ทำไงดีฟะ โชยะเริ่มล่อกแล่ก กับคำพูดของตัวเอง
จะแก้ตัวก็ฟังไม่ขึ้น รอดูชะตากรรมต่อไปละกัน

เดี๋ยวขนมก็คงได้ ค่อยชิ่งหนีละกันนะ

ตัวสูงเป็นบ้า อิจฉาจัง โชยะมองลูกพี่ลูกน้องของอีกฝ่าย รู้สึกตัวหดเลยแหะ หรือหดอยู่แล้วหวา

พอเธอรู้ตัวเรื่องหูสัตว์โชยะก็อมยิ้มให้ จะบอกทำไมละอาหารตาขนาดนี้

“นึกว่าหูจริงซะอีก” เขาหยอกเล่นด้วยน้ำเสียงปกติ

“มันดูเหมาะมากเกินไป นึกว่าเผยตัวจริงวันฮัลโลวีน” ก็แซวว่าหญิงสาวเป็นหมาป่า ก่งจริงๆพูดเรื่องเล่นให้ดูจริงจัง

“ทำเอาอยากลูบหัวเลย” เวร หลุดความในใจมาเต็มๆ ทำได้แต่ดึงหน้าแข็ง

‘ฮิเมะสนุกมากแล้วล่ะ!’ เด็กสาวตอบพร้อมรอยยิ้ม โชยะได้ยินคำว่าเจ็บเท้า อืม งั้นวันนี้พอแค่นี้จะดีกว่าก่อนจะแย่ไปกว่านี้

“กลับเถอะ เดี๋ยวไปส่งสถานี” โชยะแตะๆหลังฮิเมะให้ไปหาเรกิ เธอก็เลยเดินไปจับมือ

ส่วนเขาก็หยิบของตัวเองและอีกฝ่ายเตรียมกลับ น้องสาวเขาก็มีคนจูงแล้วค่อยขนของได้สบายหน่อย

ทำหน้าแบบฝากด้วยนะใส่ เขาค่อนข้างไว้ใจหญิงสาวเลยละตอนนี้

โชยะเผลอเหวอปากเล็กน้อยตอนอีกฝ่ายเล่นมุก

แล้วเอาเมนูมาบังหน้าส่งเสียง “หึ” ขำออกมา ตลกเหมือนกันนะเนี้ยยัยคนนี้

กลั้นขำจนตัวสั่นได้แล้ว ก็เอาเมนูออก

“ถ้าเมคอัพเหมือนก็น่ากลัวกว่านี้” จริงๆก็เพราะหญิงสาวดูน่าเอ็นดูเกินกว่าจะเป็นตุ๊กตาผี

แล้วพนักงานก็มารับออเดอร์

“ครีมสตูว์” โชยะสั่งเมนูโปรดที่คอยฮีลใจ “แล้วก็กาแฟดำ”

โชยะซัง.. อืมแปลกดีที่โดนเรียกชื่อแต่ก็เข้าใจได้อ่ะนะ

‘ขอบคุณ โนโซมิโอเน่จังที่ชวนมานะคะ บ้านใหญ่มากเลย’ เด็กสาวตัวน้อยขอบคุณหญิงสาวเจ้าของบ้าน

ทำตัวตามสบายเหรอบ้านแบบนี้มีห้องดูหนังมั้ยนะถ้าเป็นบ้านเขาแน่นอนทำแน่

“หิวแล้ว" ก็ได้เวลาอาหารพอดี ไม่อยากรอแล้วล่ะ ‘ฮิเมะ ก็หิวเหมือนกัน’ อิเอะคามิคนน้องเห็นด้วย

