ยามที่ดวงดาวมอบพรให้
ได้รู้เช่นกันว่า มันไม่นึกเสียใจที่ทำให้คำอธิษฐานสมปรารถนา แม้ชายผู้นี้จะเป็นอีกคน

เธออาจทำเพราะสงสาร แต่นั่นไม่ใช่ทั้งหมดของแรงดึงดูด เช่นนั้นยังอธิบายความรู้สึกตัวเองไม่สิ้น

หากนี่ไม่ใช่จูบลา…
จะซับซ้อนแค่ไหน…

กลีบบัวพล่อยห่าง ให้โมราได้ยลมรกตแจ่มชัด
หากเจ้าของอัญมณีสีเขียวไม่มีทีท่าหลีกลี้ หล่อนจะมอบจุมพิตอีกหน และอีกหน

— เซลินประสงค์ความเงียบเป็นคำตอบ

ฉันไม่อยากเห็นพวกเขาเศร้า
ฉันไม่ได้รังเกียจเขา…

ดวงหน้ามนเคลื่อนหาอย่างอ้อยอิ่ง ชิดใกล้จนรับรู้ลมหายใจกันและกัน ของเธอคงยังถี่หนัก ท่ามกลางความเงียบ มีความคิดและหัวใจของเจ้าตัวที่ดังเอิกเกริก ขณะเดียวกันความวุ่นวายดังกล่าวก็นำพาให้ริมฝีปากจรดลงตอบรับคำขอเดิมของเฮเวล เปลือกตาบางหลับลงนุ่มนวล บีบหยดน้ำกลมหน่วยน้อยคั่งค้างที่หางตา ก่อนเหือดไป

‘ ….จูบลาความรู้สึกของฉัน ’
+

เซลินเห็นน้ำตาของเฮเวลจากความทรงจำ แม้ตอนนี้จะไม่มีจริงก็ตาม คำขอและความรู้สึกผิดที่ทำร้ายจิตใจเขาพลันหวนกลับมา

หากเป็นอาเบลหรือ…

ดวงตาหลุบมองริมฝีปากนั้นอีกครั้ง นิ่งค้างและสั่นคลอน ราวกับมีภาพอื่นอยู่หลังม่านตา กระทั่งฝ่ามือนิ่มสัมผัสแตะโดนข้างแก้มชายหนุ่ม หญิงผู้นี้ก็ไม่เอ่ยเล่าสิ่งใด

‘ จูบกับเฮเวล ….เพื่อเขา ’

‘ แล้วหัวใจของเธอล่ะ ’
+

เสียงลมหายใจหนักผ่อนเข้าออกถี่ขึ้น ดวงตาเบิกกว้างเล็กน้อย ในความมืดมันสะท้อนผิวน้ำเคลือบไว้บนลูกแก้วกลมที่จ้องสบไป

เธอเห็นเขาเป็นคนดึงดัน
ถูกแล้ว

ความสับสนเป็นโรคติดต่อ พังพอนทำสุนัขส้มเอียงศีรษะ หูตั้ง ด้วยความฉงน แต่แล้วเจ้าตูบก็เลือกจะคาบเพื่อนตัวเล็กของมันออกจากที่ซ่อน

เซลินยกแขนสองข้างขึ้นมากั้นช่องว่างของพวกเขา เสียใจกับเฮเวลที่การกระทำนี้ไม่สามารถเค้นคำตอบแท้จริงในใจเธอได้ ซ้ำร้ายเซลินยิ่งมีอาการอ้ำอึ้งกว่าเก่า
+

ใช่ เรื่องนี้ไม่สมควร
เธอไม่ตั้งใจตอบรับจะจูบกับเขา

เสียงหล่อนคงหล่นหายไประหว่างทาง เช่นเดียวกับสติ ความคิดพันกันยุ่งเหยิง ซึ่งเจ้าตัวนั้นเองที่เป็นคนทำ

ท่าทีเงอะงะอาจดูตลก เซลินลดสมาร์ทโฟนวางบนอก เธอยังสับสนปนหงุดหงิด จึงเลือกหันหลบสายตาเฮเวลไปก่อน

ลำตัวแทบจะฝังเข้าไปในกำแพง แต่หญิงสาวยังคงถอยอีกด้วยสัญชาตญาณ ทำให้ร่างไถลต่ำลงเล็กน้อย ดูจนมุมน่าอดสู เซลินยกมือข้างที่ถือสมาร์ทโฟนขึ้นมากันใบหน้าครึ่งล่างของตนไว้ ดวงตาช้อนสบไปอย่างน่าสงสาร

