ทิวค่อยๆคลาานไปหาเพื่อนอย่างยากลำบากก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ

“อา กะกิน ข้าว ไข่ ดาว 2-3คำ”

เขาพยายามพูดออกมาให้ดูรู้เรื่องที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะตื่นสายเลยทำให้เวลาในการทำอะไรก็น้อยลงไปบวกกับรถดันเสีย ถ้าไม่ติดว่าวันนี้เป็นวันทำความสะอาดเขาคงไม่โผล่หัวมาตรงนี้หรอก

“มารอนานยัง?”

ตึก ตึก ตึก ตึก
เสียงฝีเท้าวิ่งอย่างรีบเร็วดังขึ้นไม่ห่างไกลมากนัก ร่างสูงของทิวที่กำลังวิ่งหน้าตั้งมาอย่างทุละทุเลก็โผล่พ้นออกมาจากช่วงของมุมตึก

“นะเหนื่อยชิบ”

ทิวก้มตัวลงจับเข่าก่อนจะหอบหายใจออกมาแรงๆด้วยความเหนื่อยเขาเกลียดกีฬา ทำไมรถต้องมาเสียวันนี้ด้วย! หลังจากที่พักแปบนึงก็เริ่มเดินหาเพื่อนที่นัดเอาไว้

“มาแล้วๆ โทษทีเมื่อคืนเพลินไปหน่อย”