" อามาโ... อ๊ะ! ไซเลนต์วิตช์ค่ะ "

เธอยิ้มแล้วหันไปโบกมือให้กับกล้องก่อนจะหันกลับมายังผู้สัมภาษณ์

" ฉันอยู่ปีสองค่ะ การที่เราทั้งสองได้พบกันจะต้องเป็นการนำพาของโชคชะตาแน่นอนค่ะ.... "

" ถึงแม้ฉันจะไม่ได้ตั้งใจแต่มันก็ปฏิเสธ​ไม่ได้ว่าฉันทำเรื่องเลวร้ายแบบนั้นลงไป "

เธอหรี่ตาลง พยายามคิดว่าเธอพลาดอะไรไปอีก

" เรื่องที่ฉันตอบคำถามของนานะจังโดยไม่ไตร่ตรอง​ให้ดีก่อนก็ด้วย... ขอโทษ​นะคะ เป็นเรื่องจริงที่ฉันไม่ได้ความแบบนั้น แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องสมควรที่จะตอบไปแบบนั้นเช่นกันค่ะ.... "

" และสุดท้ายนี้... ขอโทษ​ที่ล่วงเกินไปนะคะ... นาน- คุณบานาน่า.... "

" ...... "

ไซเลนต์ฟังบานาน่าเงียบๆ แล้วกรอกสายตาไปมาราวกับกำลังมองหาคำพูดที่ควรจะเอ่ยออกไป เธอไม่เข้าใจว่าทำไมคำขอโทษ​ของเธอถึงส่งไปไม่ถึง

ถึงจะนั่งฝั่งตรงข้าม​กันแต่ยิ่งเธอพูดอะไรสาวม้าตรงหน้าก็ยิ่งห่างไกลออกไปทุกที เธอย้อนคิดกลับไปว่าเธอทำอะไรพลาดไป สาวม้าตรงหน้า​เธอโกรธตั้งแต่เมื่อไหร่

" .......ฉันขอโทษที่เมินเฉยต่อคำแนะนำอันมีค่าของนานะจังค่ะ "

ปั่ก!

" ตายจริง "

เธอยื่นมือออกไปจับกับข้อมือของอีกฝ่ายที่เหมือนจะกระเด็นออกไปเพื่อไม่ให้ล้มก่อนจะเอียงศรีษะพร้อมยิ้มให้บางๆ

" คุณโมโมกะนี่เอง ไม่ได้บาดเจ็บตรงไหนใช่ไหมคะ...? "

ไซเลนต์ค่อยๆ ปล่อยมือออกจากอีกฝ่ายเมื่อโมโมกะทรงตัวได้แล้ว

" แล้วก็.... เที่ยงสวัสดิ์​ค่ะ ✨ "

ถึงแม้สีหน้าเธอจะไม่ได้บอกอะไรนอกจากรอยยิ้ม แต่ดวงตาไร้แววของเธอกำลังสั่นไหวอยู่

" ฉันจะขอโทษจนกว่านานะจังจะพอใจเลยค่ะ..... "

เธอไม่ได้โกหกหรอก ถ้าอีกฝ่ายขอขึ้นมาก็คงทำจริงๆ

" โอกาสหน้าให้ฉันหาขนมมาแทนเถอะนะคะ ถือเป็นการไถ่โทษค่ะ "

" ...... "

พอได้ยินแบบนั้นเธอด็มองต่ำลงเล็กน้อย แต่ยังคงยิ้มอยู่

" เข้าใจแล้วค่ะ "

เธอรับคุกกี้มาแล้วเอาเข้าปากไปคำ

" อื้อ... อร่อยมากเลยค่ะ "

ไซเลนต์ยิ้มจนตาปิดแล้วเอียงศรีษะเล็กน้อย

" ฉันจะพยายามแก้ไขความผิดพลาดในงานเลี้ยงนะคะ "

เธออาจจะหมายถึงแก้ไขนิสัยตัวเองก็ได้กระมัง เพราะเธอเพิ่งจะโดนด่าในสนามมาเหมือนกัน คงต้องเปลี่ยนตัวเองให้ชินกับเมืองเข้าไว้...