สมกับเจ้าหญิงมาเอง เขาเดินไปดูใกล้ๆ มือจับชุดดู

“โคตรเจ้าหญิง” ประมาณนี้น่าจะพอแล้วมั้งจะแบกกลับไม่ไหวน่ะสิ

“อยากได้ไรมะ ตอบแทน” โชยะหันไปถามหญิงสาว ถ้าไม่แพงเขาก็ซื้อให้ได้

ถือเป็นน้ำใจเล็กๆน้อยๆละกัน

เขายืนมองหน้ารอคำตอบ

“มาคนเดียว” ทำตัวล่อกแล่กเล็กน้อย ก็ยังใส่หูหมาป่านั้นอยู่นินา แบบนี้ก็แย่ดิ

“มากับใคร” น้ำเสียงดูเกร็งไม่อยากให้รู้ว่าเขาชอบภาพที่เห็นมากๆในตอนนี้ ถึงจะไม่เนียนก็เหอะ

แต่ก็ไม่บอกหรอก ดูเหมือนคิวจะใช้เวลาสักพักเพราะเป็นเมนูเฉพาะ

ไม่เป็นไรรอได้ขอเก็บภาพนี้ก่อน ทำปากมุบมิบ

มีบางคนหันมามองเล็กน้อย โชยะแอบเขินแต่ตอนนี้ดีใจมากกว่า

“ดวงเธอด้วยต่างหาก” เขาอมยิ้มเล็กๆให้เรกิ
ฮิเมะที่ดีใจออกนอกหน้าก็กระโดดโลดเต้นไปกับหญิงสาวด้วย

‘เพราะได้เจอเรกิโอเน่จังต่างหาก โอนี่จังเลยโชคดี’

อันนี้เขาเห็นด้วย พยักหน้าเบาๆก่อนจะพูด

“ขอบใจนะ” หมายถึงหลายๆเรื่องเลยละ แค่ไม่ได้บอก

“อยากทำอะไรต่อรึเปล่า” โชยะถามเรกิ

“ได้สิ” เขาว่าง่ายวันนี้วางแผนมาดูหนังอยู่แล้ว เลยไม่มีธุระอื่นแทรก

เขาทิ้งขยะอะไรเรียบร้อย ก็เตรียมเดินออกไป

“แต่พวกCGอะไรแบบนี้ก็ดีนะ ถึงตุ๊กตาจะหน้าบ่งบอกมากไปหน่อย” ชวนคุยระหว่างเดินแอบหัวเราะหึ

เดินไปสักพักก็เห็นคาเฟ่ที่ดูใหม่เอี่ยมมีคนอยู่บ้างเขาคิดว่าคงที่นี่

“นั้นใช่มะ” โชยะทำตัวสบายๆขึ้นหลังจบจากกาาดูหนัง คงเพราะใช้เวลาด้วยกันแล้ว

(สาวน้อยไปไหน)

“เธอชอบสีชมพูสินะ” หรี่ตาลงระหว่างพูด เห็นได้ชัดเลยอวยขนาดนี้

“ก็เข้าใจเหละว่าเด็กผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบ” ก็ฮิเมะก็ชอบนี่นะ “แบบนี้คือชอบตั้งแต่เด็ก?”

เหมือนโชยะจะหาแบบเดียวกันสีชมพูไม่เจอ เลยไปดูชุดสีฟ้าแทน ก็หยิบมาตัวนึง

สมองกำลังคิดว่าชุดนี้ไม่เวอร์เกินดูใส่ประจำวันได้ด้วยแบบนี้ก็น่าจะดี แต่งบมีเท่าไหร่ละเนี้ย

วางชุดลงแล้วเปิดกระเป๋าตังค์ดู

ทั้งสองจับมือจากสถานีไปร้านอาหารประจำ

ยิ่งตามไปก็ยิ่งรู้สึกขุ่นมัว อยากรีบกำจัดความรู้สึกนี้ให้หมดไป โชยะเลือกไปนั่งร้านอาหารฝั่งตรงข้ามและเลือกมุมที่ทั้งสองคนอยู่ในสายตา

