ผืนม่านบางพลิ้วไหว ไปตามสายลมเอื่อยเฉื่อย
ใกล้ถึงเวลา… ม่านจะเปิดต้อนรับผู้ฟังทุกท่าน

บรรยากาศเริ่มเย็นลง
เสียงรอบข้างเงียบสงัด

ก้าวเข้ามาสิ เชิญเข้ามา
ถึงเวลาฟังเรื่องราว ของเรา กันแล้ว

(มุก**)

สายตาคมมองตามเสียงเอ่ยแซว

“มาช้านะครับ..ผมเกือบจะหนีไปทำพาร์ทไทม์ต่อแล้ว”
ถึงแม้ว่าจะช้ากว่าที่นัดหมายเพียงไม่นาน แต่สำหรับเขาแล้ว เวลาตรงนั้นเป็นสิ่งที่มีค่า

“เดี๋ยวผมบอกคุณแม่ให้นะครับ“
“เพิ่งเคยเห็นยูกาตะของผู้ชายสีสดแบบนี้เลย..”
“เข้ากับเซมไปดีครับ”

“เอโตะ..ไม่แน่ใจครับ ”

“..เซมไปเลือกดีกว่าครับ“
ว่าแล้วก็พาเข้างาน เสียงคนเจื้อยแจ้วดัง ให้อีกฝ่ายได้เลือกหาร้านที่สนใจ

(จริง พี่วาน่ารัก)

(คุณก็เปลี่ยน)

(น่ารักอะ ก็น่ารักไง)

.นั่งเคี้ยวหนุบๆ มองเพื่อนสนิทดวงซวยคนนั้น

" ไม่เป็นไรครับฮาโต้ซัง ผมไม่ได้ถือสา "

" แค่ได้มาร่วมโต๊ะกินข้าวกัน ผมว่าก็ดีจะแย่แล้ว "

.มองหดหู่อีกที
.คิด

.เดินไปด้านนอกอีกรอบ
.กลับเข้ามา

.วางพัดลมให้ เป่าสวนทางกับควันที่ลอยเข้าหน้าเพื่อน

แน่ทว่า

สายมันเสียบไม่ถึงปลั๊ก..

🧍
" ขอโทษนะฮาโต้ซัง ผมพยายามแล้ว "

🧍‍♂️ ยืนงง อะไรของเขาน่ะ.

.สังเกตว่าอีกฝ่ายดูขาสั่นๆ

.ยืนคิด
.ออกไปด้านนอก

.กลับเข้ามา

.วางสิ่งนี้ให้

.สังเกตเห็นคนดูยืนเกร็ง ๆ

.ลุกขึ้นไปเอาชามจากอีกคนแล้วคีบเนื้อให้เยอะ ๆ … แถมผักด้วย

.ยื่นให้

“ อายาโตะซังนั่งกับคนอื่นก็ได้นะครับ ไม่ต้องเกรงใจเลย ”

" ขอบคุณครับ "
.เอาตะเกียบข้างเดียวจิ้มมาหม่ำ ๆ

" ... "
.ทำหน้านิ่ง ไม่สำนึก

" งั้นถ้าวันไหนไม่มีอะไรจะกินแล้ว มาหาผมได้นะครับ "

" เดี๋ยวทำข้าวก้นหม้อคลุกนัตโตะแล้วเวฟให้🧍 "

" โควคุโจวซัง ๆ "

.กวักมือเรียก

.จิ้มเอาผักให้

" กินแต่เนื้อเดี๋ยวท้องอืดนะครับ "

" เจ้าของร้านเขาใจดีเลี้ยงให้แค่วันนี้นี่ครับ "

" อะนิกิยังต้องเลี้ยงผมจนแก่อยู่นะรู้มั้ย "

.นั่งเคี้ยวหยุบๆ

@thk-kokujou.bsky.social
@thk-hato.bsky.social
@thk-mutsuru.bsky.social
@thk-ayat0.bsky.social
@thk-koukichi.bsky.social
@thkjunishiw.bsky.social
@thk-ryusei.bsky.social
@thk-fumio.bsky.social
@thk-satoufumi.bsky.social
@thk-danzou.bsky.social
@thk-rikuto.bsky.social
@thkyagamikoushika.bsky.social