To my long lost Guardian Angel

I know the pain that you hide behind the smile on your face...
And not a day goes by where I don't think I feel the same...

youtu.be/GLRFl26Q92s?...

ละยกขึ้นนั่งโต๊ะ มือไล้สะโพกขึ้นมาที่เอว จูบแบบเปิดปากข้างซอกคอ ตรึงมือไว้กับกำแพงกระจก ประคองหลังให้เข้ามาเบียดชิด ละอุ้มเธอหายไปหลังฉากเลย เอาไงดีชีวิตนี้มันไม่มีผู้ชายคนไหนหิวเธอได้เท่าพี่หมอน็อตหลุดละมั้ย ผู้ชายที่คู่ควรให้ชุ้นหมุนรอบเขาไปตลอดกาลพ่อดาวฤกษ์ พ่อยอดดวงใจ พ่อแสงสว่างท่ามกลางมรสุมหัวใจของชุ้น

"ตามสบายนะคะ คุณสามีที่รัก"

. . .

. .

.

คล้อยหลังหญิงสาว แหวนแต่งงานก็กลับมาอยู่บนนิ้วเจ้าของอีกครั้งอย่างดื้อดึง

ช่วยไม่ได้ เขาถือคติทำอะไรแล้วสบายใจก็ทำไป

ถ้าใครมันกล้ากระตุกหนวดเสือในคราบแมวอย่างเธอ

หรือยุ่มย่ามกับคนของสิงห์ห่มหนังแกะอย่างเขา

ก็ให้มันลองเลือกวิธีตายดูแล้วกัน

"สามีคุณไร้น้ำยาขนาดนั้นเลยหรือไง"

หญิงสาวเลิกคิ้วพลางไล่สายตาซุกซนลงมาตามแผงอกเปลือยเปล่าที่ยังประดับรอยข่วนจากเรื่องราวเมื่อคืนอยู่ประปราย

"รู้ค่ะว่าน้ำยาน่ะมีเยอะ... ถึงต้องดูแลดีๆนี่ไง"

มือบอบบางคว้าปืนพกสีเงินเงาวับประจำตัวมาเหน็บไว้กับต้นขา จัดกระโปรงให้เข้าที่ก่อนจะตรงไปยังประตูห้องนอน

"ฉันสั่งคนของฉันไว้แล้ว คิดซะว่ามีบอดี้การ์ดเพิ่มขึ้นอีกทีมแล้วกันค่ะ"

"..."

"แหวนครับ"

เจ้าสาวมองมือเรียวยาวที่ยื่นมาหา เลื่อนไปถึงดวงตาคู่เดิมที่เธอหลงรักแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ

"เราคุยกันแล้วนี่คะ"

"คุย แต่ไม่ได้ตกลง..."

หน้าตาขึงขังจริงจังของชายหนุ่มทำเอาเธอต้องย่นจมูกแยกเขี้ยวใส่นิดๆ

"เป็นคนรักของผู้หญิงที่ค่าหัวสูงที่สุดในประเทศก็อันตรายมากพอแล้ว... นี่ถ้าพวกมันรู้ว่าคุณเป็นสามีตัวจริงของฉัน คนอยากเก็บคุณคงเพิ่มขึ้นเป็นกองร้อย"

แต่ฝ่ายเจ้าบ่าวกลับบดเบียดแทรกเรียวลิ้นเข้าหาอย่างดุดัน วงแขนแกร่งรั้งเอวบางเข้ามาแนบชิดอย่างหวงแหน แสดงอาการไม่ชอบใจแบบไม่ปิดบัง

จนกระทั่งสาวเจ้าต้องดันแผ่นอกกว้างออกเบาๆ ผละจากจูบร้อนแรงมาหายใจหายคอ ใบหน้าสวยเห่อแดงไปหมด

"ขอแหวนคืนด้วยครับ"

หญิงสาวหัวเราะน้อยๆ เกาะไหล่สามียันกายก้าวขาลงจากเตียงแต่ก็ไม่ลืมหันกลับไปแตะจูบบนหน้าผากคนงอน "ไม่งอแงสิคะ"