یکیش من. دارم پاره میشم از احساس گناه که الان اگه ایران بودم تو اتاق عملا به یه دردی میخوردم

الان که مسیرمو خودم انتخاب کردم همه اینجورین که آره برو انجام بده. برو. یو کن دو ایت. ولی من ساپورتت نمیکنم چون اون مسیری که من گفته بودمو نرفتی.

حالا پلنی برای رها شدن از این وضع دارم؟ بله. ولی وقت اجرا کردنشو ندارم. میترسم هم کمک بگیرم چون آدما کمک نمیکنن به هم این روزا. ساپورت هم فقط زمانی میشم که کاری که دیگران میگن رو انجام بدم. مثل تمام ۱۵ سال اخیر.

Ok I’m not alone then 😁
بعد من اگه هیجان زده یا عصبانی باشم لهجه فارسی هم میپره بیرون 😌

حالا اونا که بد رانندگی میکنن ولی تنها دلیل تصادفا قطعا نیستن. دلیل تصادف اون “وایت ماینددیه” که کلا تصور میکنه خیابون مال باباشه و هروقت بخواد حق به جانب طور از همه جا رد میشه بعد میگه پیف پیف مهاجرا زدن بهم. بعد حالا اونو جای شوفر هم بذار مثلا.

من دو سال پیش خیلی اتفاقی پارانرمال اکتیویتیو دیدم (من داشتم غذا میپختم این مرد داشت نگاه میکرد) هنوز مث روز اول هانتم میکنه. خصوصا شبا که پیشیا دعواشون میشه :|
ترسناک نمیتانم.

تیپیکال 🤦🏻‍♀️

عه منم همه فیدم خانومای آسیایین در حال چای جوجوبه درست کردن. منم رفتم خریدم که دیگه پوستم شفاف شه و مشکلات زندگیم حل شن :))