"birbirlerine yaklaştıkça dinden uzaklaşıyorlar,ona tekrar tutunabilmek için dini dokunulamayacak bir yere kaldırıyorlardı",sonrasında 'iman'ı korumak için yalnızlaşma süreci ve kaçınılmaz son; kaynakla başbaşa kalmak. En zorlu evre işte tam burası.Zihninden geçenlerin kalbine inmemesini dilemek.

Yaşlılar ise muhafazakâr olurlar, çünkü onların artık kazanacakları bir gelecekleri olmamasına rağmen, muhafaza edecekleri kocaman bir geçmişleri vardır." (2/2)

*Dücane Cündiğlu'nun
1 Mayıs 1999 tarihli köşe yazısında 'Bir Fransız siyaset bilimcisi şöyle der' diyerek aktardığı söz.

“Dünyaya şahit olmanın yolu, maceranın kendisinden başka bir şey değildi. Yaşanılanlar, görülenler ve öğrenilenler ne kadar acı olursa olsun macera insanoğlu için büyük bir nimetti. Çünkü dünyadaki en büyük mutluluk bu dünyanın şahidi olmaktı.” (İhsan Oktay Anar,Puslu Kıtalar Atlası).