Mijn lief antwoordde net ‘as you wish’ op mijn voorstel voor onze avondplannen, zonder ooit The Princess Bride te zien óf te weten dat dit één van mijn favoriete films is en

brb effe mijn mening over ‘one true love’ volledig herzien.

Bon, die Letterboxd-achtige app voor individuele afleveringen van series mag dan gaan komen, hè.

Ik moet dringend ergens Rix Road duizend sterren kunnen geven.

JK Rowling is (één van de) H*tler(s) van onze tijd. There, I said it.

Now don’t mind me terwijl ik asap een afspraak boek om die cliché DH tattoo te bedekken. Ffs.

Boodschap van algemeen nut: als er ooit eens in je straat wordt ingebroken, nóóit al lachend zeggen dat jij ‘dan wel voor effkes safe zal zitten, want twee keer in één straat? Daar moet je toch wel ballen voor hebben.’

Die hebben ze.

Onveiligheidsgevoel to the max.

OBSESSED met hoe Catherine O’Hara woorden uitspreekt als Moira Rose, ‘baby’ in particular. Iedereen waarmee ik ik real life al eens babbel: ye be warned.

My bad, jongens. Ik heb gisteren tijdens een kerstaflevering van Shitt’s Creek luidop gezegd dat ik terug Kerst wou. I did not know I had the power.

No one ever tells you hoeveel stiller het is met een kat minder in huis. Stilste/braafste van de twee of niet.

Not on my 2025 bingo card: crashen in de Colruyt omdat ik geen speciaal eten meer moet kopen voor haar.

Aan de moeder die vorige week doodleuk met haar ‘ze heeft de griep, ocharmekes’ dochter in de bar kwam zitten: up yours & ik hoop dat jij het ondertussen dubbel zo hard hebt vlaggen als yours truly.

Emotionele rollercoaster van jewelste met Leia vandaag. Liefde voor mijn dierenarts, liefde voor de strafste kattin in the whole galaxy. General Leia of the Resistance indeed.

‘k Heb het gehad met brunette. Vanaf volgende week weer helemaal in mijn Gillian Owens periode, peeps, be ready.

Geen Challengers bij Original Score, zeg. What’s up with that.

Mensen die hun cinnamon rolls met mes en vork opeten, wie zijn ze, wat drijft hen, en waar liggen de lichamen begraven.

Hij heeft mij dan voor de eerste keer ‘zijn lief’ genoemd en daar is het eerste paniekske. Maar tis een goed paniekske. Denk ik. En hellup ik weet niet meer hoe dit moet.

So busy being a happy single dat ik even vergeten was hoe verliefdheid langs twee kanten aanvoelt.

Enneuh. It’s not horrible.

Nu ik terug ben, let’s catch up: ik verdrink in Kerstwerk, heb uren te weinig in een dag en on top of that heeft Leia nierfalen en bleit ik per dag minstens vijf keer van zodra mijn brein weer daarnaar afwijkt. Wel een permanente glow op mijn wangen. So there’s that.