ﾀﾋﾟｵｶ
@tapioca-mkg.bsky.social
( #MKG_Commu ) 😁🫶🏻❤️🧋🧋🧋🧋🧋🧋🧋🧋🧋🧋🧋🧋🧋🧋🧋🧋🧋🧋
—
ตอบช้า／สะดวกตอนค่ำ-ดึก
doc: https://url.in.th/dSlGU
pfp cms cr. Kana Shine (FB)
—
ตอบช้า／สะดวกตอนค่ำ-ดึก
doc: https://url.in.th/dSlGU
pfp cms cr. Kana Shine (FB)
Reposted by ﾀﾋﾟｵｶ
“ยินดีต้อนรับสู่Horizon Cafeขอรับคุณหนู/นายท่าน”
สาวม้าผมขาวเทาในชุดพ่อบ้านสไตล์ญี่ปุ่นกล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มพร้อมกับผายมือไปที่โต๊ะ
“วันนี้รับเป็นข้าวปั้นไส้อะไรดีขอรับ หรือจะรับเป็นขนมไทยที่เมดของเราตั้งใจทำเป็นพิเศษดีขอรับ?”
“แล้วก็…เซอร์วิสพิเศษ ถือเป็นความลับของพวกเรานะขอรับ”
เธอพูดพลางยื่นลูกอมให้“คุณ”
เจ้าของรอยยิ้มบางค่อยๆยิ้มกว้างขึ้นพร้อมกับขยิบตาให้
สาวม้าผมขาวเทาในชุดพ่อบ้านสไตล์ญี่ปุ่นกล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มพร้อมกับผายมือไปที่โต๊ะ
“วันนี้รับเป็นข้าวปั้นไส้อะไรดีขอรับ หรือจะรับเป็นขนมไทยที่เมดของเราตั้งใจทำเป็นพิเศษดีขอรับ?”
“แล้วก็…เซอร์วิสพิเศษ ถือเป็นความลับของพวกเรานะขอรับ”
เธอพูดพลางยื่นลูกอมให้“คุณ”
เจ้าของรอยยิ้มบางค่อยๆยิ้มกว้างขึ้นพร้อมกับขยิบตาให้
November 14, 2025 at 7:32 AM
“ยินดีต้อนรับสู่Horizon Cafeขอรับคุณหนู/นายท่าน”
สาวม้าผมขาวเทาในชุดพ่อบ้านสไตล์ญี่ปุ่นกล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มพร้อมกับผายมือไปที่โต๊ะ
“วันนี้รับเป็นข้าวปั้นไส้อะไรดีขอรับ หรือจะรับเป็นขนมไทยที่เมดของเราตั้งใจทำเป็นพิเศษดีขอรับ?”
“แล้วก็…เซอร์วิสพิเศษ ถือเป็นความลับของพวกเรานะขอรับ”
เธอพูดพลางยื่นลูกอมให้“คุณ”
เจ้าของรอยยิ้มบางค่อยๆยิ้มกว้างขึ้นพร้อมกับขยิบตาให้
สาวม้าผมขาวเทาในชุดพ่อบ้านสไตล์ญี่ปุ่นกล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มพร้อมกับผายมือไปที่โต๊ะ
“วันนี้รับเป็นข้าวปั้นไส้อะไรดีขอรับ หรือจะรับเป็นขนมไทยที่เมดของเราตั้งใจทำเป็นพิเศษดีขอรับ?”