" ยังไงก็ขอโทษที่ทำให้บรรยากาศกร่อยลงนะคะ "

ไซเลนต์พยายามยิ้มเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้สึกอึดอัดจนเกินไป

หลังผ่านมาสักพักเธอก็รู้ตัว เหมือนว่าเธอจะทำอะไรผิดพลาดไปแล้วจริงๆ

" อื้อ.... ยังไงฉันก็ขอโทษนะคะ "

งานเลี้ยงที่เธอสร้างขึ้นมากลับถูกเธอเองพังลงไม่เหลือชิ้นดี

" ....ถ้าดื่มเสร็จแล้วฉันจะเก็บถ้วยกับโต๊ะให้นะคะ "

" ตายจริง ฉันทำอะไรไม่คิดไปแล้วรึเปล่านะ "

หางตาของเธอตกลงเล็กน้อย ความเศร้าเริ่มเข้ามาแทนที่ใบหน้าของเธอแต่อยยิ้มยังคงเปื้อนบนใบหน้าของเธออยู่

" ถ้าฉันพูดหรือทำอะไรไม่ถูกใจก็ขอให้บอกตรงๆ ได้เลยนะคะ ฉันพร้อมจะเปลี่ยนตัวเองค่ะ "

พูดจบไซเลนต์ก็วางถ้วยพร้อมจานรองลงบนโต๊ะ

" ฉันแค่อยากรู้ความเห็นของเธอในเรื่องนี้น่ะ ขอโทษที่ทำให้ตกใจนะ "

ดูแล้วเธอเหมือนจะพูดจริงๆ เธอดูไม่ใช่สาวม้าประเภทที่จะเครียดเรื่องตัวเองทำได้ไม่ดีพอหรืออะไรแบบนั้น เหมือนจงใจทำเพื่อดูทัศนคติของรุ่นน้องเฉยๆ

" ถ้าไม่พอเติมชาได้นะคะ ฉันเลี้ยงค่ะ ✨ "

" ฉันล้อเล่นน่ะ "

ไซเลนต์ปัดมือไปมาแล้วเผยบรรยากาศผ่อนคลายออกมา แน่นอนว่า หลับตาข้างนึงแล้วแลบลิ้นใส่ไปทีด้วย

" ทั้งเรื่องที่บอกว่ากลัว ทั้งเรื่องคำตอบเมื่อกี้ด้วย ถ้าเธอบอกมาแบบนั้นจริงๆ ฉันก็จะวิ่งต่อไปค่ะ ไม่มีใครสามารถห้ามฉันได้แม้แต่ท่านแม่ของฉัน "

เธอพักหายใจโดยการหยิบถ้วยชาขึ้นมาพร้อมจานรองแล้วจิบไปหนึ่งที

" ถ้าเป็นเรื่องการวิ่งพวกเราสาวม้าไม่มีใครยอมอยู่แล้วล่ะค่ะ "

" ตายจริง "

พอได้ยินแบบนั้นเธอก็เอียงศรีษะอีกครั้ง

" ฉันจะลาออกแล้วกลับไปบริหารร้านชาของท่านแม่ที่โอกินาวะค่ะ "

เธอหุบยิ้มลงแล้วใช้ดวงตาสีลาเวนเดอร์จ้องกลับไปยังดวงตาของอีกฝ่าย

ด้วยความที่เธอเอียงศรีษะอยู่เลยทำให้หน้าม้าข้างที่ปิดตาขวาของเธอมันตกลง เผยให้เห็นดวงตาสีเทาที่ซ่อนไว้

บรรยากาศเงียบไปสักพักก่อนที่เธอจะพังมันลงด้วยรอยยิ้มและกลับมาหัวเราะเบาๆ

" เมื่อยืนอยู่หน้าทางแยกหรือทางตันที่ดูเหมือนจะไม่มีทางออก เสรีภาพของการเป็นสาวม้าก็จะปรากฏขึ้นอย่างชัดเจนที่สุด มันคือความรับผิดชอบอันหนักอึ้งที่จะต้องสร้างความหมายขึ้นมาเองในจักรวาลที่ไร้ความหมายนี้ "

" ฉันไม่ได้กลัวกำแพงค่ะ แต่ฉัน กลัวการเลือกที่จะเป็นการปฏิเสธความเป็นไปได้อื่นๆ ทั้งหมดที่ฉันอาจจะเป็นได้ และทำให้ฉันต้องแบกรับน้ำหนักของผลลัพธ์ที่ตามมาเพียงลำพัง "

" แบบนั้นก็ชนคนอื่นพอดีสิคะ? "

ไซเลนต์ยกมือข้างนึงมาจับใบหน้าของตัวเองแล้วเอียงศรีษะตัวเองเล็กน้อย หล่อนกำลังกวนอยู่หรือไงนะ...

