Çünkü ortodoksi için bu kutsal piyasayı gerekirse zor yoluyla oluşturmak esastır. Bu mekanizma emekçilerden finansal alana doğru servet transferini kurumsal bir içeriğe kavuşturacak olmasına rağmen ikiyüzlüce davranarak buna hiç itiraz geliştirmezler, hatta bunu arzularlar.

Bu müthiş keşfin arkasında finansal kesimin artan riskleri olmasın sakın? Halbuki aynı kesim arz kısıtları kaynaklı enflasyona çözüm olarak Fed'in faiz artışlarını ve para politikası merkezli duruşunu canhıraş savunmuş, TR'ye de benzer politikaları önermişlerdi.

Keşke sadece bizim canımızı sıktıklarıyla kalsalar.

Özellikle önemli bulduğum "şu kısım":

Sosyalist bir gazetenin ekonomi yazarının Rogoff'a kulak verin dediği bir yerde mevzinin ne kadar geride olduğunu da kavramak zor değil.

Bu patikayı sürdürmek finansal açıdan bir kısıta tabi değil, bu gidişat finansal birikim derinleştikçe sürmeye mahkum gibi. Dolayısıyla kredi derecelendirme kuruluşlarını da tarafsız hakemler gibi düşünmemek lazım, özellikle geçmişte yaptıkları göz önüne alındığında.

O konudaki tartışma optimal Fed-MB bilançoları ne büyüklükte olabilir türü birşeye döndü. Bu durum finansallaşmayla oluşan yüksek likidite iştahının bir yansımasıyken, aynanın diğer yüzü de bütçe açıklarıyla ortaya çıkan likiditeyi emen tahvil ihraçları oldu. Tesadüf değil gibi.