บันทึกผลงานชิ้นแรก 😊 เละเทะแต่ก็ไหวอยู่

ตึกแถวที่ทำงาน ชอบที่ตึกข้างๆสะท้อนบนกระจก
ไม่ได้ถ่ายรูปในชีวิตประจำวันนานแล้วนะ ไม่รู้เมื่อไหร่ที่การถ่ายรูปของมันยึดโยงเฉพาะกับการไปเที่ยว

อยู่ๆวันนี้ก็รู้สึกว่า เราไม่ต้องถ่ายรูปที่มันสวยที่สุดหรอก เราแค่ถ่ายรูปตามแบบที่มันเป็น ตามสายตาที่เราเห็นก็พอ...

การที่ไม่ต้องกังวลว่ารูปจะต้ององศาเป๊ะ สีสวย มันเหมือนปลดล็อคความสุขในการถ่ายรูปอยู่เหมือนกันนะ

ทำรูปที่ไปเที่ยวเนปาลไว้หายหมดเลย เหลือไว้ไม่ถึงสิบรูป
ใจสลาย😢

เจ้าจะลงเอยในแบบที่ทุกข์ทรมาน
มิสต์บอร์น