ดูเหมือนคำชมของเธอจะทำอีกฝ่ายไม่ค่อยชอบใจเท่าไร .. แต่ก็น่ารักจริงๆนี่นา~

“ จ้า .. แล้วเจอกันนะคุณโรคุงาวะ “

พูดจบก็โบกมือให้ปล่อยอีกฝ่ายไปทำหน้าที่ต้อฃตนเอง ~

( ปิดโรลค่า ✨🙏🏻 )

พอได้รับอนุญาตก็ยื่นมือเข้าไปลูบเจ้าไก่น้อยอย่างเบามือด้วยความเอ็นดู ✨

” โนฮารา บาระค่ะ “ พอแนะนำเสร็จก็ชักมือกลับมาแล้วโค้งตัวอย่างสุภาพ

“ เลี้ยงเก่งจังเลยนะคะ ตัวกลมได้ขนาดนี้ ”

( ขอบวกด้วยหน่อยนะคะ 🥹 )

“ สวัสดีค่ะ ”

หันไปเจอพี่สาวคนสวยก็ทักทายด้วยท่าทีสุภาพ ทันใดนั่นก็เปลี่ยนสายตาไปมองที่เจ้าก้อนขนปุกปุยทันที

“ นะ น่ารัก จับได้ไหมคะ .. ”

“ ไว้จะแวะไปนะ “

“ ว่าแต่ .. เห็นคุณโรคุงาวะแต่งชุดแนวนี้ก็น่าดีเหมือนกันนะเนี้ย “

เอ่ยปากชมเพื่อนร่วมห้อง พลางหรี่ตามองยิ้มๆ

( ขอบวกหน่อยนะคะ )

” ได้สิ .. “

บาระเดินผ่านมาพอดี .. เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนั่นก็เอื่อมมือไปรับใบปลิวที่ถูกส่งมา แล้วอ่านมันดู

” รูปอาหารบนใบนี้ น่าทานจังเลยน้า “

( อุอิอิอา~~🌜 )

“ ยินดีจ๊ะ .. งั้นขอตัวก่อนนะ “
“ อย่าหลงทางอีกล่ะ ”

พอบอกลาเสร็จก็เดินผ่านเขาแล้วจากไป ถ้าอยู่นานกว่านี้อาจมีเลือดไหลโชว์เขาแน่นอน ~

( เย้!! จบโรลแล้ว 💪🏻✨ )

พอเขาขยับเข้ามาก็ถอยตัวออกเล็กน้อย แต่ก็ยังคงไม่ละสายตาจากเขา

‘ ฮารุคาเซะน่ารักจังเลยน้า .. 🩵 ’

‘ —- !! ’ รู้สึกเหมือนมีอะไรกำลังไหลออกมาจากจมูกเลยรีบเงยหน้าขึ้นตามสัญชาตญาณ พอถูกถามก็ก้มหน้ากลับมามองเขาอีกครั้ง

“ อ่อ .. ก็ไม่ไกลจากตรงนี้หรอก “
” มาทางลัดน่ะ ถึงจะน่ากลัวหน่อยแต่ถึงบ้านเร็วประหยัดเวลาเยอะเลย ”

” แล้วนายล่ะเดินเข้ามาทางนี้ได้ไง ? ”

( ขอบคุณทางนั่นเช่นกันนะคะ 💜✨🙏🏻 )

“ อ๊ะ?!! ” รีบนั่งลงทันทีแล้วค่อยๆ ใช้แรงแกะมือของเขาออก

“ ฮารุมะซังอย่าจับมือผู้หญิงโดยที่ยังไม่ได้รับอนุญาตสิ .. “ พูดคุยกับเขาด้วยรอยยิ้มไม่ได้ถือสาอะไร อีกคนคงทำไปโดยไม่ได้ตั้งใจ

” เอาเป็นว่าจะตอบแทนอะไรฉันหรอ ? “

“ โรงเรียนหรอ .. ” หันไปมองทางคราวๆแล้วหันกลับมาคุยกับเขาต่อ

“ หลงมาไกลเลยนะ ”

พูดกับอีกฝ่ายแล้วเริ่มเอามือถือขึ้นมาวาดวนๆอยู่บนหน้าจอ วันนี้สัญญาณอินเตอร์เข้าลำบาก เอาแผนที่ให้เขาไปก่อนแล้วกัน

“ เดินไปตามทางนี้เลย — ”

ชูมือถือให้เขาดู ถึงแผนที่ที่วาดจะไม่ละเอียดมากแต่ก็บอกจุดเลี้ยวสำคัญๆอยู่ ไม่รู้เขาจะเข้าใจไหม แต่ถ้าอีกฝ่ายยัง งง อีกคงต้องพาเดินไปแล้วล่ะ

พอถูกถามก็ทำหน้าใช้ความคิดอยู่ชั่วครู่

” ที่จริงแล้ว .. เพื่อนฉันเพิ่งแชทมาบอกเมื่อกี้ ว่ามีเด็กปีสามคนนึง เจอใบนักเรียนอยู่ในล็อกเกอร์ของเขาหลายใบเลยล่ะ เขาก็เลยจะให้ฉันแวะไปดูให้หน่อยว่ามีของเขากับของฉันหรือป่าว .. “

“ อาจจะของอิวาโมโตะซังอยู่ด้วยก็ได้นะ “
” ไปกับฉันดีกว่าไหม? “

( สามารถปล่อยบอทได้นะคะ / หรืออยากจะมาเวิ่นลงรายละเอียดต่อหลังไมค์ก็ได้ 🙏🏻 )

( มาบวกด้วย ✨ )

“ หลงทางอยู่หรอ ? “

เดินผ่านมาพอดีเลยเดินเข้าไปทักทาย ตามภาษาพวกชอบช่วยเหลือคน ที่ไหนได้คุณฮารุคาเซะ เองหรอเนี้ย

เริ่มคิดในใจแล้วว่าตัดสินใจถูกไหม ?

“ ที่จริงแล้ว — อ่อ? “

กำลังจะอธิบาย แต่ก็ต้องเปลี่ยนไปหรี่ตามองอีกฝ่ายที่ทำท่าเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่ แล้วจู่ๆก็เหมือนเขาจะเข้าใจมันขึ้นมาเองซะดื้อ ?!!

‘ แบบนี้เอง? ‘
‘ แบบนี้เองอะไรกันย๊ะ ?!! ’ บาระถอนหายใจ หวังว่าเขาคงไม่คิดว่าฉันเป็นสาวโรคจิตหรอกนะ 😭แอบคิดในใจ

พอถูกถามถึงที่ ที่ยังไม่ได้ไปหาก็ตอบทันที

“ สระว่ายน้ำน่ะ — ”

” อืมม .. ไม่หรอก เพราะบันไดที่ฮารุมะซังเอามาให้ฉันต่างหาก ”

พูดพลางส่ายหน้าแล้วเดินลงมาจากบันได พอถูกถามเรื่องของตอบแทนก็รีบปฏิเสธทันที

” อา ไม่หรอกแค่นี้เอง เล็กๆน้อยๆน่า 💦 “

มองการกระทำของเขาแล้วก็หลุดหัวเราะออกมา

“ อา .. นายอยู่ปีสองสินะ “
” ไว้มีธุระจะแวะไปหาแล้วกัน “

บาระพูดจบก่อนจะไป ก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากระโปรง แล้วยื่นลูกอม ห่อสีฟ้ารสหวานให้แก่เขา

“ รับไปสิ .. ถ้าหมดแรงอีกก็กินซะนะ น้ำตาลจะทำให้รู้สึกดีขึ้น ”