ทิ้งไว้แต่ความงุนงง.. ความประทับใจแรกจะถูกมองว่าเป็นคนแปลกๆ รึเปล่านะ ?

(จบรูทตรงนี้ก็ได้นะคะ🥺🙌🏻 เย่ npc ทิ้งคูปองไว้ให้คุณ มาช่วยหรือมาขายของร้านตัวเองกันนะ555 แต่อย่าลืมมานะ คราวหน้าคงได้รู้จักกันมากขึ้น!)

"คูปองเครื่องดื่มฟรีไม่ได้หาง่ายๆ นะ แล้วก็.. อ่า จริงสิ ลืมซะสนิทเลย แม่ใช้ให้มาซื้อของนี่นา.."

ในจังหวะที่จะโม้ต่อก็เหมือนนึกอะไรได้ ประโยคหลังลดเสียงเบาลง พูดพึมพำกับตัวเอง มัวแต่สนใจเรื่องของคนอื่นจนลืมภารกิจตัวเองเลย!

"เอ่อ อ่า เอาเป็นว่าอย่าลืมมานะ! ขอตัวก่อนนะครับ"

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ว่าจบก็โค้งศีรษะให้เล็กน้อยเป็นมารยาทก่อนหมุนตัวจากไปไม่ทันให้ร่ำลากัน

เห็นอีกฝ่ายหัวเราะขึ้นมาก็ยิ้มแหย ยกมือลูบท้ายทอยอย่างรู้สึกอาย นึกถึงการกระทำเมื่อครู่ของตัวเองแล้วอยากเอาหัวจุ่มโพรงกระต่าย แต่เพราะแบบนั้นก็เลยรู้สึกโล่งใจขึ้นเช่นกัน

มองตามนิ้วที่ชี้มาทางมือของตนที่กำคูปองไว้อยู่

"โอ้ะ ใช่แล้วๆ"

ว่าจบก็ถือวิสาสะยัดมันใส่มือคนตรงหน้า

"ร้านอุซาดะอร่อยสุดในย่านฮานะโมริแล้ว"

เขาว่าขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูแล้วขี้โม้ยังไงชอบกล ใบหน้ายิ้มกริ่มดูภูมิอกภูมิใจ

พูดด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจนัก บอกตรงๆ ว่าไม่แน่ใจว่ากำลังทำอะไรถูกที่ถูกทางมั้ย.. รู้สึกเหมือนเป็นตัวเองนี่แหละที่ทำตัวแปลกๆ แทน

เขารู้แค่ว่าต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อช่วยให้สถานการณ์ตรงหน้าหายเก้อได้บ้าง เลยงัดวิธีที่เคยปลอบเด็กมาใช้ซะงั้น

เอ่าล่ะ โอกาสอยู่ตรงหน้าแล้ว อยู่ที่ว่าคุณจะคว้าไว้ไหม

ไหงเป็นงี้!?

ท่าทางดูกังวลของอีกฝ่ายทำให้ตั้งตัวไม่ทันพลอยลนลานไปด้วย หันซ้ายหันขวาอย่างต้องการความช่วยเหลือแต่ก็ลืมไปว่ามีแค่เขายืนอยู่กับอีกคน

"เอ่อ.. ไม่เป็นไรครับ ผมว่า..มันก็ไม่เห็นแปลก"

ไฮจิพยายามพูดอย่างระมัดระวังเพื่อแก้ไขสถานการณ์ตรงหน้า

"จริงสิ!"

คล้ายเพิ่งนึกอะไรออก ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงก่อนจะหยิบบางสิ่งออกมา

"คูปองร้านราเมง ท๊าดา.."

ได้ยินอีกฝ่ายหลุดพูดคำว่า "ใจดี" ออกมาเบาๆ ก่อนจะเปลี่ยนมาพูดขอบคุณแทนนั่นทำให้ไฮจิอมยิ้มเล็กน้อย ความรู้สึกฟุวะๆ ในอกผสมปนกับความรู้สึกเอ็นดู ดูแล้วอีกคนก็คงรุ่นเดียวกันแถมยังดูพูดไม่ค่อยเก่ง

"นั่น..ได้ยินว่าใจดีแล้วดีใจจัง"

ไฮจิก็ไม่ใช่คนพูดเก่งคุยปร๋ออะไรมากเลยได้แต่ยกมือกาแก้มหัวเราะแหะๆ อย่างเก้อเขิน