🐰🌊

ได้แต่พยายามจะไม่คิดอะไรที่ไม่ควรคิด
เวลาที่เราใกล้ชิดมากไป
รู้ตัวอีกทีในใจมีแต่คำถามมากมายเกินจะทนไหว
บอกฉันทีจะได้ไหม

youtu.be/AJEoJYgktb4?...

ความสัมพันธ์ของพวกเราจะเป็นยังไงกัน..?

ครุ่นคิดไม่ตก แม้ใจหนึ่งจะอยากสารภาพรักให้มาดแมนสมชายชาตรี แต่ก็ยังลังเลเพราะกลัวว่าจะทำให้สหายผู้นี้อึดอัดใจจนตีตัวออกห่าง

ทว่านับวัน..
กิยูก็ยิ่งขยับเข้ามาใกล้มากขึ้น
แถมยังทำตัวน่ารักขึ้นทุกวัน

แบบนี้..
เรียกว่ามีใจรึเปล่านะ

ㅡ

end

หัวใจจะวายตาย
ใจเจ้ากรรมเต้นแรงเสียยิ่งกว่าตอนฝึกหนักอีก

การกระทำเช่นนี้ทำเอาความอดทนอดกลั้นอันมากโขแทบจะทลาย ทั้งที่พยายามหักห้ามใจตนเองมาโดยตลอดหลายปี แต่ทุกครั้งมันก็พังไม่เป็นท่าทุกครายามอยู่ใกล้สหายวัยเยาว์ผู้นี้

เล่นกับใจเกินไปแล้ว..
หากวันใดทนไม่ไหว
แล้วสารภาพรักออกไป +

ให้ซาบิโตะได้อิงกายบนตักตน

พลันใบหน้าเห่อร้อนลามถึงใบหู ไม่ต้องเดาก็พอจะรู้ว่าบัดนี้ใบหน้าตนนั้นแดงก่ำเพียงใด อีกทั้งยังหลบซ่อนกิยูไม่ได้อีกต่างหาก

ก็เล่นออกแรงกดกันไว้ขนาดนี้
แถมยังมายิ้มน่ารักใส่อีก

ทำเอานัยน์ตาสีฟูจิละออกจากใบหน้านั้นไม่ได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว +

พอเจ้าตัวผละออก ถึงได้เห็นรอยยิ้มบางเบาอันอบอุ่นอ่อนโยนนั่น ทำเอาใจของลูกผู้ชายพลันเต้นไม่เป็นส่ำขึ้นมา จนกลัวนักว่าสหายผู้นี้จะได้ยินมันเข้า

"ข้ากลับมาแล้ว ซาบิโตะ"

กิยูเอ่ยเสียงแผ่วเบา ขณะที่ยิ้มให้สหายของตนเอง โดยที่มือก็ยังจับไหล่กว้างเอาไว้ พร้อมทั้งออกแรงกด +

เรือนผมสีดำขลับดูนุ่มสลวย ใบหน้าเกลี้ยงเกลา เครื่องหน้าที่เข้ารูปกันทุกส่วน เครื่องแบบเอกลักษณ์ของหน่วยพิฆาตอสูร ไหนจะฮาโอริสีเลือดหมู และกลิ่นหอมประจำกายที่จำได้ขึ้นใจ

แม้มันจะไม่ได้หอมมาแต่ไกล
แต่ยามอยู่ใกล้ก็ชวนให้ใจสั่นทุกครั้งยามได้กลิ่น

สัมผัสอ่อนโยนยังเด่นชัดบนหน้าผาก +

แต่แล้วไม่นานก็รู้สึกถึงมือเรียวที่สัมผัสบนลาดไหล่กว้าง อีกทั้งยังออกแรงรั้งตนให้เข้าไปเอนอิง จนแผ่นหลังกว้างสัมผัสกับหน้าตักของผู้มาเยือน

ซาบิโตะที่เสียหลักถึงกับลืมตาขึ้นมาทันที
มือหยาบเตรียมคว้าชิไนที่อยู่ใกล้
แต่แล้วก็ต้องเบิกตากว้าง

เมื่อริมฝีปากนุ่มสัมผัสกับหน้าผากของตน +

แต่ความคะนึงหากลับเพิ่มพูนเสียจนทำอะไร มองไปทางไหน ก็เอาแต่คิดถึงเจ้าเพื่อนสนิทตัวดีอยู่ตลอด

ความดื้อรั้นภายใต้ใบหน้าที่มึนอึน
ความดื้อรั้นที่มิเคยปริปากเถียงสักคำ
แต่มักจะทำทีเบือนหน้าแล้วหันหนีตลอด

' น่ามันเขี้ยวชะมัด.. '

พอคิดแล้วก็อดที่จะหลุดขำกับตนเองไม่ได้ +

เจ้าตัวถอนหายใจออกมาคล้ายกับต้องการไล่ความเมื่อยล้าทางกาย ดวงตาดั่งสีดอกฟูจิปิดลง ขณะที่รับลมอ่อน ๆ ที่พัดโชยสัมผัสกาย

ไม่นานความเมื่อยล้าก็พลันหาย

' กิยู.. จะเป็นยังไงบ้างนะ ได้รับบาดเจ็บรึเปล่า? '

ครุ่นคิดถึงเพื่อนสนิทที่ไปทำภารกิจตามคำสั่ง แม้จะห่างหายเพียงหนึ่งวัน +

พี่รอเลยตั้งแต่วันนี้!!!

นุต้องเติมแร้วมั๊ย พี่อยากเสพยูเมะบ้านนุด้วย อิอิ

พี่มีแอคลงยูเมะอยุ่เรยค่ะ! แต่กะไม่ได้ลงเลย แห้งงงงงงงงงงง