หัวของนาโอยะปวดตุบที่ไม่ได้แปลว่าปวดกายภาพ

" ขวา "

ตอบเสียงเย็นสีหน้าของเขาตอนนี้เริ่มเปลี่ยนจากแก๊งทวงหนี้ไปเป็นคนมีประวัติอาชญากรรมบันดาลโทษและอำพรางร่าง(?)

"....."

ยืนนิ่งจ้องหน้าผู้กระทำผิดเหมือนมุกเมื่อกี้จะไม่ได้ใส่ใจด้วยซ้ำแถมสายตาบันโดยังเหมือนจะขู่กรายๆว่าถ้าเล่นอีกจะปาของเย็นในมืออัดหน้าเธอเข้าให้

" เอา "

จ้องกดดันรอผ้าเช็ดหน้า

ไหนล่ะ

กำลังจะเดินเข้าร้านไอศกรีม เสียงดังกระแทกหูพาให้ร่างสูงของแกะภูเขาหยุดเดินเขามองไปที่สิ่งที่กำลังลอยอยู่เหนือหัวปลายสายตาเห็นเด็กตัวแสบที่เขาจับเขวี้ยงเป็นกิจวัตร มือเข้มคว้ากำจับไอศกรีมที่กำลังจะตกใส่ตนเองไว้อย่างแม่นยำ เขากำของหวานเหนียวมือนั้นไว้ดูไม่สะทกสะท้านกับความเย็น มีเพียงความคิดเดียวที่อยู่ในใจของเขา

—ปาใส่ซะเลยดีมั้ยนะ

" วุ่นวายจริงนะเธอน่ะ "

เอ่ยเสียงแข็งหน้าบูดๆ

( ข ขอสั่นสู้นะคะ)

( ให้เวลา 6 วิ )

( ไหนของต่อรอง )

" ถูกต้อง "

" ไม่มีกระดูกให้หรอกนะ "

ชมเชยด้วยรูปประโยคประชัดประชันอย่างเห็นได้ชัด ระหว่างนั้นก็เคี้ยวหงุบๆผลไม้ในมือโดยเมินเฉยต่อสายตาที่มองมาอย่างสิ้นเชิง

(ไม่หรอก..มั้งคะ)

นั่งไขว่ห้างจ้องหางที่ส่ายไปมาแล้วหางตากระตุก นาโอยะกัดแอปเปิ้ลบนมีดหนึ่งคำแล้วเอ่ยเสียงชัดถ้อยชัดคำ

" เลอะเทอะ ไม่อยู่กับร่องกับรอย "

ความจริงแล้วมีความหมายที่ครอบคลุมและถูกต้องกว่านั้นแต่เจตนาของเขาไม่ใช่ให้ข้อมูลตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว

" หา???? "

ควงหมุนมีดปอกผลไม้มาปักบนแอปเปิ้ลในอีกมือดังฉึกจากนั้นจึงชี้มันเข้าหาฮิซุยโดยที่ยังมีชิ้นผลไม้ติดอยู่ที่ปลายมีดทำให้ดูไม่อันตรายเท่าไร

มันคล้ายเป็นการข่มขู่ปนคาดโทษหรืออาจแปลได้มากกว่านั้น

" พื้นมันไม่ลุกขึ้นมาต่อยคนหรอก "

"เจ้าคนเฟอะฟะ "

" อืม "

ตอบรับในลำคอโดยที่มือไม่หยุดกินซักนิดสายตาเลื่อนไปมองคนชั่วครู่แล้วหันกลับมากินต่อใบหน้าที่ดูบูดบึ้งยิ่งบูดบึ้งขึ้นไปอีก

" เหอะ ฉันน่ะโตแล้วไม่เหมือนใครบางคนที่เอาตัวไม่รอดแล้วใช้เวลาทั้งชีวิตไปกับการมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับพื้นหรอก "

แซะถึงสภาพของอีกคนเสียยาวเหยียด

bsky.app/profile/ssr-...

กดหัวใจที่เมนชั่นนี้เพื่อเนียนรู้จัก
รายละเอียด : บันโดจำหน้า ชื่อ และเสียง ของคุณได้โดยไม่มีปฏิสัมพันธ์เป็นพิเศษ