“ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว!”

เธอตอบเพื่อนของตนด้วยท่าทีสบายๆ

ก่อนจะหยุดคิดไปชั่วครู่
ถ้าแกล้งใครซักคนสินะ....
“คงเอาไว้ในที่ๆเจอไม่ได้ง่ายๆแน่ๆ“

“นายได้ลองหาบนต้นไม้รึยัง?”

ไม่พูดเปล่าอาโอกิเริ่มเดินวนไปวนมา ก่อนจะเลือกต้นไม้ที่ดูน่าสงสัย พร้อมจับกิ่งหนึ่งของต้นเตรียมจะปีนขึ้นไปดูซักหน่อย

”ถึงอย่างนั้นก็เถอะ แกล้งอย่างนี้ก็ออกจะเกินไปหน่อยนะ วันเปิดเรียนวันแรกแท้ๆ“

“แปลกจังเลยแฮะ”

อาโอกิบ่นอุบอิบ

ดูท่าว่าแค่เปิดเรียนวันแรกก็มีเรื่องวุ่นวายให้ปวดหัวตั้งแต่เช้า ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าบัตรของเพื่อนตรงหน้ายังคงหายสาบสูญ

“งั้นให้ฉันช่วยหาบัตรนายไหม?”

อุตส่าห์เก็บบัตรของเธอได้ทั้งที ถึงจะแค่บังเอิญก็เถอะ...

ไม่ว่าเปล่า เธอเริ่มหันมองซ้ายทีขวาที เผื่อจะมีร่องรอยบัตรของเพื่อนบ้าง

“โดนนายแซงน่ะเหรอ ยังเร็วไปร้อยปี!”

“อย่าลืมนะว่าบ้านฉันติดทะเลน่ะ”

อาโอกิตอบกลับเพื่อนของตนด้วยท่าทีมั่นอกมั่นใจสุดๆ ยิ่งกับเพื่อนตรงหน้าที่มักจะแข่งกับเธอแทบทุกเรื่องแล้วนั้น มีหรือว่าเธอจะยอม

เธอคลายแขนออกพลางหันไปทางฮายาเตะ ปล่อยให้เพื่อนตรงหน้าใช้หัวของตนต่างที่พักแขน

”ดูยังไงๆนายก็ผิดชัดๆ“

เธอพูด ก่อนจะหรี่ตามองรอยปูดบนหน้าผากก่อนจะจิ้มๆมันเบาๆ

”มุด พุ่มไม้...?“

”อย่าบอกนะว่าบัตรนักเรียนนายก็หายเหมือนกันน่ะ?“

เธอถามขึ้นอย่างสงสัย ขณะที่ปัดเศษใบไม้ใบสุดท้ายจากผมเพื่อนตรงหน้า พร้อมกับเก็บบัตรนักเรียนของตัวเองใส่กระเป๋า

“ไง“

เธอทักทายตอบเพื่อนตรงหน้าก่อนจะหลุดเสียง แอ่ก ออกมาเบาๆพร้อมไหล่ที่โยกไปเล็กน้อยให้กับแรงมือของเพื่อนตรงหน้า

”นั่นสิตั้งแต่ปิดเทอมปี2นู่น ปิดเทอมเป็นไงบ้างล่ะ?“

ก่อนจะยืดตัวไปกอดคอ(ซึ่งดูเหมือนจะรัดคอดีๆนี่เอง)เพื่อนรักของตนอย่างสนิทสนม ไม่วายหาข้อแก้ตัวให้กับเสาน่าสงสารที่โดนเพื่อนของตนใส่ร้าย

”แต่ฉันว่าเสาก็อยู่ของมันดีๆนะ ถ้านายไม่ไปเดินชนมันเองน่ะ”

เธอถอนหายใจเบาๆอย่างโล่งอกพร้อมมองใบไม้น่าสงสัยที่ติดอยู่บนหัวเพื่อนของตนเต็มไปหมด

”ว่าแต่ไปทำอีท่าไหนถึงมีใบไม้ติดเต็มหัวอย่างนั้นล่ะเนี่ย“

เธอว่าพลางปัดเศษใบไม้บนหัวของเพื่อนตรงหน้าเบาๆ

(แวะมาบวกเพื่อนคั้บ!)

ดูเหมือนว่าเปิดเทอมมาวันแรกอาโอกิก็ทำบัตรประจำตัวของตนหายเข้าซะแล้ว เธอเดินวุ่นวนหาอยู่นานสองนาน

“เฮือก!?!”

เธอสะดุ้งตัวโหยงเมื่อมีใครบางคนจับไหล่ของเธออย่างไม่ทันตั้งตัว เมื่อหันไปมองก็พบเข้ากับเพื่อนร่วมชั้นของตนเข้า

“ตกใจหมดเลย เคนจิคุงนี่เอง“

”ขอบใจนะ “

(แวะมาแจมคุณเพื่อนล่ะ✨)

ขณะที่อาโอกิเตรียมเข้ามาดูบอร์ดประกาศห้องเรียนในวันเปิดภาคการศึกษาใหม่นั่นเอง

สายตาก็ดันปะเข้ากับร่างของเพื่อนสนิทมาแต่ไกล แน่นอนว่าเธอไม่พลาดที่กระโดดเข้าไปตบหลังเพื่อนสนิทเบาๆ(ที่ดูท่าจะไม่เบาเท่าไหร่นัก) พร้อมทักเพื่อนตรงหน้าอย่างอารมณ์ดี

“เปิดมาวันแรกก็ไปล้มหน้าทิ่มที่ไหนมาซะแล้วเหรอ“

(พอจะเท่สู้พี่ชายได้มั้ย🥺🔥)

ลืมแปะดอคเอาไว้พิจารณาค่ะ!🥺: