“ฟีอัส
“เจ้าต้องการจะรักข้าจริงๆหรือ?”

ไซรอสถามย้ำอีกครั้ง

เขาทั้งหัวรั้น ไม่ฟังใคร หยาบกระด้าง และมีข้อเสียตั้งมากมาย เขาเป็นเช่นนี้มาโดยตลอด

และอีกฝ่าย ต้องการที่จะรักเขาจริงๆใช่ไหม?

กุหลาบในมือถูกยื่นให้อีกฝ่าย พลางเรียกเสียงแผ่ว

“ นี่…ไซรอส ”

เสียงที่เปล่งออกมานั้นเจือไปด้วยความจริงจังมากกว่าทุกครั้ง..จนรับรู้ได้ในทันที

น้ำหนักของมืออีกข้างที่วางบนลาดไหล่กล้าง ผ้าคลุมของตนผล็อยหลุดลงไปกองบนพื้น

ก่อนริมฝีปากทาบลงบนอวัยวะเดียวกันอย่างแผ่วเบาราวกับแมลงปอแตะผิวน้ำ

( มาหย่อนทิ้งไว้ให้ตามสัญญาค่ะ! 🥺)

สุราแค่เพียงจอกเดียวก็นับว่าเป็นเรื่องที่ยากมากโขสำหรับคนผู้นี้

แต่จะเลี่ยงไม่ดื่มในยามนี้ก็คงจะไม่ได้

หลังน้ำร้อนไหลรินลงคอ ผู้ดูกิลด์ก็พยายามทำตัวให้ปกติมากที่สุดแม้ว่าสติจะพร่าเลือนเต็มแก่

จวบจนสายตาคู่สวยเห็นคนที่น่าจะเป็นประโยชน์ในเวลานี้จึงเดินปรี่เข้าไปทักในทันที

“ สวัสดีท่านนักผจญภัย.. หากไม่เป็นการรบกวนท่าน ข้าขออยู่ด้วยสักครู่จะได้หรือไม่?”

….สีหน้าใหม่ๆ?

สองแขนที่ยื่นมาถูกกอบกุมไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง
ซิกฟรีดขยับเข้าไปใกล้เพื่อที่จะสำรวจบาดแผลเหล่านั้นให้ชัดขึ้นกว่าเดิม

ร่องรอยส่วนใหญ่ถูกรักษาไปแล้วด้วยผู้เชี่ยวชาญอย่างดี เห็นแบบนี้แล้วเขาก็เบาใจขึ้นเล็กน้อย
จากร่างอ่อนแรงในวันนั้น ลุกมาได้ไวขนาดนี้ก็นับได้ว่าไม่ธรรมดา

“...งั้นพักอีกสองสามวันให้หายสนิท แล้วเราค่อยไปฝึกด้วยกัน ท่านเซอย่าตกลงไหม?”

⚔️ การใช้แท็กอำลา

ผู้เล่นสามารถใช้แท็กต้นโพสต์เพื่อกล่าวอำลา เอ่ยความในใจ และแลกคอนแทคกันได้ตามอัธยาศัย

ในช่วงเวลา 20.00 น.จะมีการเปิดสเปซพูดคุยหลังบ้านรูหนอน หากสนใจสามารถเข้าร่วมได้บนดิสคอร์ดคอมมู

discord.gg/VZTWu7SW?eve...

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนพวกเราเสมอมา 🍀

“—ข้า”

เวทย์ถูกร่ายออกไปยังชายหนุ่มทั้งคู่ ฉีกอากาศก่อเป็นริ้วพายุ คล้ายเวทย์ยามใช้รักษา หนนี้เป็นดังแส้ที่จะฟาดทำลาย

เป็นคำสาปจากสรวงสวรรค์

ร่างของเอลฟ์สาวแน่นิ่งตรงกลางรอยวงเวทที่สิ้นแสง เปลือกตาบางหลับลงอย่างอ่อนโยน ใบหน้าเรียบสงบราวกับเธอแค่หลับใหล

ไร้เสียงร่ำไห้ ไร้คำร่ำลา
ในท้ายที่สุด ลูซีลได้เปลี่ยนปัญญาและศรัทธาเป็นแสงสว่างให้โลกครั้งสุดท้าย

[ ลูซีล โซเลซ เสียชีวิตในวัย 271 ปี ]