“ใช่… ไม่—” เซลินพูดตะกุกตะกัก “ฉันหมายถึง — บ้าจริง”
+

นั้นทำให้นิยามของคำว่า ‘ติดใจ’ คลุมเครือในนึกคิด

“นายไม่ควรพูดแบบนี้” เซลินบอกเสียงอ่อน

หนุ่มสาวสองต่อสองกับคำพูดหมิ่นเหม่ ทำให้เซลินรู้สึกกังวล มือเล็กออกแรงบีบเบาๆ เพื่อระบายความรู้สึกเกร็ง ครู่สั้นๆ เธอเผลอหลุบมองริมฝีปากเฮเวล — จูบแรกบนลานน้ำแข็งซ้อนทับในทรงจำ

ครั้งนี้ต่างออกไป
ปั่นป่วนในใจ

และแล้วพังพอนเผือกก็จนมุมจริงๆ ในโพรงไม้คับแคบ โดยมีโกลเด้นรีทริฟเวอร์ตัวหนึ่งอุดทางเข้าออกเดียวไว้ มันเริ่มจะหัวเสียอีกครั้ง จากความอึดอัดทั้งกายใจ

รังเกียจเขาเหรอ…

เซลินจ้องมองเฮเวลด้วยความสับสนเล็กๆ ในแววตา — เพราะเมื่อคิดย้อนกลับไป เธอพบว่าตัวเองไม่ได้รังเกียจจูบของพวกเขาเลย
+

“ดี ตอนนี้นายทำฉันจั๊กจี้ไปด้วย”

เซลินพูดพลางกรอกตา
เห็นชัดว่า ‘จั๊กจี้’ แฝงนัยยะเชิงลบ

“นี่ถ้านายไม่ได้ทำทีกวนประสาทฉันอยู่ ฉันชักจะคิดจริงๆ แล้วว่านายติดใจเรื่องนี้นะ”

ติดใจ…
สำหรับเซลินหมายถึง เรื่องราวที่จำต้องได้รับการแก้ไข หากเฮเวลจะตีความเป็นอื่น ไม่รู้ได้

เซลินประหลาดใจกับเสียงเห่า ความรู้สึกนั้นคงฟ้องอยู่บนหน้าเธอแล้วโดยที่เฮเวลไม่จำเป็นต้องเดา เธอเอนตัวไปในทิศเดียวกันเพื่อหลบสัมผัสอิงแอบ หากเขาไม่ละความพยายาม เซลินจะยอมแพ้และปล่อยให้สุนัขสีส้มตัวติดเธอ

หล่อนหรี่ตาฟังมุมมอง… ให้ว่าตามตรงก็คงเป็นเรื่องน่าไม่อาย แต่น่าแปลก เซลินกลับตื่นเต้นขึ้นมาเมื่อนึกถึง
+

“ฉันคิดว่าจะหาปลอกคอมาสวมให้พวกนาย แบบที่สลักป้ายชื่อ”

แน่นอนว่าหล่อนไม่ได้คิดจะทำจริง

“ใครใช้ให้พวกนายหน้าเหมือนกันอย่างกับแกะ ไม่ใช่ความผิดฉันที่นายดันไปยืนตรงนั้น เหอะ”

ทั่วไปแล้วเซลินแยกอาเบลกับเฮเวลได้จากลักษณะการพูดและบุคลิกภาพ ไม่ใช่รูปลักษณ์ภายนอกพวกเขาราวกับถอดจากพิมพ์เดียวกัน — เป็นสุนัขสีส้ม

เซลินยังไม่เข้าใจว่าการยึดติดใครสักคนที่ไม่อาจครอบครองจะไม่ทำร้ายจิตใจเจ้าตัวอย่างไร สำหรับเธอ หากเรื่องราวดำเนินไปโดยไม่เป็นปัญหาระหว่างคนทั้งสาม ถือว่าไม่เสียใจ

ดาวตกมอบพรแก่คนเดียวๆ

แต่แล้วจู่ๆ เดนเวอร์ผู้พี่คล้ายปรารถนาคำสาปจากมฤตยู พูดจาล้อเลียนไม่เลิก เซลินคว่ำปากพลันบีบฝ่ามือเขาอย่างแรง

😒

คนหาปลารู้สึกว่าคลื่นคลั่งกำลังปล่อยร่างเธอให้เป็นอิสระ แม้จะไม่อาจสงบลงทันทีแต่ก็ร่นถอยไปในตำแหน่งที่ปลอดภัย

ฝ่ามือคู่เดิม
ยังอบอุ่นเมือนเคย

“ตราบที่เราจะไม่เสียใจ”

