" เอ่อ... ครับ "

เมื่อรุ่นพี่งูสาวยกยากิโซบะจานใหญ่เบอเริ่มมานั่งที่โต๊ะเขาก็ตกใจนิด ๆ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่ของเขา

"จะกินหมดเหรอนั่น"

คราวนี้เขาพึมพำออกมาด้วยเสียงที่เบาที่สุดและเบนหน้าไปทางอื่น เสียงผู้คนรอบ ๆ ก็คงกลบมันไป หวังว่ารุ่นพี่จะไม่ได้ยินนะ

@yunaka-ssr.bsky.social

"นั่นสินะ"

เขาคิดตื้นไปหน่อยคงเพราะตัวเขาไม่เคยเที่ยวงานกับครอบครัวล่ะมั้ง

"ฉันไม่มีใครให้มาด้วยหรอก"

ประโยคที่เต็มไปด้วยความรู้สึกมากมายถูกพึมพำออกมาเบา ๆ แบบไม่มีเจตนาให้อีกฝ่ายได้ยิน

"นายจะไปไหนต่อล่ะ มาแข่งยิงเป้ากับฉันมั้ย"

"ครับ..."

ไดสึเกะตอบรับหน้าที่แล้วเฟดตัวออกไปเดินหาโต๊ะที่ว่างพอสำหรับ4คน

เขาตั้งใจว่าถ้าไม่มีโต๊ะเขาจะหนีไปซื้อไอศกรีมแล้วกลับบ้านตอนนี้เลย แต่มันดันมีซะได้ ดูเหมือนวันนี้โชคจะไม่เข้าข้างนะ

"หึ...ทำไมฉันต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย"

บ่นพึมพำจากนั้นก็ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจแล้วเดินไปนั่งที่ตรงนั้น

@yunaka-ssr.bsky.social

“ใส่อะไรก็เอามาเถอะครับ”

ไดสึเกะว่าไปอย่างนั้น เขายืนอยู่ที่เดิมและกำลังคิดว่าใช้จังหวะนี้หนีไปดีมั้ย

ไหน ๆ ก็ไม่ใช่คนจ่ายเงินแล้วนี่นา ┐(￣ヘ￣;)┌

@yunaka-ssr.bsky.social

"ชิ"

ไดสึเกะขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อรุ่นน้องได้ยินสิ่งที่เขาพึมพำเมื่อครู่ อุตส่าจะแอบไปกินคนเดียวแล้วเชียว

"รีบไปซื้อก่อนที่คนจะเยอะเถอะครับ"

"ฉันขอรอตรงนี้"

ต้องหาเรื่องไม่เข้าไปกับฝูงชน เขาไม่ชอบความวุ่นวายเป็นที่สุด

@yunaka-ssr.bsky.social

ไดสึเกะพยักหน้าเบา ๆ ตอบรับการเชิญชวน

เอาเข้าจริงไดสึเกะก็ไม่รู้ว่าเขามาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง อาจเป็นเพราะลมพัดมาหรือมีอะไรดลใจ แต่รู้ตัวอีกทีเขาก็อยู่ที่งานกับคนอื่น ๆ ซะแล้ว

"อยากกินไอศกรีม..."

เจ้าตัวเอ่ยด้วยเสียงเบาอุบอิบหวังว่าจะไม่มีใครได้ยิน ไว้ไปกินคนเดียวหลังจากแยกย้ายกันจะดีกว่า

@yunaka-ssr.bsky.social

"ไปทำยังไงให้โดนทิ้งล่ะนั่น..."

ไดสึเกะขมวดคิ้วเล็กน้อย ดันแว่นให้อยู่ในระดับพอดี ก่อนจะกลับมาแสดงสีหน้าปกติ

"ฉันคิดว่านายจะมีเพื่อนเยอะเสียอีก"

เพราะอีกฝ่ายตรงข้ามกับตัวเองก็เลยคิดแบบนั้นล่ะมั้ง

"..."

ไดสึเกะไม่ได้พูดตอบอะไรเพียงแค่พยักหน้าเพื่อสื่อว่าเข้าใจแล้ว

ถึงจะอยากบอกว่าใครจะไปกินปลาทองกันเล่า แต่เพื่อรักษาน้ำใจรอบบนี้เขาจะอดทนไว้แล้วกัน

"แปลกตานะที่เห็นนายอยุ่คนเดียว"

"งั้นเอาไปอีกตัว"

ว่าแล้วก็ยกถุงปลาทองอีกตัวขึ้นมาข้าง ๆ กัน

แต่ดูจากสีหน้างงงวยของอีกฝ่ายแล้วคงต้องอธิบายเพิ่มสักหน่อย

"ถ้าไม่เอาฉันจะเอาไปกินล่ะ"

(แวะมา+เนียนรู้จักค่ะ><)

ไดสึเกะเดินออกจากบูธตักปลาแบบไร้จุดหมายเพราะเขาแค่อยากไปตักเล่น ๆ ไม่คิดว่าจะได้ปลาทองมาตั้ง2ตัว

เห็นเพื่อนร่วมชั้นยืนหูตกอยู่ไม่ไกลจึงใช้โอกาสนี้เข้าไปทัก

"เอาปลามั้ย ฉันให้"

โอกาสในการส่งต่อปลา

(แวะมาบวก/เนียนคุ้นๆหน้าได้คับ ถ้าอยากรู้ว่าเป็นเจ้าตัวทักมาคุยกันก่อนนะ!😻🙏)