“แล้วก็…เซอร์วิสพิเศษ ถือเป็นความลับของพวกเรานะขอรับ”
เธอพูดพลางยื่นลูกอมให้“คุณ”
เจ้าของรอยยิ้มบางค่อยๆยิ้มกว้างขึ้นพร้อมกับขยิบตาให้
ระหว่างความเงียบในบทสนทนา ทาปิโอก้าตักไอศกรีมเข้าปากเรื่อย ๆ จนกระทั่งอีกฝ่ายเริ่มพูดต่อ
“เอายังไงต่อ.. ก็คงมีแต่ต้องฝึกแหละค่ะ”
“เราเพิ่งได้เดบิวต์เอง ก็เลยยังอยากวิ่งให้เยอะกว่านี้”
น้ำเสียงเธอเริ่มดูดีขึ้นมาหลังซึมจ๋อยมานาน
“เอายังไงต่อ.. ก็คงมีแต่ต้องฝึกแหละค่ะ”
“เราเพิ่งได้เดบิวต์เอง ก็เลยยังอยากวิ่งให้เยอะกว่านี้”
น้ำเสียงเธอเริ่มดูดีขึ้นมาหลังซึมจ๋อยมานาน
October 27, 2025 at 10:39 PM
ระหว่างความเงียบในบทสนทนา ทาปิโอก้าตักไอศกรีมเข้าปากเรื่อย ๆ จนกระทั่งอีกฝ่ายเริ่มพูดต่อ
“เอายังไงต่อ.. ก็คงมีแต่ต้องฝึกแหละค่ะ”
“เราเพิ่งได้เดบิวต์เอง ก็เลยยังอยากวิ่งให้เยอะกว่านี้”
น้ำเสียงเธอเริ่มดูดีขึ้นมาหลังซึมจ๋อยมานาน
“เอายังไงต่อ.. ก็คงมีแต่ต้องฝึกแหละค่ะ”
“เราเพิ่งได้เดบิวต์เอง ก็เลยยังอยากวิ่งให้เยอะกว่านี้”
น้ำเสียงเธอเริ่มดูดีขึ้นมาหลังซึมจ๋อยมานาน
สาวม้าหันไปนั่งกินชานมพลันพยักหน้าหงึกหงักให้คำคาดเดาของอีกฝ่ายเป็นระยะ
ทั้งที่ว่ายังติดใจอะไรอยู่... ทั้งการวิ่งไม่ได้เป็นดั่งใจอยาก...
สองมือวางแก้วชานมลงพร้อมเสียงถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะเริ่มพูด
“เรา... แพ้แค่ครึ่งช่วงตัว”
“แค่ครึ่งช่วงตัวเอง”
“ทั้งที่วิ่งอยู่ข้างหน้ามาตลอด–”
ทั้งที่ว่ายังติดใจอะไรอยู่... ทั้งการวิ่งไม่ได้เป็นดั่งใจอยาก...
สองมือวางแก้วชานมลงพร้อมเสียงถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะเริ่มพูด
“เรา... แพ้แค่ครึ่งช่วงตัว”
“แค่ครึ่งช่วงตัวเอง”
“ทั้งที่วิ่งอยู่ข้างหน้ามาตลอด–”
October 27, 2025 at 10:22 PM
สาวม้าหันไปนั่งกินชานมพลันพยักหน้าหงึกหงักให้คำคาดเดาของอีกฝ่ายเป็นระยะ
ทั้งที่ว่ายังติดใจอะไรอยู่... ทั้งการวิ่งไม่ได้เป็นดั่งใจอยาก...
สองมือวางแก้วชานมลงพร้อมเสียงถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะเริ่มพูด
“เรา... แพ้แค่ครึ่งช่วงตัว”
“แค่ครึ่งช่วงตัวเอง”
“ทั้งที่วิ่งอยู่ข้างหน้ามาตลอด–”
ทั้งที่ว่ายังติดใจอะไรอยู่... ทั้งการวิ่งไม่ได้เป็นดั่งใจอยาก...
สองมือวางแก้วชานมลงพร้อมเสียงถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะเริ่มพูด
“เรา... แพ้แค่ครึ่งช่วงตัว”
“แค่ครึ่งช่วงตัวเอง”
“ทั้งที่วิ่งอยู่ข้างหน้ามาตลอด–”
‘ยังไม่เสียรสชาติขนาดนั้นสินะ’ เธอคิดในใจอย่างโล่งอกเมื่อได้ยินความคิดเห็นดังกล่าว เกือบทำให้เสียของซะแล้ว...
