“แมวสีส้มแต่ชื่อแมงโก้สินะครับ”
“น่ารักดีนะครับ”
มือยื่นไปลูบพุงเจ้าแมงโก้ก่อนจะประเคนขนมแมวเลียให้ทาน เห็นแมวเจ้าเหมียวกินอย่างเอร็ดอร่อยก็รู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
“จริงด้วย เดี๋ยวผมซื้อขนมคืนนะครับมิองจัง”
“แมวสีส้มแต่ชื่อแมงโก้สินะครับ”
“น่ารักดีนะครับ”
มือยื่นไปลูบพุงเจ้าแมงโก้ก่อนจะประเคนขนมแมวเลียให้ทาน เห็นแมวเจ้าเหมียวกินอย่างเอร็ดอร่อยก็รู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
“จริงด้วย เดี๋ยวผมซื้อขนมคืนนะครับมิองจัง”
“เจ้าเหมียวนี่คงจะหิวน่าดู”
ดูจากขนาดตัวแล้วคงมีคนแบบเขาอีกหลายคนเลยที่คอยมาให้อาหารเจ้าเหมียวแบบนี้
“เรียกว่าอะไรดีนะ.. เจ้าส้มหรือเจ้าอ้วนดีมิองจัง”
“เจ้าเหมียวนี่คงจะหิวน่าดู”
ดูจากขนาดตัวแล้วคงมีคนแบบเขาอีกหลายคนเลยที่คอยมาให้อาหารเจ้าเหมียวแบบนี้
“เรียกว่าอะไรดีนะ.. เจ้าส้มหรือเจ้าอ้วนดีมิองจัง”
อันนี้พูดจริง ไม่ได้โกหก
“แต่ถึงจะอยู่คนละห้องแต่ก็ดีใจที่ได้เจอกันนะครับ”
เขาหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะยื่นมือไปลูบเจ้าเหมียวบ้าง
“จริงสิ มิองจังมีขนมแมวเลียรึเปล่าครับ?”
อันนี้พูดจริง ไม่ได้โกหก
“แต่ถึงจะอยู่คนละห้องแต่ก็ดีใจที่ได้เจอกันนะครับ”
เขาหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะยื่นมือไปลูบเจ้าเหมียวบ้าง
“จริงสิ มิองจังมีขนมแมวเลียรึเปล่าครับ?”
เขากล่าวพร้อมยิ้มออกไป เพราะเลนส์แว่นค่อนข้างหนา ทำให้ไม่เห็นด้วยว่าสายตาของเขานั้นเป็นยังไง
“งั้นผมขอเรียกมิองจังบ้างได้มั้ย”
แผนการเนียนเป็นรุ่นน้องยังคงดำเนินต่อ
เขากล่าวพร้อมยิ้มออกไป เพราะเลนส์แว่นค่อนข้างหนา ทำให้ไม่เห็นด้วยว่าสายตาของเขานั้นเป็นยังไง
“งั้นผมขอเรียกมิองจังบ้างได้มั้ย”
แผนการเนียนเป็นรุ่นน้องยังคงดำเนินต่อ
เขาเดาว่าคงเป็นแบบนั้น จิตวิญญาณในการแกล้งคนจึงตื่นขึ้นมา
“บังเอิญจังเลยนะครับ ผมก็พึ่งขึ้นชั้นมัธยมปลายเหมือนกัน”
เขาตอบพร้อมรอยยิ้มจริงใจ
“ผมเรียนอยู่ที่คูเมอิน่ะครับ คุณทาเคดะล่ะ?”
เขาเดาว่าคงเป็นแบบนั้น จิตวิญญาณในการแกล้งคนจึงตื่นขึ้นมา
“บังเอิญจังเลยนะครับ ผมก็พึ่งขึ้นชั้นมัธยมปลายเหมือนกัน”
เขาตอบพร้อมรอยยิ้มจริงใจ
“ผมเรียนอยู่ที่คูเมอิน่ะครับ คุณทาเคดะล่ะ?”
“นั่นสินะ ถ้าได้อยู่ห้องเดียวกันก็คงดี“
เขาตอบกลับพร้อมรอยยิ้มเช่นกัน
”เด็กในโรงเรียนเราก็เยอะด้วยสิ หวังว่าจะได้เจอกันอีกนะเคย์ริว“
”ฉันไปก่อนนะ โชคดีกับการแจกขนม“
ชินอิจิเตรียมโบกมือลาเพื่อนใหม่ที่พึ่งเจอในระยะเวลาสั้นๆ นี้
“นั่นสินะ ถ้าได้อยู่ห้องเดียวกันก็คงดี“
เขาตอบกลับพร้อมรอยยิ้มเช่นกัน
”เด็กในโรงเรียนเราก็เยอะด้วยสิ หวังว่าจะได้เจอกันอีกนะเคย์ริว“
”ฉันไปก่อนนะ โชคดีกับการแจกขนม“
ชินอิจิเตรียมโบกมือลาเพื่อนใหม่ที่พึ่งเจอในระยะเวลาสั้นๆ นี้
เขากล่าวพร้อมส่งยิ้มให้
“ผมคาซึฮิระ ชินอิจิครับ”
ระหว่างพูดก็คอยสังเกตอีกฝ่ายไปด้วย หน้าตาดูยังอ่อนเยาว์ น่าจะเป็นเด็กมัธยมปลายแบบเขารึเปล่า?