" นานะจัง สิ่งที่ฉันกำลังเผชิญอยู่ไม่ใช่กำแพงหรือทางตันที่มองเห็นได้ด้วยตา แต่เป็นภาวะที่ต้องตัดสินใจค่ะ "

หลังพ่นปรัชญาอะไรไม่รู้ออกไปเธอก็ลดมือลงแล้วยิ้มมองอีกฝ่ายอยู่แบบนั้น

" ฉันไม่กลัวที่จะวิ่งค่ะ ต่อให้เหลือแค่ฉันคนเดียวฉันก็จะวิ่งต่อไป "

ไซเลนต์ถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ

" ...ตรงกันข้ามกันเลยค่ะ ฉันต้องฝึกให้มากกว่านี้ ฉันอยากวิ่งให้ดีกว่านี้ "

เธอก้มหน้าลงไปมองมือของตัวเองที่กุมอยู่บนตัก

" ....แต่มันก็ทำให้ฉันกังวล ว่าฉันอาจจะทำได้ดีที่สุดแค่นี้ก็ได้ "

" ขอบคุณนะคะ แล้วก็... ใช่ค่ะ "

ไซเลนต์เงียบลงไปสักพักพร้อมสายตาที่หรี่ลง

" อันที่จริง... ฉันไม่เคยฝันที่จะวิ่งมาก่อนเลยค่ะ จนกระทั่งเพื่อนของฉันบอกว่าอยากที่จะวิ่งใน G1 น่ะค่ะ "

เธอเหมือนจะรู้ดีว่าอีกฝ่ายน่าจะมีเรื่องสงสัยเธอเลยชิงพูดต่อก่อน

" เพื่อนของฉันไม่สามารถวิ่งได้น่ะค่ะ อย่าเข้าใจผิดนะคะ... ฉันไม่ได้วิ่งอยู่ตอนนี้เพราะเธอฝากความฝันเอาไว้ ตอนนี้ฉันวิ่งอยู่ฉันอยากค่ะ... "

" คิดว่าชากุหลายจะไม่ถูกปากซะอีกค่ะ "

พอได้ยินแบบนั้นไซเลนต์ก็ดีใจจนหูกระดิกเลย

" แต่ดีใจที่ชอบนะคะ "

ว่าแล้วเธอก็หยิบถ้วยชาพร้อมจานของรองตัวเองขึ้นมาพร้อมจิบเบาๆ ในขณะที่ปิดตาลง

" อาจจะเพราะเป็นชาตัวแรกที่ได้ลองกระมังคะ... ก็เลยถูกอกถูกใจฉันเป็นพิเศษน่ะ "

ไซเลนต์ลดถ้วยชาและจานรองลงเพื่อที่จะมองอีกฝ่ายได้ถนัดๆ

" นานะจังเครียดเรื่องการวิ่งบ้างไหมคะ..? "

" เปล่าหรอกค่ะ ฉันแค่... หาอะไรน่าสนใจมองระหว่างรอชาเท่านั้นเอง "

พูดจบเธอก็ยิ้มให้จนตาปิดแล้วหยิบถุงชาออกแล้วทื้งลงถุงที่เธอเตรียมไว้อีกที

" เรียบร้อยแล้วค่ะ เริ่มทานกันเลยไหมคะ? "

ไซเลนต์ย้ายถ้วยชาอีกถ้วยไปยังฝั่งของอีกฝ่ายแล้วถือถ้วยชารออีกฝ่าย

" ถ้าฉันชงไม่อร่อย.... สามารถติเตียนได้เลยนะคะ "

ไซเลนต์ยิ้มให้จนตาปิดแล้วหยิบเซ็ตถ้วยน้ำชาออกมา 2 ถ้วยพร้อมแผนรองมาจัดไว้บนโต๊ะพับ

" เป็นหน้าที่ของฉันอยู่แล้วค่ะ ✨ "

หลังจากที่น้ำเริ่มเดือดเธอก็เติมน้ำร้อนลงกระติดแทนแล้วเริ่มชงในทันที กลิ่นของชาเริ่มฟุ้งไปทั่วห้อง หวังว่าจะไม่มีคนเข้าใจผิดว่ามีไฟไหม้นะ...

