แต่พอรู้สึกตัวขึ้นมาอีกที บันนี่ก็รู้สึกว่าตัวเองไม่มีความสุขในการลงสนามไปเตะบอลแล้ว

มันเป็นความรู้สึกที่วูบโหวงอยู่ข้างในใจอย่างประหลาด แถมมันยังทำให้บันนี่รู้สึกว่า

ณ ที่ที่ตัวเองกำลังยืนอยู่ในตอนนี้ มันไม่ได้เหมาะกับตัวบันนี่อีกต่อไป...

'เลิกเตะให้มันจบ ๆ ไปเลยดีไหมเรา' (2)

หลังจากที่มาถึงสโมสรใหม่เรียบร้อยแล้ว ซาเอะก็มาทันเห็นเหตุการณ์ที่อิซางิกำลังโดนไคเซอร์กับเนสมาอ้อร้อใส่อยู่พอดี

'พวกแกนี่เองที่มาอ้อร้อใส่แฟนฉันไม่เลิก ได้มาเจอตัวจริงสักที!' (404)

THE END.

และความรู้สึกมันเขี้ยวคนเด็กกว่า มันก็ยิ่งมีมากขึ้นเข้าไปอีก

อิซางิเดินกลับเข้ามาในห้องพักส่วนตัวพร้อมกับรอยยิ้ม แล้วเจ้าตัวก็รีบเอามือถือขึ้นมากดดูข้อความที่ซาเอะส่งมาให้

[เป็นยังไงบ้างโยจัง ไอ้ 2 คนนั้นมันทำสีหน้ายังไงออกมา อัปเดตให้พี่ฟังด้วยนะคนเก่ง] (389)

"มันเป็นกองกลาง แต่แข่ง 2 รอบที่ผ่านมา มันกลับแย่งบอลมาทำประตูเอง แล้วยิงเข้าทุกลูกด้วย

ฉันว่าไอ้เด็กนี่มันน่าสนใจอยู่เหมือนกันนะโนอา"

ในตอนนั้นโนอาจึงสามารถรับรู้ได้ทันทีเลยว่า ความต้องการของเอโกะในครั้งนี้ ก็คือ อิโตชิ ซาเอะ อย่างแน่นอน (379)

ฉันกับเนสก็จะมาจัดการกับพวกแกทุกคนเลย

อ้อ แล้วไอ้เด็กนี่ มันก็เป็นเด็กของ เอโกะ จินปาจิ ด้วย ถ้าพวกแกอยากจบชีวิตนักบอลของตัวเอง ก็ลองดู"

เพราะได้ไคเซอร์กับเนสไปขู่พวกมันมาตั้งแต่เนิ่น ๆ แล้วบวกกับบารมีของเอโกะที่มีอยู่

อิซางิ โยอิจิ ถึงได้ใช้ชีวิตอย่างปกติสุขในสโมสรนี้ได้นั่นเอง (369)

อิซางิรู้ดีว่า ตัวเองก็คงจะโดนคนพวกนั้นแกล้งกันฉ่ำตั้งแต่วันแรกที่เข้าไป

'ที่นี่ดีกว่าที่เดิมเยอะเลย ถึงจะน่ารำคาญไปบ้าง แต่ไอ้ 2 คนนี้ก็ไม่ได้เหมือนราฟาเอล

เสียแค่อย่างเดียวเลย ที่นี่ไม่มีพี่ซาเอะมาอยู่ด้วยกัน

ว่าแล้วก็คิดถึง เดี๋ยวคืนนี้ขอพี่ซาเอะคอลก่อนนอนดีกว่าเรา' (360)

ไอ้ 2 คนนี้มันบ้า ยิ่งเห็นแกหน้ายู่ เดินหนี ผลักอกใส่ พวกมันก็ยิ่งชอบ

แกต้องใจแข็งทำเป็นนิ่งเฉยเข้าไว้ หรือไม่ก็พูดด่าแบบไม่มีคำหยาบให้พวกมันไปสักทีสองที เดี๋ยวอีกไม่นานพวกมันก็เลิกแกล้งแกไปเอง"

เอโกะพูดแนะนำ (?) ออกไป ก่อนที่จะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ (353)

แต่ไคเซอร์กับเนสก็ยังเดินตามมากวนอารมณ์อิซางิอยู่ดี

"โถ่ อะไรกันโยอิจิ นี่ฉันกับเนสอยากสนิทกับนายจริง ๆ นะเนี่ย" ว่าแล้วไคเซอร์ก็เดินเข้าไปเชยคางของคนเด็กกว่าขึ้นมาพินิจพิจารณา แต่อิซางิก็ผลักตัวไคเซอร์ออกไปให้พ้นตัวทันทีที่ตั้งสติได้

"ก็ถ้าพวกนายเลิกทำรุ่มร่ามใส่ฉัน (347)

