" ถ้าลงสองอย่างได้คงทำไปแล้วสินะ "

" นายนี่พลังงานเหลือล้นจริงๆเลยนะ "

พอเห็นอีกคนลงกีฬาแทบทุกประเภทที่ลงได้โดยเวลาแข่งไม่ทับกันแถมยังจะเป็นผู้นำเชียร์อีกก็อดชมออกมาอีกไม่ได้

เขาแค่ลงสองกีฬาก็เหนื่อยแล้ว ไม่เข้าใจจริงๆว่าไปเอาแรงมาจากไหน

( ขอแวะมาบวกด้วยคนค่ะ🥺 )

หันหน้ามามองตามเสียง ทีแรกจำไม่ได้ว่าคนตรงหน้าเป็นใครแต่สักพักนึงก็นึกขึ้นมาได้

" คุณมิอุระ? " ที่นั่งข้างๆ

เอ๊ะ ตอนซ้อมเชียร์ไม่เคยเห็นนี่ ถ้าจำไม่ผิดอีกฝ่ายน่าจะอยู่โอเอ็นดันนี่นา

" เป็นคนที่ใส่ชุดอะไรก็ดูดีนะ ทำไมไม่มาลงหลีดด้วยกันล่ะ "

" ผมยาวก็ดูเข้าด้วย "

ยูเอะพยักหน้า นวัตกรรมต่อผมนี่มันสะดวกดีจริงๆ

" นายนี่ดวงดีจริงๆเลยนะ " เลิกคิ้วมองผลลัพธ์อย่างแปลกใจ

" แต่ใช้เงินเล่นบูธตัวเองแบบนี้คงเสียกำไรแย่ "

" เอาเป็นว่า...จนกว่านายจะตกได้ลูกโป่งสีส้มผมจะเป็นคนจ่ายให้ก็แล้วกัน "

ว่าเสร็จก็เดินสลับฝั่งไปอยู่ฝั่งคนเฝ้าบูธแทน

" นายอยากได้เจ้าตัวนี้งั้นเหรอ? "

ถึงจะว่าแบบนั้นก็เถอะแต่เขาก็แอบชอบของนุ่มนิ่มอยากตุ๊กตาเหมือนกัน ถ้านอนกอดเจ้านี่จะต้องหลับสบายได้แน่ๆ

แต่เชือกที่ตกได้เจ้านี่ก็เป็นเชือกที่อีกฝ่ายซื้อให้แหะ...

" อืม... ถ้านายเอาตุ๊กตาตัวอื่นมาแลกก็ได้อยู่หรอก...(´•ㅅ■`) "

" ตุ๊กตาเท่านั้นนะ—! " ว่าพลางกอดตุ๊กตาธงปลาคาร์ปไว้ราวกับตัวประกัน

มองเชือกที่ติดแถมมากับของหวานปลอบใจอย่างไม่เข้าใจ นี่เขาซวยจนคนในบูธต้องซื้อเชือกให้เลยหรือนี่

เอาเป็นว่าลองอีกสักตั้งแล้วกัน

" !? "

น่าแปลกที่ครั้งนี้ลูกโป่งน้ำสีส้มที่เขาพยายามอยู่หลายครั้งกลับถูกตกขึ้นมาอย่างง่ายดาย ยูเอะหยิบมันขึ้นมาคีบปลายรัดด้วยนิ้วมือแล้วชูให้เจ้าของผมสีเดียวกับลูกโป่งดูอึ้งๆ

" สำเร็จแล้ว? "

" ขอบคุณนะ... " รับของรางวัลปลอบใจมาอย่างหงอยๆ—แล้วนี่มันตัวอะไรเนี่ย?

แต่เอาเถอะ ไม่มีใครโชคดีตั้งแต่ครั้งแรกไปซะหมดหรอก

" ขอเล่นอีกรอบนึง " ชูนิ้วชี้ขึ้นมาพลางมืออีกข้างวางเงินในมือคนเฝ้าบูธ

จุ๋ม

จากนั้นเสียงลูกโป่งตกลงน้ำก็ตามมาในไม่ช้าจนเขาอดสงสัยในความสามารถของตัวเองไม่ได้