(ขอบคุณค้าบ🥺 /วิ่งวนเอ็นกะคุงด้วย แบ่งปลาทองไปเลี้ยงสักตัวมั้ยยยย)

“งั้นไปกันเถอะครับ อะ ขออนุญาตครับ”

ยิ้มก่อนจะจับมืออีกฝ่ายลุกขึ้น ฟุยุมาสะที่ตัวสูงกว่าคงช่วยบังฝูงชนให้อีกฝ่ายได้ขึ้นมาหน่อย

“อาริมุระซังอยู่ห้องไหนครับ เดี๋ยวผมไปส่ง”

“อรุณสวัสดิ์ครับยามาชิตะเซมไป”

ทักทายเสียงสดใสพร้อมค้อมตัวให้

“ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ…โดยรวมก็สบายดีครับ แล้วรุ่นพี่ล่ะครับ?“
ยิ้มตอบกลับอย่างเป็นมิตร ไม่รับรู้ถึงออร่าไม่น่าไว้ใจสักนิด หรือทำเป็นไม่สนใจก็ไม่รู้ …

”อะ ว่าแต่ บัตรนี้ไม่ใช่ของคนรู้จักสินะครับ?“ มองบัตรตาปริบๆ เจ้าของมันจะกำลังว้าวุ่นใจอยู่มั้ยน้า..

“อ๊ะ?”

หันไปมองตามทิศที่อีกฝ่ายชี้ เห็นอะไรบางอย่างขยับยุกยิกบนไหล่ ก็ค่อยๆหยิบมันออกอย่างเบามือก่อนจะวางมันลงที่พื้น

“ขอบคุณที่บอกนะครับ ถ้าเผลอทำเด็กคนนี้บาดเจ็บคงแย่แน่” สองมือประกบเข้าหากัน แล้วยิ้มให้

“ครับ^^”

บอกให้แกะก็แกะให้อย่างว่าง่าย

“จะให้ป้อนด้วยมั้ยครับ?” ยิ้มถาม ไม่ได้กวน ถึงจะดูเหมือนอย่างนั้น …

“ก็กลัวว่ามันจะขมปาก.. อะไรแบบนั้นรึเปล่าน่ะครับ“ ไม่รู้นี่ ไม่เคยสูบ

อีกฝ่ายแบมือมาก็วางขนมลงให้ เป็นซองช็อกโกแลตอันเล็กๆ

^^? เมื่อกี้หัวเราะเหรอ

“แหะ ก็ไม่ใช่สิ่งที่ควรทำหรอกครับ” เอานิ้วแตะปากจุ๊ๆ เหมือนจะให้ช่วยเก็บเป็นความลับให้หน่อย

“ว่าแต่เอาด้วยไหมครับ? สีนำโชควันนี้เป็นสีเขียวล่ะ เหมาะกับช็อกโกแลตมัจฉะพอดี” ยิ้มกว้างพลางยื่นให้คนที่สูบบุหรี่อยู่

“เอ๊ะ แต่สูบบุหรี่อยู่จะกินได้มั้ยนะ..” (?)

“อะ ยังไม่สายหรอกครับ ไม่ต้องกังวล”
พูดปลอบใจพลางยิ้มให้ มือค้นในกระเป๋า ยื่นใบโคลเวอร์สี่แฉกให้ใบหนึ่ง

“ของนำโชคประจำวันนี้ครับ เปิดเทอมวันแรกทั้งที ต้องเจอแต่อะไรดีๆสิเนอะ”

“ไปด้วยกันไหมครับ? ตรงนี้คนเยอะด้วยนี่นา”