ที่ตรงนั้นควรเป็นของเขาไม่ใช่ไอ่หมอนี่

เป้าหมายที่เขาจะตามในวันนี้ไม่ใช่เธอหรอกแต่เป็นแฟนของเธอต่างหาก

เพียงแค่รอจังหวะที่ทั้งคู่แยกกันเท่านั้น

เขายืนรอจนหญิงสาวทำงานเสร็จ แล้วกำลังเดินไปที่ไหนสักที่ ก็คอยตามห่างๆไม่ให้รู้ตัว วันนี้เขามุ่งมั่นกว่าทุกวัน เพราะว่าโกรธน่ะสิ

แต่ไม่ได้ปล่อยอารมณ์ครอบงำจนทำอะไรสะเพร่า

และแล้วก็ได้เห็นว่าเธอมาพบกับใคร ดูจากความสนิทสนมแล้วคงเป็นแฟนอย่างแน่นอน

แหงสิเป็นผู้ชายหน้าตาดี สูงกว่าเธอ และสูงกว่าเขา รับรู้ได้เลยว่าเธอมีความสุขแค่ไหนที่ได้พบ

เห็นแล้วอยากจะอ้วก

+

(ขอเปิดตรงนี้เลยนะคะ!😝)

โชยะมาที่คาเฟ่ทำไมน่ะเหรอ ไม่ได้มาเพื่อตัวเอง มาเพื่อน้องสาวต่างหาก เขามาซื้อเมนูที่ออกเฉพาะฮาโลวีนที่ฮิเมะอยากกิน

ระหว่างที่เดินไปหาที่นั่งรอก็สะดุดตาหญิงสาวผมสีชมพูเข้า ใส่หูสัตว์ด้วยแหะ..

น่ารักดี

จังหวะที่คิดอยู่ก็เผลอจ้องมองแล้วยิ้มให้สักพัก ความสุขล้นออกปากที่แท้

เวรเอ้ยจะเห็นมั้ยเนี้ย! รีบเอามือปิดปาก

‘ได้คุณเงือกแล้วๆ เย้ๆ’ เด็กสาวกระโดดโลดเต้น โชยะยืนสั่นเพราะแรงเขย่าอยู่ข้างๆอมยิ้มนิดหน่อย

หึหึ ทีนี้ก็เอาไปขิงเพื่อนออนไลน์ได้แล้ว ถึงส่วนใหญ่จะกดได้กันแล้วก็เถอะ...

“ก็ได้” โอกาสสุดท้ายตอนนี้ที่มีอยู่ เขายื่นมือที่สั่นเล็กน้อยกดไป

‘โอนี่จัง พยายามเข้าฮิเมะ กับเรกิโอเน่จังเป็นกำลังใจให้นะ!’ เธอบอกพี่ชาย ระหว่างรอลุ้นด้วยกัน3คน

และแล้วผลที่ได้ก็คือ!!

เป็น... เป็นเพราะคนไม่ใช่หนัง เขาไม่ชินกับการสกินชิพถ้าไม่ใช่กับน้องสาว แต่พอนั่งไปสักพักก็เริ่มหายตื่นเต้น เข้าใจว่าอีกฝ่ายหวังดี ตัวเลยค่อยๆเลิกเกร็ง

พอหนังจบเขาก็อยากจะถอนหายใจเฮือกใหญ่

“อืม การกระทำของตัวละครนี่เหละไม่เมคเซ้นส์ที่สุด” หนังจบคนไม่จบของแท้

“ไปหาที่นั่งคุยกันสักหน่อยมั้ย” เขาเอ่ยปากชวน ก็พึ่งดูจบมามันคันปากนิ

เก็บลูกอมใส่กระเป๋า แล้วรับน้ำมาดื่มอึกใหญ่

“ไม่ใช่แวมไพร์ก็ตายได้” เขาพูดอืมเป็นคนเจองี้ก็น็อค

“ดูเหมือนเธอจะสนุก” เขาพูดทิ้งท้ายจ่ายเงินถือขวดน้ำแล้วเดินออกไป ดวงไม่ดีจริงๆวันนี้ไม่กดกาชาดีกว่า

(ขอบคุณสำหรับโรลค่า โชยะดวงตกแล้ว🤣)