ทั้งโดนล็อคแขนทั้งโดนจูงแล้วแบบนี้ซีม่อนจะหนียังไงให้รอด ตอนนี้กูทำอะไรไม่ได้แล้วนอกจากสวดมนต์

ไม่แน่ใจว่าตัวของซีม่อนกลัวจนเผลอจินตนาการไปเองหรือไม่

แต่ยิ่งพวกเขาเข้าใกล้ตัวบ้านร้างเบื้องหน้ามากเพียงใด หูเหมือนได้ยินเสียงบรรเลงจากเครื่องดนตรีไทยมากขึ้นทุกย่างเก้าที่เข้าใกล้

เมื่อถึงตัวบ้านร้างเสียงดนตรีก็ดับลงตามด้วยเสียงซีม่อนร้องตะโกนโวยวายด้วยความตกใจอีกครั้ง

"อ๊าก !"

ถามปุ๊บถึงปั๊บ กูจะเครซี่นะ

ตอนนี้กำลังเลื่อนสายตามองพิจารณาสภาพบ้านร้างตรงหน้าอย่างละเอียด

พอได้ยินปอร์เช่ชวนเดินเข้าไปก็หันมองด้วยสีหน้าเหวอ
"กูถามจริ๊ง !!"

ยิ่งได้ยินมาว่าตัวมหาลัยที่พวกเขากำลังศึกษาอยู่ขึ้นชื่อเรื่องสิ่งที่มองไม่เห็น ยิ่งพาให้ตัวเขาไม่อยากเข้าไปด้านในกันใหญ่

"คือพวกมึงไม่กลัวกัน"
"แต่กูกลัวโว้ยยย !"

มีหน่วยงานไหนมาช่วยกูได้บ้างไหม

"ไม่ได้ดิวะ"
ซีม่อนร้องทักแม้จะไม่ทันแล้ว

"ไหนบอกว่าแค่มาซื้อของกินไง !"
"หยุ๊ด ฟหรฟฟสฟฟงๆ"

ทั้งแฟนทั้งเพื่อนสมัยมัธยมแม่งร่วมมือกันแล้วเรียบร้อย คนนึงล็อคคอคนนึงจูงมือพาเดินไปสถานที่ดั่งกล่าว

...
ในเมื่อห้ามเจ้าพวกตัวแสบสองคนไม่ได้ก็มีแต่ต้องยอม ๆ ไปให้มันจบ ๆ ไปแล้วรีบกลับหอ

"ใกล้ถึงยังเนี้ย..."
ซีม่อนกำชายเสื้อปอร์เช่แน่น

บรรยากาศชวนเสียวหลังชะมัด กูกลัวโว้ยยยยย

รับน้ำแตงโมปั่นมาก่อนจะยิ้มเจื่อน ๆ ให้มุกของแฟนที่ตอบเขากลับมาราวกับอ่านสีหน้าของซีม่อนเมื่อครู่ออก-

"วารานัส...ตัวเงินตัวทอง"
กลัวก็กลัว ยังต้องมาอธิบายให้เพื่อนเข้าใจอีก กรรมของกูจริง ๆ

ฟังเรื่องราวที่ซูชิเล่าเสร็จหัวก็รีบส่ายไปมาอย่างแรงจนแทบจะหลุดออกจากคอ

"ไม่ว่ามึงกำลังคิดอะไรจงหยุด"
กูรู้นะ ว่ามึงนั้นคิดอะไรอยู่

สรุปเป็นแฟนของเขาเองที่เป็นคนชวนไปเดินเฉียด...เวรเอ้ย

เมื่อความกลัวมันกลบความรู้สึกเจ็บจากการโดนเพื่อนแจกยันต์ที่หัวไปหนึ่งแปะ

พอโดนล็อคคอก็ดีดตัวเป็นกุ้งเต้นไม่หยุด

"กูไม่ฟังโว้ยไอ้วารานัสกูบอกว่ากูไม่ฟัง !!"

ส่งสัญญาณมือขอความช่วยเหลือจากแฟน แต่สิ่งที่ได้กลับมาแทนคือน้ำแตงโมปั่นและประโยคชวนให้รู้สึกหดหู่

ซีม่อนเงยหน้ามองปอร์เช่ด้วยสายตาที่ว่างเปล่า

'อะไรทำให้กูเลือกมึงเป็นแฟนนะ ?'

น้ำเสียงตรงประโยค 'น่ากลัวนะเนี้ย' ของมึงมันตอแหลมมากเลยอ่ะเตง.. ขอซื้อไปโยนทิ้งลงถังขยะได้ป่ะเนี้ย

"อ้ากกกกกกกกกก !!!"

เพื่อนยังไม่ทันจะเล่าอะไรด้วยซ้ำ แต่เสียงซีม่อนก็ร้องตะโกนนำไปก่อนแล้ว-

"ไม่ได้ยิน ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น"

"กูไม่ได้ยินอะไรเลย วู้ว ๆ ๆ ๆ !!"

ยกมือขึ้นปิดหูทั้งสองข้างของตนเอง ไม่รู้จะทำยังไงกับสถานการณ์ตอนนี้ดี แกล้งเป็นบ้าใส่แม่งเลย 👍

"..." ใช่ครับ
คนบ่นซื้อมาเต็มที่เหมือนกันแต่ที่ไม่เห็นซีม่อนถืออะไร เพราะเขาให้แฟนถือของให้ (ชูสองนิ้ว)

พอโดนเพื่อนอย่างชิทักเข้า เขาก็เบี่ยงหน้าหลบสายตาอีกฝ่าย โดยมีตัวคนทักชูนิ้วกลางประกอบฉาก

"ไม่น่ากลัวแบบใด ??"

บรรยากาศโดยรอบมืดวังเวงขนาดนี้ แถมเหมือนอากาศมันจะเย็นลงยังไงชอบกลด้วย...

"กูว่าเรารีบสับตีนกันหน่อยดีม่ะ ?"

"คือกูเริ่มรู้สึกไม่ดีแปลก ๆ ..."

"แล้วออกตอนไหนไม่ออกมาออกเวลานี้ แม่งเอ้ย !"

"มาหิวห่าอะไรกันตอนนี้วะ !?"

ซีม่อนโวยวายบ่นเพื่อนตลอดทาง ไอ้เราก็กลัวเรื่องอะไรแบบนี้ซะด้วย

(2/2)

คืนนั้นในฝันของกูเอง

ขอให้เจ้าภาพจงเจริญลง

(เลิกแปลกวันไหนเดี๋ยวแต่งด้วย-55555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555)

(สุดหล่อออ🥺)

เด็กดีบ้าบออะไร แม่งกัดขากูประจำเวลาไปบ้านมึงเนี่ย