به یاد شاهرخ مکسوب که گفت:
ایرانی بودن با همهٔ مصیبت‌ها به زبان فارسی‌اش می‌ارزد...
| | ۲۰ دی ۱۳۰۴ – ۲۳ فروردین ۱۳۸۴ |

‏داستان بوسه از آقای چخوف رو خوندم. حقیقتا ما همه کاراکترهای چخوف هستیم...

بی‌عقل آن کسی است که وقتی زندگی برایش سرتاسر رنج و عذاب است باز به آن دلبستگی داشته باشد. وقتی که دوای درد آدم فقط مرگ است آیا جز مردن علاجی هست؟

| اتللو | ویلیام شکسپیر |

طلایی‌ترین جمله ای که امروز شنیدم:
کس خار بقیه
خودت معیار خودت باش...

تو مهمونی بعد مدت‌ها دیدمش
میدونه چقدر دوسش دارم و این حس امن رو داره که نزدیکم بشه.
اما هیچ وقت نتونستم بهش بگم چقدر زیباست و چقدر دوسش دارم و می‌دونی این خیلی غم‌انگیزه
ولی وقتی دیشب رفت، حالم بد شد خیلی بد.
فکر می‌کنم این عشق آخرش منو بکشه...
هارهارهار

‏شاعران امروز فارسی در راستای اعتلا و پیشروی در شعر به جایی رسیدند که تو را تُ نوشتن، شعر را شعرتر و حتما عاشقانه‌تر می‌کرد.
هارهارهار
‎#شعر_فارسی

آقا توییتر چرا روز به روز اینستاگرام‌ تر میشه؟؟

امشب یاداشت‌های یک دیوانه از نیکلای گوگول رو خوندم.
حقیقتا فکر نمی‌کنم این دنیا کمدی نویس بزرگی مثل گوگول رو یک‌بار دیگه تجربه کنه.
توانایی این نویسنده در روایت یک موقعیت کمدی، به شکل عجیبی بی‌نظیره...

من از نونهالی فن بانو هدیه تهرانی بودم و قطعا کراش داشتم رو ایشون.💙😍
چیزی که نشون میده یکسری چیزها در من ریشه در کودکی داره 😁😍

‏《سی و پنج سال است که در کار کاغذ باطله هستم و این " قصه عاشقانه" من است...》
امشب تنهایی پرهیاهو از بهومیل هرابال رو خوندم حقیقتا آنچنانی که سال‌ها بهم پیشنهاد می‌شد، خوندنش منو به وجد نیاورد.
به طور کلی خیلی با پراگی‌ها حال نمی‌کنم 😁

یکی از ریدمان های ایلان ماسک این بود که اکانت نازنین من که از ۲۰۱۴ اونجا ناشناس می‌نوشتم رو کلا حذف کرد چون من بیشتر از یکماه اکانتم رو دی‌اکتیو کردم
خب این چه کار کسشریه مرتیکه!

بیشتر از ده سال قبل با توییتر آشنا شدم.
حقیقتا ایلان ماسک رید تو توییتر...
حالا نمی‌دونم اینجام دیگه حس و حال اون دوران توییتر رو نداره اما خب...