พอเห็นว่าเจ้าตูบวิ่งใกล้จะถึงตัวเองแล้วเลยตัดสินใจปล่อยมือเพื่อนสาวตัวเองแล้วหันไปปะทะรับเจ้าตัวการเต็มๆจนเซล้มลงไปทั้งคู่

—แอ้ะ

“ฉันจับไว้ได้แล้ว! ไอจังงง วิ่งไปเลยยย เดี๋ยวฉันกอดมันไว้ มันไม่กัดแน่!”

หันไปชูนิ้วโป้งให้แบบสบายบรื๋อ คิดว่าถ้าอีกฝ่ายวิ่งหนีไปน่าจะง่ายกว่า ส่วนเธอจะนอนกอด(???)เจ้าขนฟูนี่รอเจ้าของมารับแทนก็แล้วกัน

“เดี๋ย—”

ยังไม่ทันท้วงเสร็จร่างทั้งร่างก็โดนเพื่อนสาวพา(ลาก)วิ่งหนีออกมาจากพื้นที่ตรงนั้นแล้ว

และใช่ เจ้าหมาจากที่เดินตามเฉยๆกลายเป็นวิ่งซะอย่างงั้น ไหงมันเป็นสถานการณ์พาหมาใครก็ไม่รู้มาวิ่งเล่นแทนล่ะเนี่ย

“ไอจัง— แบบนี้มันจะยิ่งวิ่งตามไม่ใช่หรอ!?” แต่ก็ดันพูดไปตอนที่สายไปแล้ว น้องหมาใกล้จะวิ่งถึงตัวอันริแล้วนี่สิ!?!

เสียงเห่าของหมาพันธุ์ตัวใหญ่ดังลั่น ไม่แปลกใจเท่าไหร่หากคนที่กลัวอยู่แล้วจะยิ่งกลัว ดูจากสายจูงแล้วน่าจะหลุดจากเจ้าของมา…รึเปล่านะ?

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร มันไม่กัดหรอก ฉันจะปกป้องเธอเองไอจัง!”

ว่าไปนั่น จริงๆแล้วก็แค่พาเดินเลี่ยงออกมา

แต่

…ไหงเจ้าขนฟูนี่มันเดินตามมาล่ะ เมื่อกี้ยังเป็นเด็กดีนั่งเฉยๆอยู่เลยนี่!?

ในช่วงเช้า อันริเองก็กำลังจะไปที่ย่านการค้าพอดี แต่แล้วก็ต้องมาสะดุดตากับคนหน้าคุ้นที่ยืนตัวแข็งทื่อไม่มีทีท่าจะขยับไปไหนพร้อมกับเสียงส่งสัญญาณขอความช่วยเหลืออยู่ไกลๆ

พอเห็นหน้าเจ้าขนฟูที่นั่งยิ้มอยู่ข้างๆถึงได้เข้าใจทันที

”หยา— ไอจัง มาทำอะไรที่นี่น่ะ“

ว่าพลางเดินไปลากๆแขนออกมา มืออีกข้างทำสัญญาณบอกเจ้าหมาให้นั่งนิ่งๆ ดูเหมือนว่าเจ้าขนฟูจะแค่อยากเล่นด้วยแต่เป็นเด็กดีไม่ได้เดินตามมานะ?