"ถ้าเธอว่างั้นก็เอาเถอะ"

เจ้าตัวตอบทั้งที่กำลังเดินนำไปก่อนโดยไม่หันหน้ามามอง
.
.
.
.
เมื่อถึงหาดเธอก็วางของเริ่มจัดแจงปูผ้าขนาดใหญ่ที่เตรียมไว้ก่อนจะนั่งลงและหยิบกระบอกน้ำออกมา

"จริงสิ เชิญนั่งได้ตามสบายเลย"

เธอพูดเหมือนเพิ่งนึกได้แล้วจึงหันไปส่งน้ำให้ฮานะดื่ม เพื่อป้องกันไม่ให้ขาดน้ำจากการได้รับน้ำทะเลมากไป

"เพื่อความสนุกงั้นเหรอ? ตอนจ้างวานกันไม่ได้บอกรายละเอียดตรงนี้นี่ ฉันไม่เก็บค่าจ้างเพิ่มย้อนหลังก็นับว่าใจดีแล้วนะ"

เธอตอบเสียงเรียบ ถึงจะไม่พอใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้แสดงสีหน้าต่างไปจากเดิม

"แต่ยังไงก็ช่างเถอะ ฮานะ Stand!"

"ตอนนี้อากาศกำลังดี ฉันจะพาฮานะไปเล่นน้ำทะเล ถ้าตามมาแล้วเปียกก็รับผิดชอบตัวเองนะ"

เธอพูดพร้อมตั้งท่าจะเดินไปยังชายหาดจุดที่มองดูอยู่ก่อนหน้านี้

เธอไม่ได้คิดอะไรต่อกับประโยคก่อนหน้า เพียงแค่ตอบกลับประโยคหลังเท่านั้น

"เธอคนนั้นไม่ได้เป็นคนซับซ้อนอะไร ฉะนั้นวิธีการอยู่ร่วมกันจึงไม่ซับซ้อนเช่นกัน"

เธอพูดพร้อมหันกลับมาสบตาอีกฝ่าย

"แต่พอรู้จักไปสักพัก ฉันก็มีข้อสันนิษฐานขึ้นมาอย่างหนึ่ง ที่จริงเธอไม่ได้จ้างวานฉันเพื่อให้ไปสอดส่องพฤติกรรม เจตนาที่แท้จริงคือไม่อยากให้เธอคนนั้นต้องโดดเดี่ยวต่างหาก"

"ว่าไง? ฉันอนุมานได้ถูกต้องรึเปล่า?"

ถึงเจ้าตัวพูดสาธยายเสียยาวเหยียด แต่ความหมายจริงนั้นแสนสั้น แค่ไม่อยากให้มีอะไรไม่ดีเกิดขึ้น

พูดจบเธอก็มองออกไปยังทิวทัศน์ทะเลตรงหน้า ไม่ได้สบตาคู่สนทนาแม้แต่น้อย

(ไม่เป็นไรๆ เข้าใจได้)

"หน้าเหมือนกันเหรอ? ก็อาจจะ"

เธอพูดพร้อมมองเจ้าสุนัขสีด่างไปด้วย ฮานะมีสีต่างจากตัวอื่นในคอก ก็คงเหมือนเธอที่สีตาต่างจากคนอื่นในครอบครัวอย่างที่อีกฝ่ายว่า

"แต่เรื่องยุ้ยจังคงต้องดูไปก่อน ไม่ใช่ว่าไม่อยากเจอ แต่ฉันไม่อยากให้มันเป็นอะไรไป กระต่ายน่ะค่อนข้างตกใจง่าย ถึงฮานะจะเรียบร้อยแต่อะไรก็เกิดขึ้นได้ เธอคงเข้าใจนะ?"

(+)

(ขอแวะมาบวกด้วยนะคะ)

"เธอน่ะมาใหม่เหรอ? หรือว่าไม่ค่อยมาเรียนกันล่ะ ไม่คุ้นหน้าเลย"

ฮิรากิพูดไปแบบนั้นแทนที่จะทักทายตามปกติด้วยความสงสัย เพราะความสามารถที่มีทำให้เธอมั่นใจว่ายังไงก็ไม่มีทางลืมหน้าคนในโรงเรียนแน่นอน

ตอนนี้เธอพยายามครุ่นคิดคำตอบของคำถามที่ตนเองสงสัยจึงเผลอจ้องหน้าอีกฝ่ายไปแบบไม่วางตา