“เอ๋? อ่า... ที่จริงของหวานน่ะเป็นของโปรดเราเลยล่ะค่ะ” ทาปิโอก้าตอบข้อสงสัย
“เหมือนเราจะเหม่อนานไปมากกว่า ก็เลยดูเป็นแบบนั้น”
ส่วนรสชาติของซันเดย์.. เธอเพิ่งชิมไปคำเดียวเอง ยังไม่ทันรู้เลยว่าอร่อยถูกใจรึเปล่า–
“จริง ๆ ก็แค่เรื่องตอนแข่งเดบิวต์เองน่ะค่ะ”
“เอ๋? อ่า... ที่จริงของหวานน่ะเป็นของโปรดเราเลยล่ะค่ะ” ทาปิโอก้าตอบข้อสงสัย
“เหมือนเราจะเหม่อนานไปมากกว่า ก็เลยดูเป็นแบบนั้น”
ส่วนรสชาติของซันเดย์.. เธอเพิ่งชิมไปคำเดียวเอง ยังไม่ทันรู้เลยว่าอร่อยถูกใจรึเปล่า–
“จริง ๆ ก็แค่เรื่องตอนแข่งเดบิวต์เองน่ะค่ะ”
October 26, 2025 at 5:25 PM
‘ยังไม่เสียรสชาติขนาดนั้นสินะ’ เธอคิดในใจอย่างโล่งอกเมื่อได้ยินความคิดเห็นดังกล่าว เกือบทำให้เสียของซะแล้ว...
“เอ๋? อ่า... ที่จริงของหวานน่ะเป็นของโปรดเราเลยล่ะค่ะ” ทาปิโอก้าตอบข้อสงสัย
“เหมือนเราจะเหม่อนานไปมากกว่า ก็เลยดูเป็นแบบนั้น”
ส่วนรสชาติของซันเดย์.. เธอเพิ่งชิมไปคำเดียวเอง ยังไม่ทันรู้เลยว่าอร่อยถูกใจรึเปล่า–
“จริง ๆ ก็แค่เรื่องตอนแข่งเดบิวต์เองน่ะค่ะ”
“เอ๋? อ่า... ที่จริงของหวานน่ะเป็นของโปรดเราเลยล่ะค่ะ” ทาปิโอก้าตอบข้อสงสัย
“เหมือนเราจะเหม่อนานไปมากกว่า ก็เลยดูเป็นแบบนั้น”
ส่วนรสชาติของซันเดย์.. เธอเพิ่งชิมไปคำเดียวเอง ยังไม่ทันรู้เลยว่าอร่อยถูกใจรึเปล่า–
“จริง ๆ ก็แค่เรื่องตอนแข่งเดบิวต์เองน่ะค่ะ”
ทาปิโอก้าไม่พูดอะไร แต่ใบหน้าก้มต่ำลงไปอีก แถมออร่าซึม ๆ ก็เหมือนจะหนักขึ้นด้วย , mood awful↓ ไปซะแล้วรึเปล่านะ...