”คุณทาเคดะเป็นนักเรียนมัธยมปลายรึเปล่าครับ?”
เขากล่าวพร้อมส่งยิ้มให้
“ผมคาซึฮิระ ชินอิจิครับ”
ระหว่างพูดก็คอยสังเกตอีกฝ่ายไปด้วย หน้าตาดูยังอ่อนเยาว์ น่าจะเป็นเด็กมัธยมปลายแบบเขารึเปล่า?
”คุณทาเคดะเป็นนักเรียนมัธยมปลายรึเปล่าครับ?”
เขากล่าวเห็นด้วยเมื่อได้ยินแบบนั้น มือก็เลื่อนไปจกพุงแมวน้อยแทน
”ดูเหมือนเจ้าตัวนี้จะชอบคนมากเลยนะครับ“
ดูจากการที่ยอมโชว์พุงยอมให้มนุดมาเล่นด้วยแบบนี้ของเจ้าเหมียว
เขากล่าวเห็นด้วยเมื่อได้ยินแบบนั้น มือก็เลื่อนไปจกพุงแมวน้อยแทน
”ดูเหมือนเจ้าตัวนี้จะชอบคนมากเลยนะครับ“
ดูจากการที่ยอมโชว์พุงยอมให้มนุดมาเล่นด้วยแบบนี้ของเจ้าเหมียว
ชินอิจิเหลือบเห็นบางอย่างตรงหางตา เหมือนว่าจะเป็นแมวส้มที่กำลังนอนเกลืองกลิ้งให้คนลูบอยู่ เขาเห็นแบบนั้นก็อยากเข้าไปลูบเจ้าเหมียวบ้าง
“น่ารักจริงด้วยนะครับ”
ย่อตัวไปนั่งก่อนจะยื่นมือออกไปลูบหัวเจ้าเหมียว
ชินอิจิเหลือบเห็นบางอย่างตรงหางตา เหมือนว่าจะเป็นแมวส้มที่กำลังนอนเกลืองกลิ้งให้คนลูบอยู่ เขาเห็นแบบนั้นก็อยากเข้าไปลูบเจ้าเหมียวบ้าง
“น่ารักจริงด้วยนะครับ”
ย่อตัวไปนั่งก่อนจะยื่นมือออกไปลูบหัวเจ้าเหมียว
“อ้อ ฉันคาซึฮิระ ชินอิจิ เรียกว่าชินอิจิเลยก็ได้เหมือนกัน”
เขาถือโอกาสแนะนำตัวเองกลับ
“อยู่ปี2 น่ะ แล้วนาย?”
“อ้อ ฉันคาซึฮิระ ชินอิจิ เรียกว่าชินอิจิเลยก็ได้เหมือนกัน”
เขาถือโอกาสแนะนำตัวเองกลับ
“อยู่ปี2 น่ะ แล้วนาย?”
พอได้ยินแบบนั้นเขาก็กล่าวชมอีกฝ่ายไป
“งั้นไว้วันหลังผมซื้อขนมมาให้คืนบ้างนะครับ”
“คุณชื่ออะไรหรอครับ?”
พอได้ยินแบบนั้นเขาก็กล่าวชมอีกฝ่ายไป
“งั้นไว้วันหลังผมซื้อขนมมาให้คืนบ้างนะครับ”
“คุณชื่ออะไรหรอครับ?”
หนุ่มแว่นชะงักลงตอนระหว่างเดิน มองขนมหลากหลายอย่างตรงหน้าก่อนจะเลือกหยิบมาร์ชแมลโลว์ไป
“ดูเหมือนจะมีหลายอย่างเลยนะครับ ทั้งหมดมีอะไรบ้างหรอครับ”
แม้จะเลือกขนมไปได้แล้วแต่เขาก็ไม่ได้เดินจากไปทันที อยู่สนทนาด้วยต่ออีกนิดหน่อย
หนุ่มแว่นชะงักลงตอนระหว่างเดิน มองขนมหลากหลายอย่างตรงหน้าก่อนจะเลือกหยิบมาร์ชแมลโลว์ไป
“ดูเหมือนจะมีหลายอย่างเลยนะครับ ทั้งหมดมีอะไรบ้างหรอครับ”
แม้จะเลือกขนมไปได้แล้วแต่เขาก็ไม่ได้เดินจากไปทันที อยู่สนทนาด้วยต่ออีกนิดหน่อย