"อิซางิสลบไปก็เพราะแกนั่นแหละโนอา มันเอาแกมาเป็นไอดอลตั้งแต่ประถม

เพราะฉะนั้นถอยไป!" ว่าแล้วเอโกะก็หันไปคว้าตัวของอิซางิเอาไว้ ก่อนที่จะพาเดินกลับไปที่รถด้วยกัน โดยที่ทิ้งให้โนอายืนหัวเราะอยู่คนเดียว

"โถ่อิซางิ น่าเอ็นดูจริง ๆ เลย" (338)

โนอาจึงรีบขับไปที่โรงพยาบาลที่มีคนรู้จักของตัวเองเป็นหมออยู่ในนั้นเลย

"แล้วสลบไปได้ยังไงเนี่ยจิน" แล้วเอโกะก็พูดสวนกลับมาทันทีเลยว่า "ฉันก็นั่งอยู่กับแกเนี่ย แล้วฉันจะรู้ไหม! รีบเลย!

เดี๋ยวมันเป็นอะไรขึ้นมา ฉันจะไปบอกพ่อแม่มันยังไง!' (329)

แล้วอันริก็ถอดรองเท้าส้นสูงของตัวเองมาวางไว้บนกระเป๋าเดินทางที่อยู่บนรถเข็น จากนั้นเธอก็ใส่รองเท้าของเอโกะไปแทน

"ไปกันเถอะค่ะโยอิจิคุง" อันริหันมาเรียกให้คนเด็กกว่าเดินตามเธอไป

และในตอนนั้นอิซางิก็รู้สึกว่า ตัวเองโชคดีเหลือเกินที่ได้มาอยู่ในการดูแลของ เอโกะ จินปาจิ (320)

เขาก็เลยใช้การสปอยคนที่ทำงานกับเขาแบบนี้ตลอดเลยค่ะ

แต่ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะได้แบบนี้นะคะ เอโกะซังเขามองคนเก่งมากเลยค่ะ ถ้าคนไหนที่ไม่ได้มาดีด้วยจริง ๆ เอโกะซังเขาแผลงฤทธิ์ใส่ยับเลย

แต่ถ้าคนไหนที่จริงใจด้วย เอโกะซังเขาก็ดูแลดีจนเหมือนคนในครอบครัวเลยแหละค่ะโยอิจิคุง" (300)

มันเป็นยี่ห้อที่มีราคาค่อนข้างแพง และเป็นตัวท็อปของรุ่นเลยด้วยซ้ำ

"ตะ...แต่มัน แพงมากเลยนะครับอันริซัง" อิซางิแย้งออกไป แต่อีกฝ่ายกลับส่งรอยยิ้มที่แสดงออกได้ถึงความเอ็นดูกลับมาให้แทน

"เอโกะซังเขาชอบสปอยแบบนี้แหละค่ะโยอิจิคุง เพราะเขารู้ว่าตัวเองค่อนข้างเอาแต่ใจ (299)

'ฟังไอ้เด็กนี่จ้อไม่หยุด มันก็เพลินดีอยู่เหมือนกัน' แต่บันนี่ก็ยังไม่ได้หมดความรำคาญไปเลยทันที ความรำคาญของบันนี่ที่มีต่ออิซางิ มันค่อย ๆ ลดหลั่นลงมาแทน

"ชอบเตะบอลขนาดนั้นเลยเหรอ?" บันนี่ถามออกไปอีกครั้ง แล้วแววตาของอิซางิก็เปล่งประกายขึ้นมา จนมันทำให้บันนี่รู้สึกได้ว่าความสดใสของอีกฝ่ายมันช่างเจิดจ้าเกินไปเสียจริง ๆ (13)

จากนั้นบันนี่ก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนที่จะหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม เพื่อดับความฟุ้งซ่านของตัวเอง

แต่แล้วสายตาของบันนี่ก็ไปสะดุดอยู่ที่คนคนหนึ่ง ที่บันนี่มองปราดแรกก็รู้แล้วว่าไม่ใช่คนสเปนอย่างแน่นอน

แล้วบันนี่ก็ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงละสายตาไปจากคนคนนั้นไม่ได้เลย (3)

เอโกะ said สันติคงไม่ใช่ทางออกสำหรับเรื่องนี้ จัดการมันเลยอิซางิ

ได้เวลาอันสกิลแมวดำแล้ว เอาไว้ไปเตะหน้าราฟาเอล55555+

จะมีก็แต่ผู้ช่วยของเอโกะที่ยังยืนอยู่กับอิซางิตรงนี้ พร้อมกับส่งรอยยิ้มมาให้

"ไม่ต้องตกใจไปนะคะโยอิจิคุง เอโกะซังเขาก็เป็นแบบนั้นแหละค่ะ พวกเรารีบตามเขาไปกันดีกว่า"

'ให้ตายเถอะ โชคดีจังที่มีอันริซังอยู่ด้วย ไม่งั้นเราได้เกร็งตายแน่...' อิซางิคิดขึ้นมาอยู่ภายในใจ ก่อนที่จะเดินลากกระเป๋าตามอันริและเอโกะไป (291)