“ประมาณนั้นค่ะ เรา... วิ่งตามหลังเธอคนนั้นเกือบตลอดการแข่งเลย”
เธอเริ่มเล่าให้รุ่นพี่ฟังพร้อมค่อย ๆ ตักไอศกรีมขึ้นมาเพื่อไม่ให้เสียของ
“มัน... อีกนิดเดียวจริง ๆ ค่ะ เฉียดฉิวมาก... เกือบแล้วเชียว” เล่าไปก็เริ่มเหม่อ
“ประมาณนั้นค่ะ เรา... วิ่งตามหลังเธอคนนั้นเกือบตลอดการแข่งเลย”
เธอเริ่มเล่าให้รุ่นพี่ฟังพร้อมค่อย ๆ ตักไอศกรีมขึ้นมาเพื่อไม่ให้เสียของ
“มัน... อีกนิดเดียวจริง ๆ ค่ะ เฉียดฉิวมาก... เกือบแล้วเชียว” เล่าไปก็เริ่มเหม่อ
October 26, 2025 at 5:21 PM
ทาปิโอก้าไม่พูดอะไร แต่ใบหน้าก้มต่ำลงไปอีก แถมออร่าซึม ๆ ก็เหมือนจะหนักขึ้นด้วย , mood awful↓ ไปซะแล้วรึเปล่านะ...
“ประมาณนั้นค่ะ เรา... วิ่งตามหลังเธอคนนั้นเกือบตลอดการแข่งเลย”
เธอเริ่มเล่าให้รุ่นพี่ฟังพร้อมค่อย ๆ ตักไอศกรีมขึ้นมาเพื่อไม่ให้เสียของ
“มัน... อีกนิดเดียวจริง ๆ ค่ะ เฉียดฉิวมาก... เกือบแล้วเชียว” เล่าไปก็เริ่มเหม่อ
“ประมาณนั้นค่ะ เรา... วิ่งตามหลังเธอคนนั้นเกือบตลอดการแข่งเลย”
เธอเริ่มเล่าให้รุ่นพี่ฟังพร้อมค่อย ๆ ตักไอศกรีมขึ้นมาเพื่อไม่ให้เสียของ
“มัน... อีกนิดเดียวจริง ๆ ค่ะ เฉียดฉิวมาก... เกือบแล้วเชียว” เล่าไปก็เริ่มเหม่อ
เธอยิ้มตอบเมื่อได้เห็นท่าทีร่าเริงของสาวม้ารุ่นเดียวกัน ดีใจที่เธอดูไม่กังวลหรือค้างคากับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้
“นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เราอยู่ไกลบ้านแบบนี้ ตื่นเต้นมาก ๆ” ทาปิโอก้าเอ่ยต่อ
“แล้วก็... ที่แน่ ๆ คือโรงอาหารของโรงเรียนเป็นแบบกินไม่อั้นล่ะ เราว่าสุดยอดเลย” (พาเข้าเรื่องของกินจนได้)
ใบหูกระดิกตามเสียงฮัมเพลงของอีกคน เดินพาอีกคนเพลิน ๆ มุ่งไปทางตึกเรียนหลักซะก่อน
“นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เราอยู่ไกลบ้านแบบนี้ ตื่นเต้นมาก ๆ” ทาปิโอก้าเอ่ยต่อ
“แล้วก็... ที่แน่ ๆ คือโรงอาหารของโรงเรียนเป็นแบบกินไม่อั้นล่ะ เราว่าสุดยอดเลย” (พาเข้าเรื่องของกินจนได้)
ใบหูกระดิกตามเสียงฮัมเพลงของอีกคน เดินพาอีกคนเพลิน ๆ มุ่งไปทางตึกเรียนหลักซะก่อน
October 26, 2025 at 5:15 PM
เธอยิ้มตอบเมื่อได้เห็นท่าทีร่าเริงของสาวม้ารุ่นเดียวกัน ดีใจที่เธอดูไม่กังวลหรือค้างคากับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้
“นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เราอยู่ไกลบ้านแบบนี้ ตื่นเต้นมาก ๆ” ทาปิโอก้าเอ่ยต่อ
