( @thepthudpmuc.bsky.social )

เมาไร

( @thepthudpmuc.bsky.social )

เมื่อได้รับจูบของคนพี่ก็ยกยิ้มให้

"ครับไม่เป็นไรหรอกผมไม่ป่วยหรอกครับ😊"

"แล้วก็ขอบคุณนะครับ"

สิ้นสุดเสียงพูดก็ใช้เวลาร่วมกันปั้นใช้เวลาอยู่สักพัก คนน้องปั้นส่วนหัวด้วยก็เอาแครอทกับตามาแปะอย่างไวก่อนที่จะเอาไปวางไว้บนส่วนลำตัวที่คนพี่ปั้นให้ก่อนจะแปะแขนเป็นอย่างสุดท้ายแล้วโปะๆมัน

ก่อนจะลุกขึ้นแล้วไปดูหน้าเจ้าตุ๊กตาหิมะที่เขาตั้งใจทำ

"สนุกมากเลยครับ ฮัดชิ่ว-"

ใบหน้าและจมูกเริ่มแดง

เมื่อได้ยินเสียงคนที่รักก็หันไปยิ้มให้ก่อนจะแบมือผลงานที่กำลังทำ

“ตุ๊กตาหิมะครับ😊”

บนมือนั้นยังเป็นก้อนกลมๆเล็กๆที่เบี้ยวๆอาจเพราะผิวสัมผัสที่จับตัวยากเลยค่อยๆทำจนได้เท่านี้เล่นกับเด็กที่เห่อหิมะ

“ปั้นด้วยกันไหมครับ?”

บนพื้นหิมะสีนวลขาวมีแครอทมีกิ่งไม้และก้อนหินสองก้อนเพราะไม่รู้ว่าเขาเอาอะไรทำตา

"คบกันแล้วครับ แล้วรามคบกับพี่เดือนแล้วใช่ไหมครับ"

/เขาถามออกไปด้วยความไม่รู้ประสีประสา

/โดนเค้ทชวนคุยก็สะดุ้งเล็กน้อยพลางหันไปมองพี่หนึ่งและเบนสายตา

"ค..ครับ.... ขอบคุณครับ..."

/ตัวชิดกับขอบโซฟาด้วยความเกร็งสุดๆ

"ครับ☺️"

คนน้องรับช้อนมาก่อนจะตักคำโตพอสมควรก่อนจะตักเข้าปากไปแล้วเคี้ยวแก้มตุ่ยด้วยความอร่อยก่อนจะตักอีกคำแล้วแบ่งคนพี่

"นี่ครับ😊"

เอาช้อนจ่อที่ปากคนพี่ด้วยรอยยิ้ม มุมปากนั้นมีเศษเค้กและครีมเปื้อนนิดหน่อยโดยไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย

คนน้องสวมสร้อยคอให้คนพี่ไม่ทันใดก็ถูกรั้งแขนเอาไว้เขามองคนพี่ที่โอบกอดก็ถูกจูบทำเอาสะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่จะมองคนพี่ด้วยความเกร็งเล็กน้อยแต่ก็น้อยกว่าปกติ

ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อก็โดนคนพี่หอมแก้มอีกที

"ผมก็...รักพี่หนึ่งเหมือนกันครับ...ขอบคุณที่อยู่กับผมมาตลอดนะครับ..."

คนน้องบรรยายคำพูดที่จะทำให้พี่รู้สึกดีไม่ถูกเพียงแค่อยากบอกออกไปว่าเขาก็รักพี่เหมือนกันและก็รู้สึกดีที่ได้อยู่กับพี่แบบนี้

เขาแบมือหาคนพี่

"ให้ผมสวมให้พี่ด้วยได้ไหมครับ?..."

