Halihazırda iç krizlerle boğuşan ve dış şoklara karşı hazırlıksız olan Türkiye’de bu daha bile acil bir gereklilik. CHP ve çeperindeki ilerici güçler radikal bir kamuculuğa dönmek zorunda, küresel koşullar bunu dikte ediyor.

Bu kaosa karşı, kendini 1990’lardan beri neoliberal dogmalara koşullamış merkez solun tekrar özüne, kamucu kökenlerine dönmesi gerekiyor. Böyle bir güvensizlik ortamında insanların güvence arayışları sağ popülizme bırakılamaz. Emeğin siyasallaşması gerekiyor.

3) Kimlik siyasetine meydanı bırakmamak. Gezi’nin kredisini yok etmek için etnik siyaseti doğrudan ve dolaylı etki ajanı olarak kullandılar. Buna bu sefer mani olmak zorundayız. Mesele şu veya bu kimliksel grupla ilişkilendirilemez. Marjinalize edilemeyecek kadar kalabalığız.

2) Türk bayrağına sıkı sıkı sarılmak, meydanları kırmızı beyaza boyamak. Herkes milliyetçi değil ama herkes yurtsever. Bayraklar, Türk solunun sağ kesimler nezdindeki “yerli olmama” algısını yok ediyor. 🇹🇷

Buna mani olmak için eyemcilerin uygulaması gereken çok net 3 karşı strateji var:

1) Güvencesizlikten, gelir daralmasından ve işsizlikten daralmış apolitik kesimleri yanına çekmek. Eşitsizlik, ekonomik kriz ve sömürgen AKP elitine vurgu yapan bir slogan dili benimsemek. 🏦