"…."

เรือนแห่งใหม่ยังค่อนข้างโล่งอยู่มาก เครื่องเรือนน้อยชิ้น ไม่มีบ่าว ไม่มีผู้ติดตาม

บรรยากาศเงียบเชียบห่างไกล ให้ความรู้สึกคล้ายคู่รักที่หนีตามกันมาเพราะถูกกีดกัน ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ต่างรีบร้อนที่จะกกกอดพลอดรัก ถวิลหากันและกันอย่างเร่าร้อนก่อนจะถูกพ่อแม่พบตัว

นั่นคือบทบาทสำหรับราตรีนี้

นากยอมทุบต้นแขนแกร่ง แต่ก็ไหลตามน้ำไปตามการแสดงของซึงโฮ

ช่างสรรหา…

ทั้งดวงตาคู่นี้ของเจ้าที่ส่องประกาย ราวกับดาราพร่างพรายบนผืนน้ำ

ทั้งปลายจมูกกลมมน ที่อิงแอบเคล้าเคลียผิวแก้มของข้า

ข้ายังจะปรารถนาสิ่งใดได้อีก

นอกเสียจากริมฝีปากสีระเรื่อดั่งกลีบบุปผาต้องแสงจันทร์ของเจ้า

ที่แนบจุมพิตข้า แทนถ้อยคำมากมายท่ามกลางความเงียบงัน

ไม่มีภาพใดในห้วงฝัน ที่จะหวานล้ำไปกว่านี้อีกแล้ว…

추석