ในวันที่จิตตกขั้นสุด​ แต่มีแค่ใครสักแค่คนเดียวพร้อมรับฟังและเข้าใจ​ มันมีความหมายมาก​ ๆ​ จริง​ ๆ​ มันเหมือนมีแสงไฟน้อย​ ๆ​ ในที่ ๆ​ มืดสนิท!

คนหน้าเหวี่ยง​ ตาดุ​ นี่อยู่ยากจริง​ หน้าเฉย​ ๆ​ แบบไม่ได้คิดอะไรคนก็สามารถเกลียดได้​โดยที่ไม่ได้คุยกันเลยสักคำ! แล้วฉันก็ไม่สามารถยิ้มตลอดเวลาเพียงเพื่อให้คนอื่นรู้สึกดีได้ด้วย ขนาดคนบ้ายังไม่ยิ้มตลอดเวลาเลยอะ​ แม่งเหนื่อย!

เกิดอะไรขึ้นกับตัวฉันกันแน่​ อยู่​ ๆ​ ก็เรียนไม่รู้เรื่องจากคำศัพท์​ที่เคยรู้ก็ลืม​ ๆ​ เรียนไปก็เบลอ​ ๆ​ จำอะไรก็ไม่ค่อยได้เหมือนหัวมันตื้อ​ ๆ​ มึน​ ๆ​ หรือว่าเพราะหน้าหนาวไม่มีแดดสมองมันเลยเบลอหรือเพราะว่าเริ่มแก่🤔🤔 ควรแก้อาการแบบนี้ยังไงดี😭😭😭😭

เอาล่ะที่นี่​ เริ่มคึกคักแล้วววว😆