?

[ เหมือนผมเลย ]

[ ขอบคุณนะครับ ]

ราคาร้อยเยน กับรูปปั้นหินที่มองไปทางไหนก็ไม่มีส่วนใดเลยที่คล้ายกับเขาตามที่กล่าวมา

นอกเสียจากเอกลักษณ์รอยยิ้มที่ไม่เลือนลางจางหายไปไหน

วันนี้คงต้อง..ยิ้มกว้างขึ้นอีกหน่อยแล้วสิ?

ลำคอเอียงจนเหมือน ‘มัน’ ขึ้นทุกที

— จะได้เหมือนกันยังไงล่ะ เนอะ

(แจ้งเพื่อทราบ เนื่องจากว่าตัวละครโฮชิโนะใช้สิริพูดแทนเสียงตัวเอง

เพื่อป้องกันความสับสน ทุกๆโรลหลังจากนี้จะเปลี่ยนมาใช้สัญลักษณ์ [ ___ ] แทนการใช้ “___“ นะคับ🥺🙏

Note : ถ้าใช้ “___” คือพูดด้วยเสียงตัวเองจริงๆ)

รสชาติโอเค แม้ไม่ใช่รสที่เขาชอบที่สุด แต่

“เห”

เขากินมันไปจนหมด แล้วอ่านคำทำนายด้วยรอยยิ้ม ยกนิ้วขึ้นมากดสิริพิมพ์ออกไป

“เมด 1 วันเนี่ย ไม่มีค่าจ้างด้วยสินะครับ”

ทำสีหน้าลำบากใจ—แสร้งว่าน่ะนะ กำลังลังเลว่าจะทำตามดี หรือไม่ทำตามดี

เขารับหนังสือมาสองเล่ม เพราะเป็นคอการ์ตูนอยู่แล้วนี่นะ โดยเฉพาะพวกมังงะน่ะ!

แต่ว่า… หนังสือสองเล่มที่ได้รับมาจากคนๆเดียวกันนี่มัน…โทนออกจะต่างไปหน่อยมั้ยนะ

เล่มแรกเนี่ย เก็บกดจากการเคยเป็นเบ๊ชัวๆ
ส่วนเล่มสอง แนวพระเอกฮาเร็ม?

“ขอบคุณนะครับ ขอให้ขายดิบขายดี“

“แล้วก็…ขอให้ล้างแค้นสำเร็จนะ”

เป็นเสียงสิริพูดด้วยรอยยิ้มขบขันของเจ้าตัว

เดินมาสุ่มดูด้วยความสงสัยปนนึกสนุก เกมกาชาพวกนี้เขาชอบอยู่แล้ว

และผลลัพธ์ที่ออกมา ก็ไม่เลว

เขามองของที่ได้มาอยู่ในมือแล้วถึงกับออกเสียงขำนิดหน่อย

“สุ่มได้แล้ว มีสอนเล่นด้วยรึเปล่านะ?”

เสียงสิริพูดแทนเจ้าของ จะว่าพึมพำกับตัวเองก็ไม่ใช่ จะว่าคุยกับเจ้าของบูธชมรมก็ไม่เชิง

(โอยาซุมิทุกคนด้วยเสียงCVโฮชิคุงคับ🥺 ถือว่าเทสๆไปในตัว หลับปุ๋ยหลับฉบายทุกคนน้า🫳🫳🫳)

(ยืนจ้องรุ่นน้องนิ่งๆด้วยรอยยิ้มอันอ่อนโยน)