เราจะไปถึงราชบุรีมั้ย มาลุ้นกัน

ลา 29-30 เพราะอยากหยุดยาว นอนอ่านเกอยู่ห้อง

จับรางวัลปีใหม่ได้มาสองพัน ต่อลมหายใจ

ควยเอ๊ยยยย วันๆ

พรุ่งนี้ออกไปหาเจ้าแม่ดีมั้ยน้อ

เสียใจอะ

ตอนกุขอความช่วยเหลืออ่านไม่ตอบจนต้องทำเอาเอง ตอนกุส่งข้อมูลให้ครึ่งแรกก็ก็อ่านไม่ตอบจนนึกว่าตอบไลน์ไม่เป็น ขอบคุณสักคำยังไม่มี ตอนนี้ทำทรงมาทวงว่าที่เหลือได้คำตอบยัง รอไปเถอะอีแก่

ง่วง

ได้ตังกินหนม 300 จอยๆ

เอาดีๆแม่ เป็นอีกวันที่มีน้ำตา เพราะพี่หัวหน้าอีกฝ่ายนึงโทรมาขอโทษว่ามันพลาดที่ฝ่ายเขาเอง ไม่ใช่ความผิดชั้น แต่ทำไมเมื่อวานคนอื่นถึงพูดเหมือนกุผิด กาจะบู้

เพิ่งเห็นคนทวีตวันก่อนว่าหลังจาก exodus ครั้งใหญ่สุดท้ายคนก็กลับไปใช้ทวิตเตอร์กันหมดเพราะบลูสกายมันไม่ค่อยกระตือรือร้นจะขายฟังก์ชั่นอะไรเลย รอแต่จะให้คนเหม็นทวิตเตอร์ย้ายมาเองเหมือนไม่เข้าใจว่าคนใช้ทวิตต่อมีทั้งความเคยชิน ความไม่เชื่อว่าจะสะสมยอดฟอลได้เท่าที่มี etc ยันคนใช้ทวิตต่อเพื่อแย่งชิงแพล็ตฟอร์มและเสียงกับพวกฟาร์ไรท์ สุดท้ายฟ้าฟ้ามันก็เลยดูเป็นที่พักสงบ+ที่สำรองเวลาทวิตมันล่มอะ

แอพเขียวทรีตนักวาดไทยไม่ดีอีกแล้ว แอพควรให้เกียรตินักวาดไทยมากกว่านี้

สรุปเหตุการณ์
-แอพเขียวเปิด working file ของเว็บตูนไทยเรื่องนึงแล้วเอาโควทคำพูดตัวละครนั้น มาตัดแปะโปรโมทเว็บตูนเรื่องอื่น ซึ่งไม่มีเรื่องของนักเขียนท่านนั้นเลย
-ล่าสุดแอพลบโพสไปเงียบๆ ทำให้สตอรี่ที่นักเขียนแชร์หายไป แต่นักเขียนแคปไว้เลยลงซ้ำได้
-ที่ผ่านมาแอพเขียวไม่เคยช่วยโปรโมทเว็บตูนไทยดังกล่าวเลย

สิ่งหนึ่งที่คนมีฝันว่าอยากเปิดร้านกาแฟหรือร้านเค้ก (ฝันแค่อย่างใดอย่างหนึ่ง) จะพลาดได้ง่ายๆ คือ ถ้าคุณเซียนกาแฟมากๆ กาแฟคุณดีมากๆ แต่ตอนเลือกขนมเข้าร้านหรือเลือกจะทำเองคุณจะจับคู่ขนมผิด ข้อเสียคือขนมนั้นจะรสชาติห่วยไปเลยหรือบางทีความห่วยของขนมนั้นทำลายความอร่อยของกาแฟคุณด้วย ในทางกลับกันร้านเค้กก็เป็นแบบนั้น อบเค้กดีมากแต่ชงกาแฟห่วย มันดึงทุกอย่างในร้านลงได้หมดเหมือนกันนะ

