İnsanlar beni yoruyor ve uykumu getiriyor.

Sürekli ilerlemeyi ve hep meşgul olmayı doğru sanan zihnimize, sabrın ve metanetin kıymetini öğretmeye çalışırken bu ara bize yeni olasılıklarımızı alıştıra alıştıra veriyor. Hayatının farkındaysa her şey derttir insana.

Dilerim bu gece hayatımızda bir konuda bir hafiflik olsun. Dilerim yarın kalbimizde ve zihnimizde ihtiyaç duyduğumuz netlikle uyanalım. Şefkatle, güzellikle..

İnsanlardan soğuma hızımı bilseniz, hala bulunamayan ışınlanmadan korkarsınız.

Biz bizeyiz gibi bir ortam.

Tüm evren bir olmuş bizimle uğraşıyor gibi düşünmek yerine acaba kocaman koroda ben mi şarkıyı yanlış tondan söylüyorum diye düşünelim mi, haydi, o vakit hoş buldum. 🙂