เซลินผ่อนสีหน้าพลางระบายยิ้ม กระชับมือกุมไว้บนเบาะ — ความเงียบโรยตัวท่ามกลางห้องมืด น่าแปลกที่มันไม่อึดอัดหรือน่ากลัวสำหรับเธอ ลูกแก้วทั้งสองส่องแสงคลอเคลียกัน เสมือนเป็นบทสนทนาเดียวของพวกเขา

“ฉันรู้ว่าฉันไว้ใจพวกนายได้หลังจากเรื่องทั้งหมด หรืออย่างน้อยก็เป็นสิ่งที่ฉันอยากให้เราเป็น…”

ถึงตอนนี้เซลินรู้ว่าเธอไม่ควรเมินเฉยต่อความรู้สึกของเฮเวลอีกแล้ว แม้จะไม่สามารถยอมรับในแบบที่เขาต้องการ อาจสามารถค้นหาหนทางอื่นได้

ฝ่ามือเล็กยื่นออกไปดุจเดียวกับบนลานน้ำแข็งเมื่อหลายปีก่อน หากเฮเวลตอบรับสัมผัสนี้ เซลินคิดว่าคงคล้ายช่วงเวลาแสนสงบที่โบสถ์

“นายตรงกันข้ามกับเขา” เซลินบอก “แล้วก็เหมือนในเวลาเดียวกัน”

เฮเวลอาจสัมผัสได้ว่าคือเรื่องจริง เธอค่อยๆ พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มกว่าเก่า ขณะสบมองเขาและไล่เรียงความคิด

“อาเบลอิสระและสนุก ส่วนนายสงบ ปลอดภัย…”

เซลินนึกถึงช่วงเวลาที่เดนเวอร์ทั้งสองคนช่วยเธอจัดระเบียบความคิด — นั้นคือบรรยากาศที่คล้ายกัน

พวกเขาสนับสนุนกันเสมอ
โดยไม่มองข้ามความรู้สึกของฉัน
+

ทะเลที่เคยเห็นว่ามันสงบใส แท้จริงมีเกลียวคลื่นอยู่เบื้องล่าง ซุ่มตะครุบร่างชาวประมง — เธอเป็นดังคนหาปลาที่กำลังตะเกียกตะกายเอาชีวิตรอด แต่แล้วก็ตัดสินใจจะจมลง

เพื่อค้นหา
เพื่อยอมรับ

│

ยากจะบอกว่ารู้สึกอย่างไรเมื่อได้ฟัง
ดูเหมือนเฮเวลจะไม่ลดราจากตัวเธอเลยแม้แต่น้อย ทำให้เซลินลำบากใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเป็นพี่ชายของอาเบล

ในความมืด โมราดวงน้อยพยายามไล่ตามมรกต ใคร่รู้มีอื่นใดตกผลึกภายใต้เงาสะท้อนนั้นอีกรึไม่
+

ความริษยาน้องชายจะลดลง หรือความรู้สึกยึดมั่นถือมั่นในตัวเธอจะอันตรธานหายไปเป็นปลิดทิ้งรึไม่ หากเธอสามารถบ่งชี้ปริมาณความรักของตนได้อย่างถ้วนถี่

เซลินคอยคำตอบ

คำถามนั้นคาดหวังอะไร
ตอกลิ่มไม้ซ้ำหัวใจตัวเอง ตั้งแง่แก่ความรู้สึกเธอ หรือเพียงหมายต่อเวลาน้ำชา

เซลินรับสมาร์ทโฟนมาถือไว้ และเลือกจะไม่เสริมความ รวมถึงไม่ตอบคำถามสุดท้ายอย่างตรงไปตรงมา

“สำคัญด้วยเหรอว่าฉันชอบเขาขนาดไหน ?” เธอถามกลับด้วยน้ำเสียงปกติ
+

ดวงตากลมลู่ลง ร่างกายผ่อนคลายขึ้น เมื่อได้รับคำขอโทษกับคำขอบคุณภายในเวลาสั้นๆ — ภาพความทรงจำจากช่วงเวลาที่เพิ่งพ้นไปไหลเอื่อย ทับซ้อน เซลินสะบัดหน้าหนีอีกครั้งตอนที่รู้สึกตัวว่ากำลังใจอ่อน

“ฉันเปล่า…” เธอปฏิเสธเสียงอ่อน “เราแค่เสมอกัน”

น้ำตาแลกน้ำตา
อาจหมายถึงแบบนั้น

หรือเร็วไปที่จะคาดหวังเรือนกระจก

❄️