" หรือนี่คือเจ้าหญิงจากตำนานพื้นบ้านที่หลุดมาเข้าฝันพี่กันแน่คะเนี่ย ? "

สุรเสียงทุ้มใสเปล่งออกมาแผ่วเบาแต่เจือแววตื่นตะลึงอยู่ในที ก่อนจะถือวิสาสะยื่นมือเข้าไปเกลี่ยไรผมข้างแก้มของคนน้องอย่างแผ่วเบา

จากนั้นย่อตัวลงเล็กน้อยให้อยู่ในระดับสายตาของร่างเล็ก เอียงคอมองอีกฝ่ายด้วยใบหน้าประดับรอยยิ้ม

" ถ้าพี่บอกว่าหนูดูดีมาก ๆ จนทำคนแถวนั้นลืมหายใจไปครึ่งหนึ่งของงาน…หนูจะเชื่อไหมคะ ? ".

ริมฝีปากของสีชาดคลี่ยิ้มกว้างขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่ พลันก้าวขาเร็วขึ้นก่อนจะหยุดลงเบื้องหน้าคนน้องในระยะพอดี

" โอ้โห… "

" นี่ใช่คนที่พี่นัดไว้แน่เหรอคะ "

ดวงเนตรสีอำพันไล่สำรวจจากเรือนผม เครื่องประดับ จนถึงรอยยิ้มที่ยังไม่เต็มร้อยของอีกฝ่าย

เสียงแจ้งเตือนเบา ๆ จากโทรศัพท์ในมือทำให้หญิงสาวเรือนผมสีชมพูอมม่วงชะงักฝีเท้าที่กำลังตรงดิ่งมาทางลานจัดงาน

เธอรีบกดอ่านข้อความ ดวงเนตรกลมโตเป็นประกายทันทีที่เห็นชื่อของเจ้าของข้อความ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองหาใครบางคนจากฝูงชน

แล้วสายตาคู่นั้นก็ได้หยุดอยู่ที่ 'เธอ'

ร่างบางในชุดที่แปลกตากว่าทุกวันยืนอยู่ตรงนั้น งดงามราวกับหลุดออกมาจากโปสเตอร์งานเทศกาล

ฟหกด่าสวง ลูกสาวชั้น💖💖💖💖😭😭✨️😭✨️😭✨️💖

หลังเลิกคลาส มะม๊าจะเอาหนมไปฝากค่ะลูก😭😭💖💖✨️

เจ้ใจเย็นก่อน แต่หนูอยู่คณะละตอนนี้

ได้ผลจริง วาร์ปปุบถึงปั๊บ

วันนี้จะได้กลับแล้วลูก วันนี้แหละ😭😭😭😭 รอมะม๊านะคะลูกสาว

ถ้ากทม.มันใกล้กับมอ😭😭😭😭😭

คนนึงเหงาหู คนนึงเหงาปาก สมแล้วที่เป็นเพื่อนกัน😭😭😭

เกือบหลับแต่กลับมาก่อนของจริง