( ม่ายมีอิเคเม็งอีกต่อไปแร้ว )

( เรฟคับ )

( ไม่ก็ สำหรับคนเขิร กดใจเม้นนี้ไว้ก็ได้นะคะ🤏 )

( เย้ยย ได้เลยค้าบ🤏🎀 )

อีกฝ่ายหลับตาไปแล้ว ดูจากท่าทางคงจะประหม่าไม่น้อยเหมือนกับเขาที่เสียงหัวใจเต้นดังจนกลบเสียงรอบกาย

โน้มตัวลงประทับริมฝีปากของเราทั้งคู่เข้าหากันอย่างนุ่มนวล หลับตาลงเก็บความรู้สึกจากสัมผัสนี้ไว้

ค้างช่วงเวลานั้นเพียงครู่เดียวก็ผละออกไป ถ้านานกว่านี้ใจของเขาเองคงรับไม่ไหวเป็นแน่

"อืมม... เท่านี้ก็ได้แล้วมั้ง..."

"อื้ม เรื่องนั้นนี่แหละ ผมสัญญาแล้วว่าตอบในวันนี้"

สายลมพัดพาให้ซากุระปลิว ความสงบทำให้ดังยินหัวใจที่วุ่นวายชัดกว่าเดิม ปากเอื้อนเอ่ยทุกถ้อยคำที่อยู่ในใจออกไปอย่างชัดถ้อยชัดคำ

"ผมตกลงให้เธอเป็นคนนั้น คนที่ทำให้ผมยิ้มได้เสมอ"

"แล้วผมก็จะขอเธอแบบเดียวกัน"

"ขอเป็นคนที่ทำให้ยิ้มได้ เป็นคนที่อยู่ข้างเธอเสมอไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข ไม่ใช่ฐานะเพื่อนสนิท แต่ว่าเป็นมากกว่านั้น..."

เธอเดินมือไพล่หลังเข้าไปหารุ่นพี่

"แล้วรุ่นพี่รู้ใช่ไหมคะ ว่าฉันชอบทุกสิ่งที่เกี่ยวข้องกับสิ่งลี้ลับ"

"ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นอะไร"

"ไม่ว่าสิ่งนั้นจะมีคำสาปหรือไม่"

"ถ้าเป็นสิ่งที่ฉันสามารถจับต้องได้ ฉันก็ไม่ลังเลที่จะเก็บมันไว้เป็นคอลเลคชั่น"

รอยยิ้มไร้เดียงสาเริ่มฉีกกว้างขึ้นอย่างน่าขนลุก

"ฉะนั้นแล้ว..."

เธอหยิบของบางอย่างออกมา พร้อมกับพูดกับรุ่นพี่ตรงหน้าสั้นๆ