กระทั่งครู่หนึ่งเรือไฟไหลตามกันทัน คนมองจากบนฝั่งถึงสบายใจ
“ไม่ขอพรหรือวะ” ขมถาม
เหล็กส่ายหน้า “กูไม่อธิษฐาน”
หลังมือแตะโดนกัน สิบนิ้วพลันสอดประสาน ต่างมองตามแสงประทีปเคลื่อนไปจนไกลลิบตา
.
.
ไม่จำเป็นต้องภาวนาความปรารถนาก็เป็นจริง
.
.
(จบ)
❤️‍🩹

มืดค่ำพระจันทร์เต็มดวง แสงสีเงินยวงส่องบนผืนน้ำ เรือไฟใหญ่ที่ชาวแพพนมช่วยกันทำลอยนำกระทงกาบกล้วย เปลวเทียนสว่างไสวไหลไปตามกระแส เหล็กส่งเรือเล็กให้ขม ไม่ทันอธิษฐานก็ปล่อยลงน้ำไปก่อน
นายตำรวจลอยช้ากว่า กลายเป็นว่าเรือตนไล่ตามเรือมัน ไม่ต่างจากคนเมื่อครั้งอดีต

วันงานอย่างนี้มีอาหารเลี้ยงคน ตกเย็นผู้ใหญ่บ้านก็ให้เด็กไปตามพ่อเหล็กพ่อขม
“แทงปลาไหลกันอยู่ตรงตลิ่งริมแพนู่นจ้ะ” หนูขวดตอบเสียงใส ตนเห็นสองน้าจากที่ไกลๆ ยังถูกน้าเหล็กตะโกนไล่ให้ไปก่อน
ไอ้เกรียงไอ้ตุ่นฟังแล้วมองหน้ากัน สารวัตรขมน่ะหรือพาพี่เหล็กโยกแทงปลาไหล กูว่า...ไม่น่าใช่

ทำหน้าที่จนแล้วเสร็จ ขมเร่งฝีเท้ากลับแพ เห็นเหล็กยังตีขาอยู่ในแม่น้ำก็แปลกใจ มันล่วงหน้ามาตั้งนานยังไม่ขึ้นจากน้ำอีกหรือวะ
“กูเพิ่งตื่น หลับไปรอบ” เหล็กเกาะขอบแพเงยหน้ามองคน “มึงก็ลงมาล้างตัวสิวะ”
ขมไม่ปฏิเสธ อาบน้ำด้วยกันใช้เวลานาน ยิ่งอาบยิ่งมีคราบ แม่น้ำกระเพื่อมเป็นวง

"มึงกลับแพไปอาบน้ำ กูทำฮ้านตรงนี้เสร็จจะตามไป"
ขมบอก เห็นมันตากแดดช่วยงานตั้งแต่เช้าตรู่ งานลอยประทีปปีนี้มันตั้งอกตั้งใจ คงเพราะปีที่แล้วหนีไปไม่ยอมมา ทำตนเสียน้ำตาเข้าให้
"อืม มึงรีบมา กูว่าจะนุ่งผ้าผืนใหม่" คนพูดไม่ได้คิดอะไรแต่คนฟังดันคิดไปไกล อยากช่วยมันใส่ อยากช่วยมันถอด

ทางด้านพันตรีกำลังแขวนตะเกียงริมระเบียงแพงาน ไม่รู้ว่าอีกคนถูกไล่มา บนใบหน้าพลันมีรอยยิ้ม คิดไปเองว่ามันติดตน คงจะทนทำงานอยู่ห่างไม่ได้
"ยิ้มอะไรวะ ทำหน้าชั่ว"
"พูดให้ดี นี่ผัวมึง"
เหล็กจิ๊จ๊ะในลำคอ กำลังจะต่อปากต่อคำก็ต้องเงียบไปเพราะมันยกแขนเสื้อเช็ดเหงื่อให้ที่หน้าผาก

"ฮ่วย! ไม่เห็นง่าย ใครทำได้ก็ทำไป"
เหล็กเหงื่อไหลเต็มหน้าผาก ออกปากว่าไม่ถนัดงานฝีมือ ไอ้เกรียงไอ้ตุ่นหัวเราะชอบใจ อย่างน้อยพวกมันก็มีเรื่องที่ทำได้ดีกว่าพี่เหล็กบ้าง
"เบี้ยวจริง"
"ติดก็กลับด้าน"
"อย่างนั้นพ่อเหล็กก็ไปช่วยพ่อขมเขาตรงนั้นนะ" แม่นวลว่า พยักพเยิดหน้าไปทางนายตำรวจ

แดดฝนหิมะพร้อมใจกันมาเลยค่ะ 😶‍🌫️