เธอทำท่าจะยื่นคืนให้กับเจ้าของแต่กลับชักกลับมา

"จะเอาคืนง่ายๆ ก็คงไม่ดีมั้งคะ"
"อย่างน้อยต้องมีข้อแลกเปลี่ยนสิคะ ถึงจะเหมาะสม"

เรย์นะ ระบายยิ้มหวานปันแบ่ง ดูเหมือนว่าตอนนี้เธอจะแอบสนุกอยู่ล่ะนะ

"มิทซึโทเมะซัง นี่ก็มีอารมณ์ขันเหมือนกันสินะคะ"

เธอว่าแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ กับท่าทีของอีกคน

"นั่นสินะคะ คงเอาไปซ่อนแบบคุณล่ะมั้งคะ??"

เธอเอ่ยยียวนอีกคน มือกอดอกถือบัตรจำนวนนึงไว้ในมือ เมื่อถูกเอ่ยถามก็พัดบัตรนักเรียนนั่นไปมาเบาๆ

"จริงๆ แล้วฉันน่ะตั้งใจตามหาของทุกคนในห้องมากกว่าของตนเองอีกค่ะ"

เรย์นะส่งรอยยิ้มหวานพิมพ์ใจให้ ก่อนจะปรบมือเบาๆ หนึ่งครั้ง

"ค่ะ"

เธอตอบรับ พร้อมกับเดินตามอีกคนไป สายตาก็จับจ้องไปที่อีกคนไม่ละ เรียกได้ว่า ต้องรู้ตัวแน่ๆ ว่ามองอยู่

"ใส่หูแมวนี่ ช่วยให้ฟังเสียงสายลมตอนยิงลูกศรรึป่าวคะ"

คำถามยียวนถูกเอ่ยขึ้น เธอหัวเรสะในลำคอออกมาเบาๆ

(เราก็พึ่งมาค่ะ มปร😭)

เธอพยักหน้าก่อนจะใช้มือเกลี่ยหางม้ามาไว้ด้านหน้า

"นั่นสินะคะ เรื่องชมรมนี่ก็น่าหนักใจจริงๆ"

เธอหันมองคนข้างกายเล็กน้อย

"ไม่มีชมรมไหนที่สนใจเป็นพิเศษหรอคะ?"

เอ่ยถามไปนิ้วยกขึ้นมาม้วนปรอยผม จริงๆ แล้วตอนนี้เธอก็ไม่มีชมรมเหมือนกับคนข้างๆ เรียกได้ว่า ตอนนี้เรามีปัญหาเดียวกัน

รอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏบนใบหน้าของเรย์นะ ตามด้วยเสียงหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นท่าทีของอีกคน

"กำลังทำอะไรอยู่เหรอคะ เมื่อกี้"

เธอว่าพร้อมกับเดินเข้ามานั่งบนเบาะรองนั่งด้วยท่าทีที่ดูเคยชินกับสิ่งนี้มากๆ ท่าทีสบายๆ แต่ก็ยังคงยังนั่งยืดหลังตรง มือสะบัดปหางม้าแสนยาวไปไว้ด้านหลังเสียแทน

"กิจกรรมของชมรม คงไม่ต้องเขียนบนหน้าหรอกใช่ไหมคะ" เธอเอียงหัวเล็กน้อยพร้อมส่งรอยยิ้มหวานให้

"จะให้ว่าตามตรง ก็ไม่มีเลย"

เธอว่าด้วยท่าทีเบื่อหน่าย ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ เธอเอนสายตาไปที่คนข้างกายเล็กน้อย

"แต่ฉันว่า ชมรมเย็บปักถักร้อยก็เหมาะกับเรย์กะดีนะ"

"ดูเป็นอะไรที่ คนจะมองว่า 'น่ารัก' น่ะนะ"

มือเรียวปัดหางม้าแสนยาวไปไว้ข้างหลังก่อนจะใช้นิ้วนั่นมาม้วนนิ้วตรงปอยผมเล็กๆ

"กลัวหรอคะ มิทซึโทเมะ"

เอ่ยถามพร้อมกับเอียงหัวเล็กน้อย ก่อนจะหยิบบางอย่างออกมา

"ฉันมีมาเพิ่มให้น่ะค่ะ"

เธอว่าพร้อมกับบัตรนักเรียนหลายใบในมือที่เธอเก็บเอาไว้ไม่บอกใคร

"ดูเหมือนว่าจะมีของคุณด้วยนะคะ"

"ไปทดลองได้ด้วยสินะคะ"

เธอพยักหน้า ก่อนจะแสยะยิ้มหวานออกมาให้อีกคน

"ไหนๆ ก็ว่างแล้ว พาฉันไปทีได้ไหมคะ"

"พอดีว่าไม่รู้ทั้งทางไปและไม่มีพื้นฐานเลยน่ะค่ะ"

เธอเอ่ยคำขอไป คิวโดไม่ใช่สิ่งทีเธอสนใจมากนัก แต่จะไปที่นั่นก็คงไม่เสียหาย เห็นว่าที่นั่นดูสงบดีน่ะนะ

พออีกฝ่ายขยับออก เจ้าตัวก็ขยับเบนสายตาไปมองทางกระจก เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเขียนคำว่าอะไรก็หัวเราะเบา ๆ ในลำคออีกครา

"ว้าว"
"ดูดีเลยนี่"
มือขวาแตะแก้มข้างนั้น แต่ไม่ได้โดนหมึก ยูโตะมองมันอย่างพึงพอใจพอสมควร

"ขอบคุณน้า มาชิโระจัง"
ยิ้มตาหยี

"ดีจังที่แวะมา ฉันแวะเข้าไปทำกิจกรรมในชมรมของเธอต่อเลยได้รึเปล่า ?"