“แล้วก็... ที่แน่ ๆ คือโรงอาหารของโรงเรียนเป็นแบบกินไม่อั้นล่ะ เราว่าสุดยอดเลย” (พาเข้าเรื่องของกินจนได้)
ใบหูกระดิกตามเสียงฮัมเพลงของอีกคน เดินพาอีกคนเพลิน ๆ มุ่งไปทางตึกเรียนหลักซะก่อน
“นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เราอยู่ไกลบ้านแบบนี้ ตื่นเต้นมาก ๆ” ทาปิโอก้าเอ่ยต่อ
“แล้วก็... ที่แน่ ๆ คือโรงอาหารของโรงเรียนเป็นแบบกินไม่อั้นล่ะ เราว่าสุดยอดเลย” (พาเข้าเรื่องของกินจนได้)
ใบหูกระดิกตามเสียงฮัมเพลงของอีกคน เดินพาอีกคนเพลิน ๆ มุ่งไปทางตึกเรียนหลักซะก่อน
ทาปิโอก้าไม่ได้ว่าอะไร แค่พยักหน้าตอบเป็นนัยว่า ‘ตามสบายเลย’
เหมือนเพิ่งนึกออกว่ากำลังกินอะไรอยู่ ช้อนในมือจึงถูกลดลงเพื่อตักไอศกรีมซันเดย์ที่เริ่มเหลวเข้าปากตัวเอง ระหว่างฟังคำถามอีกคน
“เอ... รุ่นพี่นี่นา” เธอพูดขึ้น ก่อนจะแนะนำตัวบ้าง
“เราทาปิโอก้า อยู่ปีหนึ่งค่ะ”
“ความจริงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร... วันนั้นเราได้ที่สองน่ะค่ะ”
“ครึ่งช่วงตัว... ” พูดไปใบหูม้าก็ลู่ลง
เหมือนเพิ่งนึกออกว่ากำลังกินอะไรอยู่ ช้อนในมือจึงถูกลดลงเพื่อตักไอศกรีมซันเดย์ที่เริ่มเหลวเข้าปากตัวเอง ระหว่างฟังคำถามอีกคน
“เอ... รุ่นพี่นี่นา” เธอพูดขึ้น ก่อนจะแนะนำตัวบ้าง
“เราทาปิโอก้า อยู่ปีหนึ่งค่ะ”
“ความจริงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร... วันนั้นเราได้ที่สองน่ะค่ะ”
“ครึ่งช่วงตัว... ” พูดไปใบหูม้าก็ลู่ลง
October 25, 2025 at 8:43 PM
ทาปิโอก้าไม่ได้ว่าอะไร แค่พยักหน้าตอบเป็นนัยว่า ‘ตามสบายเลย’
เหมือนเพิ่งนึกออกว่ากำลังกินอะไรอยู่ ช้อนในมือจึงถูกลดลงเพื่อตักไอศกรีมซันเดย์ที่เริ่มเหลวเข้าปากตัวเอง ระหว่างฟังคำถามอีกคน
“เอ... รุ่นพี่นี่นา” เธอพูดขึ้น ก่อนจะแนะนำตัวบ้าง
“เราทาปิโอก้า อยู่ปีหนึ่งค่ะ”
“ความจริงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร... วันนั้นเราได้ที่สองน่ะค่ะ”
“ครึ่งช่วงตัว... ” พูดไปใบหูม้าก็ลู่ลง
เหมือนเพิ่งนึกออกว่ากำลังกินอะไรอยู่ ช้อนในมือจึงถูกลดลงเพื่อตักไอศกรีมซันเดย์ที่เริ่มเหลวเข้าปากตัวเอง ระหว่างฟังคำถามอีกคน
“เอ... รุ่นพี่นี่นา” เธอพูดขึ้น ก่อนจะแนะนำตัวบ้าง
“เราทาปิโอก้า อยู่ปีหนึ่งค่ะ”
“ความจริงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร... วันนั้นเราได้ที่สองน่ะค่ะ”
“ครึ่งช่วงตัว... ” พูดไปใบหูม้าก็ลู่ลง
“อื๋อ?”