" วิเศษไปเลยนะคะ... กลิ่นที่มีเอกลักษณ์ของชากุหลาบนี้ "

เธอนั่งจ้องบานาน่าอยู่แบบนั้นในระหว่างที่รอชาได้ที่

" ถ้างั้นเอาเป็นชากุหลาบนะคะ "

ดูแล้วน่าจะเป็นรสโปรดจริงๆ นั่นแหละ

" ตายจริง ดีเลยค่ะ น่าเสียดายจังที่ฉันไม่ได้ถือขนมอะไรติดมาด้วย "

ไซเลนต์หรี่ตาลงเล็กน้อยด้วยความรู้สึกผิดในใจเล็กๆ เหมือนจะวางแผนตอบแทนคราวหน้าอยู่

" ฉันมีโต๊ะกับเก้าอี้พับอยู่นะคะ ให้ฉันกางไหม? "

จะนั่งทานบนเตียงหรือโต๊ะเขียนหนังสือก็ใช่เรื่อง ถึง- เธอจะตั้งกาน้ำร้อนบนโต๊ะเขียนไปแล้วก็เถอะ...

" ตั้งตารอเลยค่ะ ✨ "

พอได้ยินแบบนั้นเธอก็พยักหน้าให้ แถมมีคำเชิญชวนจากรูมเมทอีก จะปฏิเสธลงได้ยังไง

" ฉันต้มน้ำร้อนไว้พอดีเลยค่ะ และแรงฉันยังเหลือพอให้วิ่งสนามไกลได้เลยค่ะ "

อาจจะโม้ก็ได้ อย่าฟังเธอมากเลย-

" สนใจชาตัวไหนไหมคะ? ฉันมีราวๆ 5 กล่องได้แต่ยังไม่เช็คว่าท่านแม่แพ็ครสตัวไหนมาให้ แต่มีกล่องนึงเป็นชากุหลาบค่ะ "

มีการันตีกล่องนึงแบบนี้แสดงว่าน่าจะเป็นชาที่เธอชอบ

" อื้อ พอดีที่บ้านเปิดร้านขายชาน่ะ "

เธอเช็ดกล่องอะไรให้เรียบร้อยแล้วเสียบกาน้ำร้อนตรงนั้นเลยนั่นแหละ

" ท่านแม่ท่านที่สองของฉันเป็นเจ้าของที่นั่น ก็เลยมีความชอบติดมาตั้งแต่สมัยยังเล็กแล้วค่ะ ท่านเป็นคนสอนฉันชงชาด้วย วิเศษไหมคะ? "

หลังถามจบเธอก็หยิบสำรับไพ่ออกมาวางไว้มุมนึงของโต๊ะแล้วเปิดใบบนสุดดู เผยให้เห็นไพ่ Five of wands

" ถ้าต้องการชาล่ะก็บอกฉันได้เลยนะคะ "

" ยินดีบริการค่า~ แน่นอนว่าไม่คิดเงินนะคะ ฮะฮะฮะฮะ "

ไซเลนต์พยักหน้าเบาๆ ตอบบานาน่าไป

" ตายจริง เหมือนเวทมนตร์ที่ต้องใช้ในเวลาที่เหมาะสมสินะคะ เสียมารยาทซะแล้ว ขอโทษนะคะ "

พอได้ยินเรื่องที่กล้วยเสนอมาเธอก็ลุกขึ้นทันที

" อื้อ จริงด้วยนะคะ ดีเลยค่ะ "

เธอยกกระเป๋าลากมาวางไว้บนเตียงแล้วเปิดหยิบของออกมา ส่วนใหญ่จะเป็นพวกชา กระติกน้ำร้อน กาน้ำ และของจุกจิก

" พอดีท่านแม่.... ท่านแม่คนแรกของฉันเปิดร้านดูดวงน่ะ พอรู้แบบนั้นก็เลยศึกษามาบ้าง..... "

เธอหรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วใช้มือขวาลูบเตียงอยู่แบบนั้น

" ถ้าอยากล่ะก็ฉันดูให้ได้นะคะ ส่วนเรื่องการเต้นรำของนานะจังฉันอยากเห็นจริงๆ ค่ะ "

ไซเลนต์หยุดมือลงแล้วจับจ้องไปที่อีกฝ่าย

" นานะจังอยากจะเล่าเรื่องของตัวเองไหมคะ? อ่ะ... แต่พวกเราต้องจัดของนี่นา "