติมากเรื่อง เเม้จะไม่ได้บ่อยครั้ง +

พร้อมกับหยิบหนังสือเล่มหนึ่งจากในถุงที่วางบนตักนั้นส่งให้ยุย

เเต่พยายามไม่ให้ใครเห็นหนังสือเล่มนั้นหากเป็นได้

"อืม..."

เสียงในลำคอเป็นเหมือนคำสะกิดเรียกซ้ำอีกทีให้คนข้างๆรับหนังสือไป

"ก็เหมือนทุกที"

เขาตอบคนถามถึงของในถุงที่ตอนนี้มันวางอยู่บนตักของเขาเอง ปกติไม่ค่อยอยากพูดถึงสิ่งที่ตัวเองอ่านในที่สาธารณะเท่าไหร่ด้วยล่ะนะ

พอเห็นว่าทุกคนมาครบเเล้วก็เริ่มสั่งอาหารกัน ก็ยกให้เป็นหน้าที่ของคนอาวุโสสุดอย่างที่เซนโดเป็นคนออกเสียงก็ไม่ค้านอะไร

พอเหมือนหลายอย่างจะเข้าที่เเล้วระหว่างรออาหาร คารุที่ปกติจะไม่ใช่คนพูดเยอะก็ใช้เท้าสะกิดเด็กหนุ่มที่นั่งข้างตนเบาๆ +

"...หายากนะครับ ที่รุ่นพี่จะมีเวลาออกมาทานข้าวตามเวลาแบบนี้..."

ก่อนสายตาจะปรือขึ้นเล็กน้อย มองคนตัวใหญ่ที่มีรอยแผลเป็นเอกลักษณ์นั้น

เเต่ถามว่าคิดจะทักทายอะไรกับชายคนนั้นมากกว่านี้ไหม?

ก็....ไม่

ร่างโปร่งเดินเข้ามาภายในร้าน จากเวลาที่นัดไว้ก็อาจจะต้องยอมรับว่าเลทไปนิดหน่อย พร้อมถุงสีค้อนข้างทึบในมือที่ภายในนั้นมีหนังสืออยู่ประมาณ 2-3 เล่ม

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเจ้าตัวไม่ได้กลับบ้านไปเปลี่ยนชุดอย่างที่คุณหมอไอซาวะคาดเอาไป

ดวงตาที่หลับอยู่ปรือขึ้นเล็กน้อยขณี่ที่กำลังมองหาโต๊ะที่มีคนน่าจะจองเอาไว้ให้เเล้ว

เเละตามคาด ก็เดินตรงเข้าไปนั่งทันที+