Mmur : :/

Мmur : потому что вы, ребята, выглядите глупо.

Mmur : Это смешно.

" ก็คงไปได้ในเวลานี้ "

ตารางว่าง ทุกอย่างเสร็จสิ้น หาอะไรสบายหัวทำซักอย่างคงไม่เสียหาย

" เอ็ดมันส์ คิดเผือไว้ซักสถานที่ด้วย " นั่นมันหมายถึงกรณีตัวเขาเปลี่ยนความรู้สึกกลางคัน อยากเดินที่อื่นที่ไม่ใช่ที่มุ่งหวัง

ในใจได้แต่นึกคิด ว่าทำไมช่วงนี้คนดูจะชวนเจ้าตัวไปนู่นไปนี่บ่อยเสียจริง.. บ่อยจนแทบจะชินไปโดยปริยาย

" ...ชุดฉันไม่ค่อยสุภาพเท่าไหร่ "

ใช่..,เพราะเชิ้นยับกว่าปกติ กางเกงเองก็เล่นเสียระบายผ้ามาก.... ลังเลนิดนึง

ไหวพริบของคนตรงหน้ามันทำให้เมอร์มัวร์พึงพอใจพอสมควร

" หลังจากมีอะไรมากวนใจฉันคงปล่อยให้ตารางกิจกรรมวันนี้หยุดพักซักวัน "

นั่นหมายถึงมันเป็นวันที่ห่วยจะไม่อยากจะทำอะไรเลยนั่นแหละ...

" นายคิดว่าไง สำหรับเวลาว่างที่มี ? "

ดึงความสนใจตนมายังคู่สนทนาเต็มรูปแบบ

น้ำเสียงของคนคุ้นเคยทำให้ใบหน้าที่คุกกรุ่นดึงความสงบมาราวกับไม่ใช่คนเมื่อครู่ ทักษะการตีสีหน้าที่ไม่ธรรมดา...

" เอ็ดมัน ? "

" ก็แค่พวกที่ใกล้ลงโรงเต็มทีน่ะ "

กวาดสายตาสำรวจรอบด้านเล็กน้อย

" นายดูว่างจังนะ ? "

เห็นท่าทางดี้ด๊านั่นแล้วทำเอานึกถึงลูกหมา(?)ที่บ้านเวลาจะให้อาหารเลยแฮะ....

จัดการอะไรเสร็จสิ้นก็คงต้องพากันออกมาเดินย่อยเรื่อยเปื่อยโดยมีเสียงพูดคุยดังขึ้นเป็นพัก ๆ ตามนิสัยที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิง (?)

" พูดเก่งนะ "

" พูดอีกสิ "

เอาเข้าจริง...ก็ไม่ได้น่ารำคาญอย่างที่คิด ราวกับมีน้องชาย

Mmur : ไม่รู้สิ ? แค่สอบถามตามความสงสัย

( ไอ้เจ้าหมานี่ พุดเจี้ยวจ้าว ๆ )

( ทำไมทำผม ทำมาย🥲😭😭 )

" ไม่มาดูเองเหรอ ? "

เลิกคิ้วน้อย ๆ ใส่อีกฝ่าย หย่อนคำเชิญชวนไปตามนิสัยตนเอง

อาหารหมดแล้ว... นั่งคุยพอใจ คงถึงเวลาแล้วหรือเปล่านะตอนนี้

" มิเกล "

" เดินเล่นกันไหม ? "

" เพิ่งรู้ไม่นานมานี้...ท้องกับม้าสำรองอีกตัวที่ฉันเลี้ยงไว้ "

" ตัวผู้นี่ แอบผสมพันธ์เป็นว่าเล่น "

เขาทำราวกับคิดอะไรบางอย่างได้... ไม่รู้สิ ไม่รู้ว่าจับพลัดจับพลูแบบไหนทำให้เจสสิก้าม้าตัวโปรดของเค้าไม่ได้อยู่ตัวเดียว...

" ปกติไม่มีอะไรเป็นพิเศษ "

" ขี่ม้า เล่นหมากรุก... อ่า คงเพิ่มการฝึกพิเศษอีกอย่างล่ะมั้ง... ฝึกทหารนั่นน่ะ "

ถึงอนาคตจะไม่คิดเป็นข้าราชการ แต่เผอิญว่าการฝึกมันคลายเครียดได้ดี...

" ฉันมีข่าวที่นายน่าจะถูกใจ...หรือเปล่า ? เจสสิก้าเธอท้อง "
+

การกระทำของเมอร์มัวที่ไม่ช้าไม่เร็วมันทำให้เสริมบุคลิคการกินไม่มากก็น้อย เขาลิ้มรสอาหารอย่างเพลิดเพลินและพึงพอใจซ้ำยังเว้นระยะห่างของคำพูดเอาไว้มากพอตัว... จวบจนกระทั่งอาหารค่อย ๆ หมดลงจึงเกิดบทสนทนาขึ้นมาอีกหน

" ฝึกเป็นยังไงบ้าง ? "

เมอร์มัวร์ขยับกายลิ้มรสลองชิมเมนูที่มิเกลแนะนำนิ่ง ๆ เขายังไม่มอบคำชมจนกว่าจะชิมจนหนำสำราญตามอารมณ์ของตนเอง..

" อืม "

" เข้าใจเลือกดีนี่ ? "

พิจจารณาถึงความเข้ากันได้แล้วก็นับว่าไปกันได้ดี(?) พอสมควร หนำซ้ำ อาหารตาก็ยังอร่อยมากเสียด้วยสิ... มิเกลมีความสามารถในการดึงดูดสายตาแน่นอน

" เก่งมาก "

หว่านคำชมไม่มากจนเกินไป เขายังคงรักษาวาจาและภาพลักษณ์ได้ดีเสมอ +