(มือสั่นแล้วค่ะ ความน่ารักกี่ริกเตอร์คะเนี่ย🥹🫵)

(ไม่แน่ใจว่าห้องทางเซ็ตสึเร็นเป็นยังไง แต่ยืมแบบห้องไปเล่นได้นะครับบ)

(ตัวอย่างการใช้งาน)

(ลิ้งค์ส่งจิบิ.png drive.google.com/drive/folder...)

“ม- ไม่เลย ๆ ไม่เป็นไรเลยค่ะ…” อาคาเนะรีบโบกมือ แต่แล้วก็เหมือนจะนึกอะไรบางอย่างได้

“อ่า… จริง ๆ ก็นิดหน่อยค่ะ…นิดเดียวเลย” เธอทำท่าจีบนิ้วประกอบ ก่อนจะวางมือลงติดเก้อเขินเล็กน้อยอย่างรู้ตัว ว่าตัวเองเผลอพูดอะไรที่ซื่อตรงออกไป

“แต่ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้วค่ะ สบายใจได้เลย!”

“?!” ตากลมเบิกกว้างกว่าปกติเล็กน้อยอยู่ครู่หนึ่ง คิดไม่ถึงว่าเขาจะสังเกตเห็น คงต้องโทษสีหน้าของตัวเองที่ไม่รู้จักเก็บซ่อนเสียบ้างเลย

...เผลอทำให้เขาอึดอัดรึเปล่านะ

(+)

เธอจึงเลือกจะอยู่ต่ออีกนิด ชวนคุยเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างน้อยก็เพื่อให้บรรยากาศรอบตัวไม่เงียบจนเกินไปนัก

"จริงด้วย เมื่อกี้ขอโทษที่ทำให้ตกใจนะคะ"
อาคาเนะเอ่ยเบา ๆ พยายามพูดอย่างอ่อนโยนและเป็นมิตรมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ โดยยังคงรอยยิ้มเล็ก ๆ ไว้บนใบหน้า

เห็นอีกคนสะดุ้งโหยง ในใจอาคาเนะก็พลอยรู้สึกผิดเล็กน้อย ทว่าการแสดงออกถึงความดีใจที่แทบจะซ่อนไม่อยู่ของคนตรงหน้านั้น เพียงพอจะทำให้ความคุกรุ่นเมื่อครู่จางหายไป ปากบางคลี่ยิ้มเบา ๆ

"คงจะสำคัญมากสินะคะ ดีจังเลยที่หาเจอ"

ชวนคุย? คงเรียกแบบนั้นได้ เธอพอจะดูออกว่าอีกคนไม่ใช่คนช่างพูดนัก แต่จะให้เดินออกไปเลยก็ดูจะเย็นชาเกินไปสำหรับสถานการณ์นี้

(ม- มาแล้วค่ะTT🧎‍♀️)

(+)

(อ้าาา😭😭😭น่ารักมาก🧡🧡✨✨✨)