"Eric Hobsbawm, 1970'lerin başında şöyle sıradan bir soru sorar: "İnsan neden devrimci olur?" Ve şöyle mükemmel bir yanıt verir: "Her şeyden önce, hayattan öznel olarak istediği neyse, ona toplumun köklü bir değişimi olmaksızın erişilemeyeceğine inandığı için Marksist olur."