สาวม้านั่งจ๋อยหันตามเสียงเรียกพร้อมใบหูที่ตั้งขึ้นด้วยความแปลกใจ เธอกระพริบตาปริบมองหน้าชายหนุ่มแล้วสลับมามองถ้วยซันเดย์ที่อีกฝ่ายพูดถึง
ซันเดย์ที่มีแค่นักเรียนที่สั่งได้...
“อ่า.. อื้ม ได้ค่ะ” พยักหน้าตอบกลับแล้วปักช้อนกับไอศกรีมพลันขยับถ้วยไปให้ แล้วหยิบแก้วชานมมายกดื่มเสียแทน โดยที่สายตายังมองชายคนนั้นด้วยความสงสัย
หายากที่จะเจอผู้ชายในโรงเรียนนี้แหละนะ...
สาวม้านั่งจ๋อยหันตามเสียงเรียกพร้อมใบหูที่ตั้งขึ้นด้วยความแปลกใจ เธอกระพริบตาปริบมองหน้าชายหนุ่มแล้วสลับมามองถ้วยซันเดย์ที่อีกฝ่ายพูดถึง
ซันเดย์ที่มีแค่นักเรียนที่สั่งได้...
“อ่า.. อื้ม ได้ค่ะ” พยักหน้าตอบกลับแล้วปักช้อนกับไอศกรีมพลันขยับถ้วยไปให้ แล้วหยิบแก้วชานมมายกดื่มเสียแทน โดยที่สายตายังมองชายคนนั้นด้วยความสงสัย
หายากที่จะเจอผู้ชายในโรงเรียนนี้แหละนะ...
October 25, 2025 at 8:39 PM
“อื๋อ?”
สาวม้านั่งจ๋อยหันตามเสียงเรียกพร้อมใบหูที่ตั้งขึ้นด้วยความแปลกใจ เธอกระพริบตาปริบมองหน้าชายหนุ่มแล้วสลับมามองถ้วยซันเดย์ที่อีกฝ่ายพูดถึง
ซันเดย์ที่มีแค่นักเรียนที่สั่งได้...
“อ่า.. อื้ม ได้ค่ะ” พยักหน้าตอบกลับแล้วปักช้อนกับไอศกรีมพลันขยับถ้วยไปให้ แล้วหยิบแก้วชานมมายกดื่มเสียแทน โดยที่สายตายังมองชายคนนั้นด้วยความสงสัย
หายากที่จะเจอผู้ชายในโรงเรียนนี้แหละนะ...
สาวม้านั่งจ๋อยหันตามเสียงเรียกพร้อมใบหูที่ตั้งขึ้นด้วยความแปลกใจ เธอกระพริบตาปริบมองหน้าชายหนุ่มแล้วสลับมามองถ้วยซันเดย์ที่อีกฝ่ายพูดถึง
ซันเดย์ที่มีแค่นักเรียนที่สั่งได้...
“อ่า.. อื้ม ได้ค่ะ” พยักหน้าตอบกลับแล้วปักช้อนกับไอศกรีมพลันขยับถ้วยไปให้ แล้วหยิบแก้วชานมมายกดื่มเสียแทน โดยที่สายตายังมองชายคนนั้นด้วยความสงสัย
หายากที่จะเจอผู้ชายในโรงเรียนนี้แหละนะ...
“อื้ม ไม่เป็นไรเลย”
เธอยกนิ้วโป้งกลับ แล้วเดินเข้ารั้วโรงเรียนข้าง ๆ สาวม้าอีกคน
“ห้องเราหรอ... อืม...”
ทาปิโอก้ายกแก้วชานมขึ้นดื่มระหว่างพยายามนึกถึงเลขห้องตัวเอง ซักครู่หนึ่งแล้วค่อยตอบ
“เราจำได้ว่าอยู่ชั้นสอง... เหมือนจะห้อง 204 ?” ใบหูม้าสีน้ำตาลกระดิกตามระหว่างเธอพูด
“ที่หอพักมีบอร์ดเลขห้องให้ดูอยู่ เดี๋ยวลองไปเช็คด้วยกันก็ได้นะ”
เธอยกนิ้วโป้งกลับ แล้วเดินเข้ารั้วโรงเรียนข้าง ๆ สาวม้าอีกคน
“ห้องเราหรอ... อืม...”
