(อิโอริคูง(,,> ᴗ <,,))

ถึงจะเกรงใจ แต่เมื่ออีกฝ่ายว่าแบบนั้นเขาก็เลือกที่จะพยักหน้าหงึกให้ แล้วยอมให้จับมือ เดินตามอย่างว่าง่าย

อาเมจิเริ่มจากมองแถวๆพุ่มไม้บ้าง มองตามพื้นทางที่เดินมาบ้าง แต่ก็ไม่มี

” ถ ถ้าเกิดฉันทำตกท่อหรือระหว่างทางมาโรงเรียนล่ะ.. “

เจ้าตัวเริ่มกังวลจนเผลอเม้มริมฝีปากแน่น

” ฉันต้องแก้ตัวกับคุณแม่ยังไงดี… “

ชะเง้อหน้ามองตาม พอเห็นว่าอีกฝ่ายก็ไม่มีเหมือนกันก็ยิ่งหน้าซีดเผือด ทั้งๆที่หน้าตัวเองก็ซีดอยู่แล้ว

“ แล้วของโคสึเกะคุงล่ะ..? ”

เจ้าตัวเม้มปากแน่น จะเอาแค่ของตัวเองได้ยังไงกัน

“ ข ของฉันไม่เป็นไรหรอก เราหาของโคสึเกะคุงกันก่อนเถอะ ”

“โคสึเกะคุงทำยังไงดี ฉันต้องทำหล่นหายที่ไหนแน่ๆ.. ทำยังไงดีๆ…“

อาเมจิลนลานขึ้นมาทันที แค่นึกสถานการณ์ว่าถ้าคุณแม่รู้เข้าต้องเป็นเรื่องแน่ก็ชวนทำเอาน้ำตาคลอแล้ว

(หน้าตาตอนยังไม่โดนตุ้บตั้บครับ)
(คาร์ดุร้าย แต่ ผปค.หลังจอนุ่มฟูน่ารักสุดๆ 🥺)

( ยื่นไม้พายให้เลยค่ะ มาช่วยกันพายให้ทั้งสองคนนี้ได้ถึงฝั่งกันนะคะ🥺💕 )

( ฮือออ ขอบคุณนะคะะะ ไว้จะขยันหวานเยอะๆ🥺💕 )

( บ้านแลกกับความฟิน คุ้มมั้ย )

( /แนะนำโปรจัดฟันให้— )

(/เช็ดน้ำตาให้)

(ขอบคุณนะคะะะ🥺💕💕 เติมความน่ารักให้ป้าข้างบ้านๆๆ)

(/หาเต้นท์ให้นอน)