มือน้อยๆข้างนึงเอือมไปดึงชายเสื้อของเขาที่ค่อยๆลอยออกไปเบาๆ

”ถะ..ถ้าคุณไม่ไปส่งล่ะก็ ฉันตายแน่ๆเลยค่ะ“

”คะ..คุณพาฉันมา“

”ถะ..ถึงพูดแบบนี้จะแปลกๆก็เถอะ แต่กะ..กรุณารับผิดชอบด้วยสิคะ“

เธอที่ต้องมาพูดอะไรแบบนี้นะ น่าอายที่สุดเลยล่ะ แต่ตอนนี้ ณ ที่นี่ มันมีแค่เขาแล้วนี่ ที่เธอจะขอร้องได้น่ะ

“เอ๊ะ?”

“ตะ…แต่คุณเป็นคนพาฉันออกมาถึงนี่นะ! จะทิ้งกันเลยหรอคะ”

เธอหันไปมองเขาทันทีเลยเมื่อเขาพูดจบ นี่มันเหมือนกับว่าเขาตั้งใจแกล้งเธอชัดเลยนิ!

อึก! ริมฝีปากเม้นเขาหากัน บ่งบอกเลยว่าเขาพูดแทงใจดำสุดๆเลยล่ะ อย่างที่บอกเธอว่ายเร็วๆแบบเขาไม่ได้อยู่แล้ว…

‘สู้เขา‘

ยิ่งเขาพูดแบบนั้นแล้วยิ่งทำให้สาวฉลามวาฬตรงหน้าเขาร้อนรนใจสุดๆเลยล่ะนะ

ทำไงดีล่ะคะเนี่ย (ᗒᗣᗕ)💦

(+)

เพราะว่ากล่องลังที่ถือมามันสูงเสียจนบดบังการมองเห็นของเธอไหมนะ…ไม่ทันระวัง…เธอก็ชนเข้ากับเขาอย่างจังเลยล่ะ

“อ๊ะ!!ว้าย!!”

โครม!!

อุปกรณ์ทำความสะอาดมากมายกระจัดกระจายออกมาจากกล่อง ก่อนที่เธอนึกได้แล้วหันไปมองเขา ทำไงดีล่ะเนี่ย💦

”กะ…โกเมนนาไซ!!“

“ ปะ…เป็นอะไรรึป่าวคะ!?“

(น่ารักทั้งคู่เลยยยย😭✨)

เธอพูดออกมาอย่างยิ้มๆ

”แล้วก็…ขอบคุณที่มาอุดหนุนอีกครั้งนะคะ“