ทาปิโอก้ายกแก้วชานมขึ้นดื่มระหว่างพยายามนึกถึงเลขห้องตัวเอง ซักครู่หนึ่งแล้วค่อยตอบ
“เราจำได้ว่าอยู่ชั้นสอง... เหมือนจะห้อง 204 ?” ใบหูม้าสีน้ำตาลกระดิกตามระหว่างเธอพูด
“ที่หอพักมีบอร์ดเลขห้องให้ดูอยู่ เดี๋ยวลองไปเช็คด้วยกันก็ได้นะ”
October 25, 2025 at 8:32 PM
“อื้ม ไม่เป็นไรเลย”
เธอยกนิ้วโป้งกลับ แล้วเดินเข้ารั้วโรงเรียนข้าง ๆ สาวม้าอีกคน
“ห้องเราหรอ... อืม...”
ทาปิโอก้ายกแก้วชานมขึ้นดื่มระหว่างพยายามนึกถึงเลขห้องตัวเอง ซักครู่หนึ่งแล้วค่อยตอบ
“เราจำได้ว่าอยู่ชั้นสอง... เหมือนจะห้อง 204 ?” ใบหูม้าสีน้ำตาลกระดิกตามระหว่างเธอพูด
“ที่หอพักมีบอร์ดเลขห้องให้ดูอยู่ เดี๋ยวลองไปเช็คด้วยกันก็ได้นะ”
เธอยกนิ้วโป้งกลับ แล้วเดินเข้ารั้วโรงเรียนข้าง ๆ สาวม้าอีกคน
“ห้องเราหรอ... อืม...”
ทาปิโอก้ายกแก้วชานมขึ้นดื่มระหว่างพยายามนึกถึงเลขห้องตัวเอง ซักครู่หนึ่งแล้วค่อยตอบ
“เราจำได้ว่าอยู่ชั้นสอง... เหมือนจะห้อง 204 ?” ใบหูม้าสีน้ำตาลกระดิกตามระหว่างเธอพูด
“ที่หอพักมีบอร์ดเลขห้องให้ดูอยู่ เดี๋ยวลองไปเช็คด้วยกันก็ได้นะ”
“ไม่ ไม่เลย อย่าคิดแบบนั้นเลยค่ะ”
เธอกล่าวปฏิเสธด้วยความรู้สึกไม่อยากให้อีกฝ่ายคิดมาก ก่อนจะพูดต่อ
“เรากำลังคิดเรื่องแข่งเดบิวต์อยู่น่ะค่ะ...” เธอตอบต้นเหตุของเรื่องกวนใจออกไป
เธอกล่าวปฏิเสธด้วยความรู้สึกไม่อยากให้อีกฝ่ายคิดมาก ก่อนจะพูดต่อ
“เรากำลังคิดเรื่องแข่งเดบิวต์อยู่น่ะค่ะ...” เธอตอบต้นเหตุของเรื่องกวนใจออกไป
October 25, 2025 at 8:27 PM
“ไม่ ไม่เลย อย่าคิดแบบนั้นเลยค่ะ”
เธอกล่าวปฏิเสธด้วยความรู้สึกไม่อยากให้อีกฝ่ายคิดมาก ก่อนจะพูดต่อ
“เรากำลังคิดเรื่องแข่งเดบิวต์อยู่น่ะค่ะ...” เธอตอบต้นเหตุของเรื่องกวนใจออกไป
เธอกล่าวปฏิเสธด้วยความรู้สึกไม่อยากให้อีกฝ่ายคิดมาก ก่อนจะพูดต่อ
“เรากำลังคิดเรื่องแข่งเดบิวต์อยู่น่ะค่ะ...” เธอตอบต้นเหตุของเรื่องกวนใจออกไป