พรุ่งนี้ไปทำงานอีกแล้ว จิคราย ขี้เกียจ

เหมามาแบบ 18 เล่ม 899 บาท มีขีดสัน

อ่านไปได้สองเล่ม เป็นมังงะที่น่ารัก เต็มไปด้วยปีศาจตัวปุกปุยนุ่มฟู เนื้อเรื่องเยียวยาจิตใจแบบที่ไม่ได้อ่านมานานมากๆ ทั้งอาชิยะ ทั้งอาเบโนะเป็นเด็กดีมากๆ ทั้งคู่เลย รวมถึงคุณ 'ห้องชงชา' ด้วย

#ภพนภามีอาหาร เมื่อวานไปลองเทมปุระเจ้าใหม่มา TEMPURA YAMAYA ที่ซทว. เปิดแทนร้าน matsu ที่เป็นพาสต้าก่อนหน้านี้อ่ะ อันนี้เค้าเคลมว่าเป็นเทมปุระแนวฮากาตะ มีทั้งแบบเซตแล้วก้อแบบด้ง เครื่องเคียง ข้าว ซุปเติมไม่อั้น ตบท้ายมีดาชิให้ราดข้าวที่เหลือทำเป็นข้าวต้มด้วย รสชาติโดยรวมถือว่าดี หอยสด เครื่องเคียงเริ่ด แต่จุ้งตัวเร้กไปนิด🥹🥹

อ่านคำตอบแล้วนึกถึงตอนเรียนทำ Butterfly Hug เลย กอดตัวเองที่แปลว่ากอดจริงๆ

ย่อหน้าสุดท้ายอาจจะยากสำหรับครอบครัวเอเชียที่ตอนเป็นเด็กทำดีแค่ไหนผู้ใหญ่รอบตัวก็อาจจะเฉยๆ พอโตมาเลยไม่รู้ว่าจะชมตัวเองยังไง จะรัก inner child ของตัวเองยังไง เพราะไม่ได้โตมาแบบถูกแสดงออกเรื่องความรัก อ.ชลิดาภรณ์เคยบอกว่าคนไทยโตมาแบบรักไม่เป็น รักคนอื่นไม่เป็น รักตัวเองก็ไม่เป็น

งานมันเละเทะไปหมดเพราะคนๆเดียว เขาเกลียดไรกุปะ

อยากหยุดต่ออีกวัน

หน้าตาทวิตตอนนี้อุบาดมาก เห็นละหงุดหงิด

ทำงานแบบเดาใจคนหรอ กุจะกรี๊ดแล้ว

อ่านเรื่องนี้ไปสี่สิบกว่าหน้าร้องไห้ไม่หยุด ชอบที่เค้าเขียนให้รู้สึกว่าการดูแลสุขภาพจิตเป็นเรื่องใกล้ตัว คุยกับคนที่ไปหาด้วยความเข้าใจ ให้ข้อมูลเปรียบเทียบวิธีรักษาแบบต่างๆ ค่อยๆ อธิบาย คุณหมอในเรื่องก็ใจดีมาก คุณพยาบาลก็ใจดีนะ อ่านไปทีละนิด ชอบตรงไหนเดี๋ยวมาจดไว้

มีจุดนึงที่ชอบมากๆอย่างในตอนล่ากระต่ายแห่งดันเจี้ยน ทุกคนเหมือนเข้าใจว่าตัวเองอยู่บนกฎที่คล้ายเกมตายเกิดใหม่ได้เรื่อยๆ เลยตายยกตี้ทิ้งมารซิลไว้ให้รอชุบชีวิต แต่การทำแบบนั้นมันเหมือนทิ้งมาร์ซิลเอาไว้เลย มารซิลเครียดลนลานทำอะไรไม่ถูก มันคือความรู้สึกของคนที่เหลือคนสุดท้ายในปาร์ตี้จริงๆแหละ อาจารย์เก่งมากจริงๆที่รีเฟลคอะไรแบบนี้ออกมาได้

อายุปานนี้ จะให้ไปชอบ นศ 😦

เป็นครั้งแรกที่เงินเดือน 20k โอนไปนั่นนี่ครบละเหลืออยู่ 10k+ จนแบบ โอนไปครบยังวะ 🥹