แต่บางครั้งก็เผลอฉุกคิด

ไม่ได้หรอก คนอื่นจะมารู้เรื่องดีไปกว่าเราได้ยังไง

ห้ามคล้อยตาม

นายน่ะใจดี

ยังดูแลรี่ดีเหมือนเดิม

แค่บางครั้งก็...

ไม่สิ หลายครั้งเลยที่นาย...

หรือควรจะเลิ-

"..."

ไม่...

ไม่เป็นไร

เดี๋ยวมันจะดีขึ้น...

จะดีขึ้นเอง

"ฮัลโหล นายมารับหน่อย"

.

รี่พยายามอยู่ กำลังพยายามทำให้เรื่องของนายกลายเป็นหนึ่งในสิ่งที่สมบูรณ์แบบในชีวิตรี่

แต่คำว่าสมบูรณ์แบบเนี่ย มีจริงจริงๆ เหรอ?

นายเองก็กำลังพยายามในส่วนของนายเหมือนกัน

ใช่ไหม?

รี่คิดว่าคงใช่...ใช่ ยังไงก็ใช่ ใช่แน่ๆ

แล้วถ้าไม่ล่ะ?

อ่า แม่ง

ช่างเถอะคำพูดของคนอื่น

รี่โคตรสันสบ

แต่ก็หันไปกอดตอบ

สองแขนสอดส่ายก่ายเกยหา

บางครั้งจบแบบผ้าห่มห่อร่างตามปกติ บางทีก็ยับยู่ยี่เกินจำเป็น

แต่ไม่เคยมีคำขอโทษอยู่ในนั้น ไม่ทั้งจากนาย หรือรี่

นายทำให้หัวรี่ว่างเปล่า ความคิดกระจัดกระจายเก็บกลับคืนมาไม่ได้ ปะปนจนแยกไม่ออก ประกอบเข้าใหม่ไม่สำเร็จ

อ่า...ให้ตาย รี่โคตรหลงนายที่เป็นแบบนั้นเลย

เสียงจิ๊ปากเวลารี่บ่น เถียงคำไม่ตกฟากทุกครั้งเวลาทะเลาะ ทุกคำประชดประชันมักจบที่รี่จะออกไป

แล้วนายก็ไปตามกลับมา

จับแขน ดึงมากอด

ซุกหน้ากับไหล่ ร้องไห้ ร้องอะไรก็ไม่รู้

ทีเวลาแบบนี้ไม่ขยันพูดเหมือนตอนขึ้นเสียงใส่กันก่อนหน้านี้เลย

เพื่อนรี่ชอบบอกให้เลิกกับนาย

ไม่เอาหรอก เพี้ยนรึไง รี่จะเลิกกับนายทำไม

นายก็ยังขับรถไปรับไปส่งรี่ ชอบอ้อนให้มานั่งตักเวลาเล่นเกม เวลารี่แต่งตัวก็มากอดจากด้านหลัง แถมจูบรี่ทุกครั้งเวลาแผ่นหลังสัมผัสเตียง

ชอบกระซิบชื่อรี่เวลาสองมือจับยึดเอว ชมรี่ว่าตัวหอมเวลาถลำเข้ามาหามากขึ้น

พอแค่นี้ดีมั้ย...

ทำไมต้องมาดวงซว...

"..."

แต่ไม่เกินสองนาทีหลังจากนั้น นายก็จะโทรกลับมา แล้วรี่ก็จะทิ้งช่วงให้นายรอสายนานๆ ทว่าเสียงปลายสายกลับใจเย็นขึ้นมากจนน่าประหลาดใจ

"กำลังไปรับ เข้าไปรอในร้านกาแฟสว่างๆ ก่อน"

"..."

จริงสิ

แฟนกันเขาก็ทะเลาะกันบ้างเป็นปกตินั่นแหละ...

บางครั้งก็เผลอหลุดหยาบคาย หลายครั้งที่โมโห รี่ก็เป็นคนมีหัวใจไม่ใช่รึไง บ้ารึเปล่า นายแม่งนิสัยเสียโคตรๆ

"..."

แฟนกันที่ไหนทำแบบนี้วะ

อุตส่าห์ได้พิจารณาขึ้นเงินเดือนแท้ๆ กำลังจะได้เลื่อนตำแหน่งด้วยซ้ำไป หุ้นได้กำไร รถที่ซื้อไว้ก็ใกล้จะผ่อนหมด ชีวิตจัดว่าอยู่ในช่วงขาขึ้นสุดๆ

พยายาม รี่พยายามประคับประคองมันอยู่

"นายมารับหน่อยได้มั้ย มันดึกแล้ว"

"นี่เวลาเล่นเกมนายอะ รี่ก็รู้ แล้วทำไมเลือกจะกลับเอาป่านนี้"

"ก็ทำโอที รี่ก็บอกนายแล้ว"

"บอกตอนไหน"

"นาย"

"..."

"เล่นจนกว่าคอมแม่งจะระเบิดใส่หน้าตายไปเลยไป"

ไม่ใช่อับโชค อย่างน้อยรี่ก็ไม่อยากเรียกแบบนั้น

เมินเฉย เย็นชา ขวานผ่าซาก เอาแต่ใจ ไม่คิดก่อนพูด เป็นนิยามที่หลายคนใช้อธิบายนาย แต่สำหรับรี่ นายก็แค่เหนื่อยง่าย แสดงอารมณ์ไม่เก่ง เป็นคนตรงไปตรงมา กล้าพูดสิ่งที่คิดจนบางทีก็แค่ไม่ระวังนิดๆ หน่อยๆ

แค่อาจต้องใช้เวลาเยอะสักเล็กน้อย

คิดไม่ออกละ แต่แอบมีใจอยากเขียนไปยันรี่ขึ้นมหาลัยอะ ไว้คิดออกก็นั่นแหละ ครับ

ใช้ข้ออ้างคุณน้า(แม่รี่)ไม่อยากให้รี่กลับบ้านคนเดียว บางวันก็รู้ว่ารี่คงทั้งเหนื่อยทั้งหิวก็จะซื้อไส้กรอกแดงหรือโตเกียวไว้ให้ ช่วงกีฬาสีม.ห้าคุมงาน แล้วขาดนักกีฬาจนรี่เครียดไม่รู้จะหาใครมาแทน ก็ยอมลงเล่นให้ทั้งที่ปกติไม่ชอบทำอะไรที่ต้องขยับตัวเยอะๆ วันปัจฉิมนายจบม.หกก็รอรี่มาหาตัวเองอย่างเดียว รอถ่ายรูปกับรี่

ไอนายหล่อมากคุนจอนอออ 🥺🥺💖💖💖