ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ท่าทางเหมือนจะเห็นด้วยแต่ก็เหมือนจะไม่ใช่
“มิโอะจังเองก็มองว่าเรื่องแบบนี้น่าสนุกสินะ”
เธอหัวเราะคลอตามไปด้วยเบาๆเหมือนจะถูกใจกับคำพูดของอีกฝ่าย
“เเล้วถ้า.. เรื่องพวกนี้ไม่แค่ข่าวลือยังจะมองว่ามันสนุกอยู่หรือเปล่า?”
ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ท่าทางเหมือนจะเห็นด้วยแต่ก็เหมือนจะไม่ใช่
“มิโอะจังเองก็มองว่าเรื่องแบบนี้น่าสนุกสินะ”
เธอหัวเราะคลอตามไปด้วยเบาๆเหมือนจะถูกใจกับคำพูดของอีกฝ่าย
“เเล้วถ้า.. เรื่องพวกนี้ไม่แค่ข่าวลือยังจะมองว่ามันสนุกอยู่หรือเปล่า?”
“อืม น่าเสียดายจัง ไม่เคยเห็นเลยค่ะ“
เหลือบตามองคู่สนทนาเเล้วพูดต่อ
“แต่ว่า.. น่าแปลกจริง ทำไมบัตรนักเรียนในซองถึงไม่ตรงกับชื่อกันล่ะ?”
“อืม น่าเสียดายจัง ไม่เคยเห็นเลยค่ะ“
เหลือบตามองคู่สนทนาเเล้วพูดต่อ
“แต่ว่า.. น่าแปลกจริง ทำไมบัตรนักเรียนในซองถึงไม่ตรงกับชื่อกันล่ะ?”
“มิโอะจัง.. ยังทำหายอยู่สินะคะ เรื่องพวกนี้”
“มิโอะจัง.. ยังทำหายอยู่สินะคะ เรื่องพวกนี้”