“ จักเย็นได้อย่างไร นางเคยหายไปเช่นนี้ไม่ ” เสียงทุ้มเอ่ยสั่นไหวก่อนจะหันไปเห็นจดหมายฉบับหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะทำงานพร้อมกับดอกไม้อันคุ้นเคย มันแตกต่างจากจดหมายฉบับอื่นอย่างชัดเจน

มันเป็นจดหมายหนึ่งฉบับปิดผนึกไว้โดยไม่จ่าหน้าหรือประทับตราใดวางไว้บนโต๊ะไม้พร้อมดอกซัลเวียสีขาว และหากเปิดอ่าน จะพบข้อความเขียนด้วยลายมือบรรจง

ธัลวีเรธมาตรงเวลาตามนัดอย่างมิต้องสงสัย เมื่อทุกคนมาครบอาหารและเครื่องดื่มก็ถูกจัดเรียงไว้เต็มโต๊ะแล้ว

“ดีขึ้นกันแล้วใช่หรือไม่?”

@laevon-wyh.bsky.social

" ข้าขอเป็นผู้เอ่ยคำว่า ขอบคุณ! แทนท่านหัวหน้ากิลด์ทั้งสอง "

" ในปีหน้าพวกเราก็มาพยายามไปด้วยกันอีกนะครับ! "

เจ้าจิ้งจอกที่เหมือนจะไม่สามารถกลั้นน้ำตาให้ฮึ้บต่อไปได้แล้ว ก็รีบเอ่ยอย่างตัดบทเรียกเสียงหัวเราะให้หวนกลับคืนมา บรรยากาศที่แสนครื้นเครงในค่ำคืนนี้ และความอบอุ่นที่ไม่สามารถบรรยายออกมาได้

ขอบคุณที่ทำงานหนัก , ท่านนักผจญภัย ⚔️
[ End ]

" ยังคงอยู่กับการประลอง! ในศึกที่ผ่านมานี้พึ่งมีนักบวชท่านหนึ่งที่จู่ๆการเคลื่อนพล...ข้าควรใช้คำว่าอะไรกันนะ เอาเป็นว่าแรงของเขากลับมาดีและกู้สถานการณ์ได้! "

" พวกท่านคงได้พบเคล็ดลับของเขากันแล้ว...นั่นคือการเผยแพร่ศาสนาในสนาม! "

" ขอแสดงความยินดีกับท่านเบรดาเลีย! "

@bredalia-wyh.bsky.social

" และตำแหน่งถัดไป.. ข้าว่าข้าควรเรียกให้ท่านทั้งสองมารับพร้อมกัน! และรับไปทั้งสองตำแหน่งเลย! "

" คู่รักที่ไม่มีใครไม่รู้จักและนอกความรักจะแสนหวานชื่น ความเก่งกาจก็เรียกได้ว่า ไร้เทียมทาน! แค่ข้าพูดมาขนาดนี้พวกท่านก็คงรู้แล้วล่ะว่าเขาคือใคร "

" ขอเสียงปรบมือให้ท่านออสวอลด์ และท่านวิเซเนีย! "

ข้าขอสงวนการเรียกชื่อพวกท่านเต็มๆ...

" ในช่วงถัดมา! เราจะอยู่กับตำแหน่งขวัญใจที่ได้รับการส่งชื่อเข้ามา!! "

วินเซนต์เหมือนจะฟื้นอารมณ์ให้กลับมาดีขึ้นนิดหน่อยจึงเริ่มที่จะเอ่ยด้วยเสียงเริงร่า

" แม่ดีเด่น!- "

" เอ่อแม้ว่าเขาจะไม่ใช่แม่ที่ให้กำเนิดพวกท่านจริงๆ แต่ข้าก็คิดว่าตำแหน่งนี้เหมาะกับเขาไม่น้อย "

" ขอบคุณท่านออไรอาร์! ที่คอยเลี้ยงดูพวกเรา "

@auriarwyh.bsky.social

อย่างน้อยในตำแหน่งถัดมาก็ทำให้วินเซนต์กลับมายิ้มออก เพราะคงไม่มีใครที่เหมาะกับตำแหน่งนี้ไปมากกว่าเธอแล้ว

" ผู้เปรียบดั่งสุริยันประจำโลก- ข้าหมายถึงประจำกิลด์นักผจญภัย! "

" เจ้าหญิงตัวน้อยของพวกเรา! องค์หญิงซินเธีย! "

พูดให้ดูเว่อร์ๆพร้อมติดฟิลเตอร์สามล้านเปอร์เซ็นต์

@cynthia-wyh-npc.bsky.social