((ถ้าตกจริงจะเป็นการเสียสละของขนมปังที่จะถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์(ไดอารี่ของเรนะ)ค่ะ!😂✨))

"ชิโอะคาเสะงั้นหรอ"

เธอพยักหน้าแล้วเริ่มเดินไปตามทิศทางสู่ร้านไอติมที่ว่า

"จะว่าขี้เกียจดีหรือไอเดียแปลกดีกันล่ะนั่น"

แอบหัวเราะออกมากับประโยคของอีกคนเล็กน้อย แต่เอาเข้าจริงอากาศร้อนขนาดนี้ก็ไม่แปลกหรอกที่อยากจะให้เป็นแบบนั้น

"ไม่สิ ถ้าจะแก้ปัญหาที่ต้นตอ ก็ต้องเป็นไอติมที่ไม่ละลาย?"

"โอ้~!"

เรนะจินตนาการถึงรสชาติของไส้ที่อีกคนเอ่ยตาลุกวาวแอบน้ำลายสอ ก่อนจะตอบกลับประโยคหลังของอีกคน

"เพราะเป็นไส้ขนมหวานที่ทำจากนักทำขนมหวานมือทองสินะคะ!"

"ชอบค่า~ ถ้าเป็นฝีมือทาคุมิซังฉันกินแบบไม่ลืมหูลืมตาอยู่แล้ว!"

เธอยิ้มกว้างพลางหัวเราะตามไปด้วย ก่อนจะรีบยัดส่วนที่เหลือเข้าปากให้หมดเพราะเห็นว่าใกล้จะสายแล้ว!

"ไปก่อนนะคะทาคุมิซัง! ไว้เจอกันตอนเย็นน"

"อร่อยค่า~"

เธอตอบยิ้มแฉ่งก่อนจะงับข้าวปั้นเข้าไปอีกคำซ่อนน้ำตาที่เล็ดออกมาจากหางตานั่นเล็กน้อยเพราะถึงมันจะอร่อยแต่ในหัวก็จินตนาการถึงรสชาติของคาวที่ควรจะอยู่ในข้าวปั้นไปก่อนแล้วน่ะสิ!

"ทาคุมิซัง.. ไม่ใช่ว่าใส่ไส้ขนมทั้งหมดเลยหรอกนะคะ!?"

เรนะที่กำลังเดินไปโรงเรียนได้เปลี่ยนเส้นทางเดินตามกลิ่นของอร่อยจนมาอยู่หน้าร้านโยโยงิที่วันนี้ตั้งแผงข้าวปั้นเฉยเลย! ถึงจะกินข้าวมาแล้วแต่ก็ไม่ลังเลที่จะสุ่มซื้อมาก้อนนึงแล้วงับเข้าปากทันใด

"??"

"สมกับเป็นทาคุมิซังเลย.. ขนาดมาทำของคาวก็ยังไม่ทิ้งของหวาน!!"

"แบบดูดก็ท่าจะดีนะ!"

นึกเห็นด้วยกับไอเดียอีกฝ่าย ก่อนจะควักทิชชู่สำรองที่พกติดมายื่นให้เพราะคิดว่าไอติมที่ละลายน่าจะเหนียวติดมือเหมือนกัน

"แต่ร้านที่ซื้อมาเมื่อกี๊ไม่มีแบบดูดแฮะ นาย.. เอ่อ พอจะมีร้านไหนแนะนำมั้ย?"

((เพื่อนร่วมห้องง ขอเนียนเลยนะคะ!))

"อืมม ลองทายดูสิ!"

สาวเจ้าว่าทั้งยังไม่ได้หันไปดูว่าใครเป็นคนถาม พลางลองขยับนู่นนี่ให้เป็นเงาที่ตนตั้งใจมากขึ้น

"เอ๊ะ เสียงคุ้นๆแฮะ ฮิโนะคุงหรอ?"

"อื้ม นั่นสินะ.."

เธอตอบพร้อมยิ้มแห้งๆ ให้คนตรงหน้าก่อนจะง่ำส่วนที่เหลือเข้าปากแล้วก้มลงไปเคลียเช็ดเศษซากอารยธรรมสองแห่งให้เรียบร้อย

"ประมาทไม่ได้เลยนะไอติมแท่งเนี่ย ในวันร้อนจัดแบบนี้ควรยืนกินให้เสร็จก่อนจะดีกว่าสินะ.. หรือว่าต้องแก้ตรงวิธีกิน?"

ในหัวนึกคิดพลางเอ่ยถามอีกฝ่ายไปด้วย ไอติมแท่งนี่กินภายในคำเดียวหมดไหมนะ