“อื้อ รู้นะ อยู่ข้าง ๆ อาคารเรียนหลักน่ะ”
ทาปิโอก้ายกแก้วชานมขึ้นมาดื่มหลังตอบคำถาม อ้อมแขนอีกข้างกอดแพ็คเกจแซนวิชไว้อย่างดีอย่างกับเป็นตุ๊กตาให้กอด
“เราพาเดินไปได้นะ ว่าจะกลับห้องพอดีเลยน่ะ”
เธอเสนอตัวเดินเป็นเพื่อน
ทาปิโอก้ายกแก้วชานมขึ้นมาดื่มหลังตอบคำถาม อ้อมแขนอีกข้างกอดแพ็คเกจแซนวิชไว้อย่างดีอย่างกับเป็นตุ๊กตาให้กอด
“เราพาเดินไปได้นะ ว่าจะกลับห้องพอดีเลยน่ะ”
เธอเสนอตัวเดินเป็นเพื่อน
October 24, 2025 at 3:58 PM
“อื้อ รู้นะ อยู่ข้าง ๆ อาคารเรียนหลักน่ะ”
ทาปิโอก้ายกแก้วชานมขึ้นมาดื่มหลังตอบคำถาม อ้อมแขนอีกข้างกอดแพ็คเกจแซนวิชไว้อย่างดีอย่างกับเป็นตุ๊กตาให้กอด
“เราพาเดินไปได้นะ ว่าจะกลับห้องพอดีเลยน่ะ”
เธอเสนอตัวเดินเป็นเพื่อน
ทาปิโอก้ายกแก้วชานมขึ้นมาดื่มหลังตอบคำถาม อ้อมแขนอีกข้างกอดแพ็คเกจแซนวิชไว้อย่างดีอย่างกับเป็นตุ๊กตาให้กอด
“เราพาเดินไปได้นะ ว่าจะกลับห้องพอดีเลยน่ะ”
เธอเสนอตัวเดินเป็นเพื่อน
ใบหูกระดิกตามเสียงเรียก สาวม้าที่นั่งซึมต่อหน้าของหวาน หันหลังไปตามต้นเสียง
“อ่า... สวัสดีค่ะ?” แทนที่จะตอบคำถาม เธอทักทายอีกฝ่ายกลับไปแทน
“เรา... โอเคค่ะ” ทว่าน้ำเสียงดูเลื่อนลอย ก่อนจะพูดต่อ
“แค่กำลังคิดอะไรนิดหน่อย”
“อ่า... สวัสดีค่ะ?” แทนที่จะตอบคำถาม เธอทักทายอีกฝ่ายกลับไปแทน
“เรา... โอเคค่ะ” ทว่าน้ำเสียงดูเลื่อนลอย ก่อนจะพูดต่อ
“แค่กำลังคิดอะไรนิดหน่อย”
October 24, 2025 at 3:42 PM
ใบหูกระดิกตามเสียงเรียก สาวม้าที่นั่งซึมต่อหน้าของหวาน หันหลังไปตามต้นเสียง
“อ่า... สวัสดีค่ะ?” แทนที่จะตอบคำถาม เธอทักทายอีกฝ่ายกลับไปแทน
“เรา... โอเคค่ะ” ทว่าน้ำเสียงดูเลื่อนลอย ก่อนจะพูดต่อ
“แค่กำลังคิดอะไรนิดหน่อย”
“อ่า... สวัสดีค่ะ?” แทนที่จะตอบคำถาม เธอทักทายอีกฝ่ายกลับไปแทน
“เรา... โอเคค่ะ” ทว่าน้ำเสียงดูเลื่อนลอย ก่อนจะพูดต่อ
“แค่กำลังคิดอะไรนิดหน่อย”