รับฟังเสียงตอบโตจากจิตวิญญาณของรุ่นพี่มาแล้วก็รู้สึกฮึกเหิม ในมือที่มีกล่องเลโก้อยู่แล้วอันหนึ่ง พอเห็นอีกฝ่ายยื่นขนมมาก็ไม่ลังเลที่จะรับของจากผู้ใหญ่ !

" ขอบคุณมากครับ!!! "
ตะโกนด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นกว่าเดิม

" ว่าแต่รุ่นพี่.. ชื่ออะไรหรอครับ "
ว่าแล้วก็ไม่ลืมที่จะถามชื่อคนที่ตนจะเคารพต่อไปในอนาคต

ฟังแล้วก็คิดเห็นด้วยในใจ เปิดมาวันแรกมีอะไรวุ่นจนชาบิงงไปหมด และตอนนี้บัตรนักเรียนของตนก็หายไปด้วย ที่อยู่ในมือก็ใครไม่รู้

" ผมก็.. ตามหาอยู่เหมือนกัน "

ว่าแล้วก็หยิบบัตรในมือขึ้นมามอง ดูไปดูมา ไม่ใช่รุ่นพี่คนนี้แฮะ

" ขอดูของรุ่นพี่หน่อย.. ได้ไหมครับ? "
ไม่แน่ใจว่าเป็นการรบกวนไปรึเปล่า แต่ไหนๆก็แล้วขอดูไว้หน่อยจะดีกว่า เผื่อจะเจอ ในมือของรุ่นพี่นี่เต็มไปหมดเลยนี่นา...

" งานอดิเรกของผมคือการต่อจิ๊กซอว์ไม่ก็ ตัวต่อเลโก้อะไรพวกนี้ครับ ค่อนข้าง.. ชอบเลยแหละ "

พูดไปน้ำเสียงก็เริ่มอ่อยลง เริ่มมีความเขินอายแทรก มาพูดเรื่องสิ่งที่ตนชอบตรงนี้ก็คงยังไงๆอยู่จริงๆ

" รุ่นพี่เป็น.. " สายตาเหลือบมองป้ายที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ ตรงหน้ารุ่นพี่ เดี๋ยวนะ ประธาน!!

พอรู้ดังนั้นจริงรีบก้มหัวสุดตัว โค้งแบบ90องศาพร้อมพูด
" รบกวนด้วยนะครับรุ่นพี่!!! "

" ขอบคุณมากครับรุ่นพี่!!! "

รับของมาแล้วก็ไม่ลืมกล่าวขอบคุณ พลางนึกในใจ นี่แหละคือชมรมที่ตนอยากเข้าร่วม !

( สมัครเรียบร้อยแล้วค่ะ รอเจอเด็กชาบิไปป่วนได้เลย😋 )

ระหว่างเดินงงในฝูงชนว่าบัตรตัวเองหายไปไหน ก็ดันเหลือบไปเห็นคนนั่งคลาน(?)อยู่บนพื้น ดูท่าทางลำบากใจ

"รุ่นพี่.. เป็นอะไรรึเปล่าครับ..?"

พูดไปก็ก้มมองอีกฝ่าย ดูทรงน่าจะเป็นรุ่นพี่แน่ๆ เพราะตนเองก็พึ่งเข้ามาใหม่ เป็นปีหนึ่งต้องการความช่วยเหลือเหมือนกัน