คำพูดคำจาชวนยั่วโมโห ดวงตาดำขลับจีงเหลือบจ้องเขม็งเสียแทน โดยเฉพาะในยามที่คิดว่าอีกฝ่ายจะไม่มองกลับดวงตายังเหลือบมองอยู่

รอยยิ้มจึงผุดขึ้นบนดวงหน้า แลดูเป็นรอยยิ้มที่ประชดประชันไม่น้อย

" คิดเข้าข้างตัวเองเก่งจัง " ชื่นชม

เธอหันมาหน้าตรงและไม่ได้เหลือบมองอีกฝ่ายใช้จังหวะก้าวเดินช้าอีกนิดให้อีกฝ่ายนำไป

" ยังไงเสียผมก็กลับหออยู่แล้ว คิดว่าผมตั้งหากที่ต้องไปส่งนายน่ะ "

ดวงตาที่เหมือนลูกแก้วไร้แววกลอกไปด้านบน แม้ในยามปกติจะสวมบทบาทได้อย่างไร้ที่ติ แต่เหมือนพอเห็นอีกฝ่ายกลับไม่มีอารมณ์ทำเสียแบบนั้น

" ยังไงก็โดนหลอกอยู่ดีไม่ใช่รึไง? "

ใบหน้าที่บุ้ยไปมองอีกฝ่ายดูบูดบึ้งไม่น้อย
แมวดำหูบินแล้วสิ

" ถ้าแบบนั้นจะอยู่คนเดียวหรืออยู่สองคนก็ไม่ต่างกันนี่? "

ปากว่าแบบนั้นแต่ฝีเท้าเหมือนชะลอแฮะ
สาบานต่อผีสางที่กำลังมอง
เห็นแก่ข้าวกล่องหรอกนะ

" หา? "

แทนที่จะเป็นเสียงอุทานหรือเสียงหวีดร้องกลับเป็นเสียงสั้นห้วนจากหล่อน หัวคิ้วสีขาวขมวดเป็นปมในขณะที่ดวงตาที่เหมือนลูกแก้วใสไร้แววหรี่ลงด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์เลยแม้แต่น้อย

พอเห็นว่าเป็นใครก็เลือกที่จะก้าวฝีเท้าต่อแล้วเดินผ่านไปหลงเหลือแค่กลิ่นธูปเท่านั้น

" เฮ้อ " พร้อมเสียงถอดถอนหายใจหลังที่ก้าวเดินออกไปแล้ว

(ไม่ได้ รู้รึเปล่าถ้าไม่ได้ฉีดยาป้องกัน แค่นิ้วโดนส้อมบาดก็เข้าโรงพยาบาลรักษาตัวหนักต้องฉีดยามากกว่านี้อีกสิบเข็มเชียวนะ)

(ขอแวบมาบวกด้วยนะคะ)

" เป็นอะไรรึเปล่า? "

กำลังจะเดินเข้าไปเห็นอีกฝ่ายทำหน้าประหลาดๆเลยส่งเสียงทัก หัวคิ้วก็เลิกขึ้นข้างหนึ่ง ดูจากการแต่งตัวคงไม่ใช่เด็กใหม่ จำหน้าคนไม่ค่อยได้ด้วยสิ

" ไปห้องพยาบาลมั้ย? "

(แย่จัง คนที่ห่วงในเธอกว่านี้ไม่มีแล้วนะ)

(ไม่รักตรงไหน เอาปากกามาวงซิ)

(ารปกครองด้วยความกลัวมันง่ายกว่าก็ออกจะเป็นแนวทางที่แก้ไขปัญหาได้ดีนี่นา)

(ถ้าเขาหนีก็แค่มัดเท้า มัดแขน มัดมือ ปิดตาก็พอแล้วนี่นา เสนอแนะแนวทางอย่างเป็นมิตร)

" ดูขยันขันแข็งจังเลยนะ "

เห็นอีกฝ่ายเดินไปมาคุยกับผู้คน ชิกิบุจึงส่งเสียงทัก ยกมือแตะเรือนแก้มในขณะที่เอียงหน้านิดๆ

" หรือควรจะถามว่าเธอไม่เห็นอะไรเลยเหรอมากกว่าเสียอีก? "

แทนที่จะตอบคำถาม แต่กลับถามคำถามกลับด้วยรอยยิ้มที่อ่อนหวาน ทำเหมือนเห็นอะไรสักอย่างและทุกคนเห็นมันเป็นเรื่องปกติ

(ขออนุญาตบวกนะคะ)

พอโดนสะกิดก็เพียงพิงดวงหน้าเล็กน้อยเพื่อสบสายตากับอีกฝ่าย ดวงตาสีเข้มไร้แววเหมือนลูกแก้วเพียงจับจ้องไปเช่นนั้นและเลือกที่จะผลิรอยยิ้มบางๆบนดวงหน้า

" สวัสดี หลงทางหรือว่าอะไรรึเปล่าเอ่ย? "

ปากถามเสียงนุ่ม แม้จะยิ้มอย่างนุ่มนวล แต่แลดูเหมือนดวงตาจะไม่ยิ้มตาม

มาแกล้งๆเดินชนไหล่ พอเห็นว่าชนใครก็ปัดๆไหล่ใหญ่เลย

(งุ้ยยย น่ารักจังเลยค่ะ /เชียร์ อ้าว ไหบ่ซ้ายมือใครโอบอยู่มั้ยนะ)