เขามองด้วยดวงตาที่เขินเล็กน้อยต่อจะไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดแต่สำหรับเขาแล้วพี่ก็คือคนสำคัญที่อยู่เคียงข้างมาตลอด ต่อให้ห่างกันบ้างก็แค่มองล็อคเก็ตนี้ก็คงจะเยียวยาใจได้บ้าง

เมื่อคนพี่บอกเขาก็หันหลังให้คนพี่ก่อนที่จะถูกสวมสร้อยคอให้คนน้องยกมือขึ้นมาดูสร้อยคอสวยที่คนพี่ให้ด้วยความประหลาดใจมันทั้งสวยและประณีต แก้มนั้นค่อยๆขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความสุขและยิ้มด้วยความดีใจพลางฟังคนพี่ไปด้วย แน่นอนว่าคนน้องรู้อยู่แก่ใจว่าคนที่เขารักจะเรียนจบแล้ว... ใบหน้านั้นดูเศร้าเล็กน้อยทันทีที่ได้ฟังแต่ว่าเขาก็ยกยิ้มขึ้นมา

"ได้ครับ😊"

คนน้องยิ้มมองของขวัญที่พี่มอบให้อย่างอ่อนโยน

(+)

เขาคลอเคลียไปกับมือที่สัมผัสที่แก้มเล็กน้อยในขณะที่คนพี่พูด เมื่อได้ยินคำอธิษฐานคนตัวเล็กยกยิ้มบางๆให้ด้วยความปริ่มความสุข มือหนากอบกุมมือทั้สองของเขาก่อนที่จะได้ยินคำขอของคนพี่อีกครั้งก็ยิ้มก่อนจะเอ่ย

“ได้ครับ😊”

ทันทีที่พูดจบคนน้องเลื่อนใบหน้าไปไกล้ก่อนจะจุ๊บที่ริมฝีปากคนพี่เบาๆแล้วผละออก ถึงคบกันแล้วเรื่องพวกนี้ก็ยังทำให้เขาเขินอยู่ดีก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง

“แล้วของขวัญที่บอกอีกอย่างคืออะไรหรอครับ?”

'ขอให้ในทุกๆปีมีความสุขและได้อยู่กับพี่หนึ่งไปนานๆขอให้การเรียนของเราทั้งคู่ผ่านไปได้ด้วยดีขอให้ครอบครัวยอมรับไม่มีเรื่องให้กังวล'

เขาปฏิเสธไม่ได้เลยว่าทุกช่วงเวลาที่ผ่านมาเขามีความสุขมากแค่ไหนที่ได้อยู่กับคนพี่และเริ่มที่จะมีความรู้สึกให้กับเขามากขึ้น พอยิ่งห่างกันในช่วงเวลาเรียนก็ยิ่งเข้าใจความรู้สึกนั้นเขาลืมตาก่อนจะเบนสายตาพร้อมแก้มแดงๆ

"แล้วก็ขอให้ผมคบกับพี่ได้ไหมครับ?.."

/เป่าเทียน

พอลืมตาขึ้นมาก็ดวงตาเป็นประกายสะท้อนแสงเทียนตรงหน้าคนน้องมองคนพี่ที่ใบหน้าแดงกับเสียงร้องก็เอ็นดูพอดูแบบนี้ก็เหมือนเด็กเลยอมยิ้มหน่อยๆปรบมือเบาๆจนคนพี่ร้องจบ

"ครับ😊"

คนน้องหลับตาลงอฐิฐาน

(+)

“โอเคครับ”

คนน้องยิ้มและนั่งรอนิ่งๆด้วยความตื่นเต้นไม่รู้ว่าคนพี่จะให้อะไรเป็นของขวัญ

คนน้องได้ยินก็ยกยิ้มน้อยๆพลางเดินอีกเพียงนิดเดียวก็จะถึงห้องพักแล้ว

"ไม่บอกหรอกครับ"

คนน้องยิ้มมองคนพี่ออกจะตอบกวนๆ

"รีบเดินกันไหมครับจะถึงแล้ว อยากรู้ว่าพี่จะให้อะไรเป็นของขวัญวันเกิดผม"

คนน้องยกยิ้มปริ่มความสุขก่อนจะพากันเดินไม่นานก็ถึงห้องพักก็นั่งลงกับที่นอนพลางมองคนพี่ปริบๆอยากรู้ว่าคนพี่จะเซอร์ไพรส์เขายังไงกันนะ

"😊"