“แหะๆ ก็เดินเที่ยวไปเรื่อยนั่นแหละครับ นานๆทีนี่นา“

ฮานากิหัวเราะแห้งๆก่อนจะ ยืดอกขึ้นมายิ้มภูมิใจ

”แน่นอนสิครับ ผมรอวันนี้ก็เพื่อคำอธิฐานเลยนะครับ“

ฮานากิพูดพลางยิ้มแป้น ดวงตาเป็นประกายวิบวับเมื่อคิดถึงคำอธิฐานของตน แล้วหันไปมองรูมเมท

”แล้วรุ่นพี่ล่ะครับเขียนหรือยัง?“

”เอ๊ะรุ่นพี่“ ฮานากิชะงักเมื่อเจอรูมเมทตัวเองมาเดินงาน ก่อนจะเอ่ยขอตัวกับเพื่อนสักครู่ แล้วเดินมาทักทายอีกฝ่าย

“สุขสันต์เทศกาลทานาบาตะครับรุ่นพี่มาซาโตะ! มาเดินงานหรือครับ?”

ฮานากิเอ่ยทักด้วยรอยยิ้มกว้างจนเห็นเขี้ยวเล็กๆ

(กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ป ป ป ป ป ป ป ป ป ป ป เปล้่าหผทปทาป นะคะคะคะคคะคะคะ)

(หึ คิดเหรอว่าจะได้ยูกาตะชั้น หึ!!!!! ไม่มีทางวงวงงงงงงงง)

(กร๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดเพื่อนนนนนนโผมมมมมมมกรี๊ดดกแ่้หิแหิ่ิห้่ิ)

(ข ข ขอมาปักครั่บ👉👈)

(น น่ารักม้ากกกกกกTT)

(เค้าคับบ🙌)